Verrassingsfeestje

De uitnodiging had ik al maanden geleden gekregen: Koen en Lorre waren vier jaar getrouwd én Koen verjaarde nog eens ook, en dus gaf Lorre een uitgebreide drink in de Geeky Cauldron. Ik heb het al gezegd: ik heb gewoon een stamcafé in Antwerpen!

Wolf was zowaar ook uitgenodigd en glunderde, en dus trokken mijn oudste zoon en ik vrijdagavond naar Antwerpen. Daar kende ik zowat vijftig man, denk ik, en Wolf toch ook een stuk of twintig. Ik heb de hele avond gezellig zitten kletsen, vooral met Mathias, en het was dik in orde.

Maar één feit heeft mijn avond nog meer dan goed gemaakt: er kwam een jongedame even babbelen. Ze had er niet direct bekenden, maar dat stoorde haar niet: ze legt nogal makkelijk contacten. Op een bepaald moment vroeg ze vanwaar ik kwam, en ik zei dat ik met mijn zoon – ik wees even naar Wolf, wat verderop – uit Gent was gekomen. Heel verbaasd zei ze: “Moh, is dat uw zoon, of wa? Allez jong, ik had gedacht dat gij zowat mijn leeftijd waart.” Waarop ik uiteraard naar haar leeftijd informeerde, en ze 28 bleek te zijn. Ik lag strijk…

Maar bon, zo van die feestjes, dat mag wel vaker. Alleen… kon The Geeky Cauldron nu niet in Gent zijn, hmm?

Familie-etentje

Elk jaar komen we rond Jerooms sterfdatum samen om hem te herdenken. De vorige jaren was dat telkens in de vooravond een jaarmis in Louise-Marie om dan daarna sandwichen te gaan eten bij Nelly.

Uiteraard gaat dat nu niet zomaar, aangezien zij nu in een serviceflat woont. Bart en Koen hebben haar kunnen overtuigen om het bijwonen van de jaarmis te laten vallen – het is niet alsof er nog iemand van de kinderen katholiek is – en gewoon gezellig samen iets te gaan eten in Kruishoutem. Daarna bezoeken we dan het graf van Jeroom, en vervolgens gaan we nonkel nog even ambeteren, want die is nog aan het revalideren in een RVT in Kruishoutem.

Voor mij was er dus een kink in de kabel gekomen door de uitvaartdienst voor Erik, waar ik eigenlijk graag bij was geweest. Maar ik kan me natuurlijk niet in twee splitsen, en Bart had erop aangedrongen dat ik mee ging eten, want dat dat anders niet in goede aarde ging vallen. Dat snap ik.

Ik ben dus inderdaad mee gaan eten, maar ik was er echt met mijn gedachten niet bij, sorry. De locatie – de Zandvlooi in dezelfde straat als de ouderlijke boerderij – was nochtans niet mis, net zoals het eten.

Na het dessert ben ik dan ook naar Antwerpen gereden, waar na de dienst alle larpvrienden uitgenodigd waren in The Geeky Cauldron, het café dat Erik mee heeft helpen inrichten en waar veel larpers kind aan huis zijn.
Er was nog een man of dertig, schat ik, en dat deed deugd.

Ik ben er blijven hangen tot rond een uur of acht, heb toen zijn beste vriend naar huis gebracht, en heb toen nog een paar caches gezocht tot het begon te regenen.

Intense dag, dat zeker.

 

Vaarwel, Erik

Weet je, Erik…

Je hebt verdomd veel fijne vrienden. Ik was er niet bij bij je afscheid zelf, maar ik heb erover gehoord, ik heb sommige teksten gelezen, en het was misschien ook maar best dat ik er niet bij was, lieverd.

Ik was er wel toen we met een grote groep jou herdachten bij een glas, en ik vond het vooral fijn dat ik toen niet eens sterk hoefde te zijn. Dat ik daar gerust even mocht breken zonder dat iemand daar van opkeek. En dat er meer dan één schouder was die mijn tranen opving.

Ik denk niet dat je ooit beseft hebt wat je teweeg zou brengen.

Erik, jij lieve godverdomse klootzak. Ik mis je nu al.

Proclamatie van de Certamina

Ik had het al een paar keer over de Certamina, de verschillende olympiades van Latijn en Grieks.

Vandaag was het ‘de grote dag’: de prijsuitreiking en plechtige proclamatie in de universiteit van Antwerpen. Ik sprak af met Gwen rond twaalf uur aan het station, we knabbelden samen ons broodje op, tetterden honderduit, ze nam deel aan mijn