tToneel: “Ocharme de mens”
Net zoals vorig jaar deed Merel opnieuw mee aan tToneel: een stevig engagement, want dat betekende vanaf het begin van het schooljaar elke woensdag van één tot drie repetitie, in de kerstvakantie de tweede week van half tien tot half vijf, bijna elke namiddag na school in de eerste lesweek na de vakantie, en maar liefst zes voorstellingen: twee schoolvoorstellingen – voor de lagere scholen uit de buurt – drie avondvoorstellingen en één namiddagvoorstelling. En ja, wij waren aanwezig bij die laatste, zodat ook opa mee kon gaan.
Veel moest Merel niet zeggen: ze zat in veel scènes, maar moest enkel “Ja” zeggen – in een huwelijksaanzoek door Lieze – en “C” in een quiz. Moeilijke opdracht om haar tekst te onthouden dus :-p
En de bespreking? Die kan u hier op de schoolwebsite lezen. Waar anders?
366 – 21 januari 2024 – huwelijksaanzoek in het schooltoneel
Zware week voor Merel
Merels schooltoneel is echt wel intens. Sinds september is ze al elke woensdag van 13.00 uur tot 15.00 uur op school voor de repetities. In de kerstvakantie is ze de tweede week ook elke dag gaan repeteren van half tien tot half vijf, redelijk stevig dus.
Maar deze week was het echt wel nog intenser: maandag en dinsdag was er nog repetitie van vier tot zes, zodat ze tegen half zeven thuis was. Woensdag was er een soortement generale van half een tot vier, en donderdagnamiddag was er dan de echte generale, maar dan wel al voor publiek, namelijk lagere scholen.
Vrijdag heeft ze dan de première gespeeld, waarvoor ze ook alweer op school moest zijn om half zes, maar waarvoor ze dan wel de namiddag vrij had gekregen. Vrij als in: je mag de lessen missen, je moet deze week geen toetsen maken, maar je moet wel alles later inhalen.
Vanavond is er alweer een voorstelling, en dan volgende week vrijdag en zondag nog eens. Wij gaan met de familie op zondagmiddag, dan kan opa ook mee.
Zeer stevig dus, ze is echt moe – het was half elf tegen dat ze thuis was – maar ze geniet er ook van met volle teugen, ze doet het doodgraag. Nog die chance.
Merel op cruise
Elk jaar is er bij ons op school een toneel. Dat is eigenlijk behoorlijk groot qua opzet, als je weet dat er in totaal 1200 mensen zijn komen kijken.
Ze beginnen al in september en repeteren elke woensdag van 13.00 tot 15.00 uur. Merel en Lieze zagen dat meteen zitten, maar het toneelweekend, nee, dat hoefde dan weer niet. Beetje bij beetje groeit uit improvisatie een thema en uiteindelijk een heus stuk met 60 deelnemers. Jawel, al wie wil, mag deelnemen.
De tweede week van de kerstvakantie werd er ook elke dag gerepeteerd van 10 tot 17, en Merel kwam elke keer doodop maar blijgezind thuis: ze vond het bijzonder leuk om doen. En toen was er de eerste week na de vakantie waarbij ze telkens na school nog twee uur de puntjes op de i konden zetten, en was er het eerste weekend een voorstelling op vrijdag en zaterdag, tussendoor twee schoolvoorstellingen voor lagere scholen uit de buurt, en vrijdagavond en vandaag om 15.00 uur ook nog een voorstelling.
Wij hadden gekozen voor die namiddagvoorstelling, zodat ons pa ook mee kon. Ik was wel nog op krukken en mijn laars, maar we mochten ietsje vroeger binnen, zodat ik op een goed plekje kon gaan zitten. Dik in orde.
En het stuk? Goh, ik moet de bespreking voor school nog schrijven, met alle foto’s erbij. Maar laat het volstaan met te vertellen dat ze op een cruiseschip zitten en dat het plots een eeuwige vaart wordt, waarbij niemand nog af het schip kan.
Uiteraard namen zowel Bart als ik enkele foto’s, maar ook de fotografen van het stuk zelf, en dat ben ik deze keer niet.
Enfin, we vonden het allemaal goed, en Merel heeft ervan genoten, en dat is het belangrijkste!
365 – 22 januari 2023 – ttoneeldiva
tToneel: “Dag winkel”
Vorige zaterdag was er, eindelijk, toch weer tToneel van het KAM. Vorig jaar ging het niet door, dit jaar was het gepland, zoals altijd, voor na de kerstvakantie, maar ook dat kon nog helemaal niet. Ze hebben toen een serieuze gok genomen en het gepland de week na de paasvakantie, en jawel!
Iets minder leerlingen dan anders – ze moesten nu ook een hele week paasvakantie vrij zijn, wat niet voor iedereen lukte – maar nog steeds een puike prestatie. Het is echt niet zomaar een klungelig schooltoneel, het is echt elke keer opnieuw meer dan behoorlijk én met een inhoud.
Hier ga ik het niet opnieuw bespreken, het staat op de schoolwebsite
Ik ben vooral eigenlijk zeer blij dat Merel en Lieze vastbesloten zijn om volgend jaar ook mee te doen. Ik kijk ernaar uit!
Programmaboekje
Nu we dan toch bezig zijn, kan ik meteen ook even stoefen over het programmaboekje van het toneel op school. Ook dat doe ik al jaren, als kleine bijdrage aan de gigantische onderneming die dat toneel toch is.
In de kerstvakantie repeteren de leerlingen nog een week, en op het eind daarvan krijg ik altijd alle info doorgestuurd die in het boekje moet. Het is dan aan mij om het in een deftige layout te gieten en foto’s te gaan nemen, zodra het met alle belichting en kostuums is.
Ik doe dat graag, en ik heb wel het gevoel dat het altijd in orde is, ja. En ik heb op die manier ook altijd het stuk al deels gezien, en ik geef het u op een briefje: ik heb goed gelachen, ja!
Ook hier even als voorproefje een paar pagina’s ^^
tToneel “Here we are now”
Schooltoneel, het blijft iets aparts. Het heeft zo een air van amateurisme en geklungel, en ook al weet ik intussen beter, dat etiket blijft ook in mijn hoofd daarop plakken. En dus ben ik elke keer weer zeer aangenaam verrast door dat van onze school. Ik weet niet hoe die mensen dat doen, met 59 pubers, maar het wordt telkens weer een coherent geheel met consistent niveau. Echt, chapeau maat.
Ik schreef daar vorig jaar ook al zo over, zo herinner ik me. Toen was het stuk ook echt goed, net zoals deze keer.
Ze speelden het in totaal vijf keer: vier keer een uitverkochte voorstelling voor 200 betalende bezoekers, en één keer, op woensdagvoormiddag, een schoolvoorstelling voor de zesdestudiejaartjes van de omliggende scholen. Kwestie van onze school eens op een andere manier voor te stellen, quoi. Wat ik heel leuk vond, is dat voor het eerst ook de school van de kinderen, Mariavreugde, kwam kijken. Vorig jaar was me opgevallen dat ze in het zesde studiejaar bij een tiental verschillende scholen op bezoek gaan om de school en het aanbod te leren kennen, maar dat onze school, toch een van de dichtstbijzijnde, niet aan bod kwam. Toen ik daarnaar vroeg bij de directie, kreeg ik het antwoord dat het zeker niet aan de zuil lag – katholiek versus GO – maar dat zij enkel kwamen op uitnodiging. Waarop zij dus prompt werden uitgenodigd en meteen ook kwamen, met heel veel positieve commentaren van Kobes vroegere klasgenootjes. Dik in orde!
En het stuk zelf? Wel, daar heb ik zoals elk jaar het programmaboekje voor gemaakt, en meteen ook de bespreking. Die kan u hier lezen op de schoolwebsite. Waar anders?
Man, er zijn veel slechte stoelen…
Het werd een belastende dag voor mijn rug, helaas.
Om tien uur togen we met zijn vieren – de puber lag nog in zijn bed – naar de Zulle, Wondelgems polyvalente zaal waar ik gisterenavond nog gaan kwissen was. Kobe had namelijk een opstelletje geschreven over vriendschap, en was daarmee in de prijzen gevallen bij de Junior Journalistenwedstrijd van het Davidsfonds. Een gigantische verdienste was dat niet, want per klas van 20 waren er vijf winnaars, maar bon. We waren toch wel trots op onze jongen, en trotseerden daarom een vertelling van bijna een uur door een – naar eigen zeggen would-be – schrijfster, om daarna de prijsuitreiking mee te maken. Kobe was vijfde, en kreeg daarom een boek.
Tegen half twaalf waren we weer thuis, zette Bart in een handomdraai eten op tafel, liet ik de rug even rusten, en zorgden Kobe, Wolf en ik ervoor dat we tegen kwart voor drie op school waren voor het onvolprezen schooltoneel, dat ook dit jaar weer verrassend goed was. De bespreking ga ik niet hier zetten, want die staat – uiteraard – op de schoolwebsite. En, al zeg ik het zelf, ik vind dat mijn foto’s best goed gelukt zijn.
Maar die stoelen ginder zijn helaas ook moordend, en mijn rug vond het niet bepaald fijn. Ik ben dan ook niet blijven hangen na het toneel, maar quasi onmiddellijk met Kobe naar huis gegaan om te gaan liggen. En Wolf? Die werd door Arwens ouders een anderhalf uur later thuis afgezet. Die heeft daar toch chance mee ^^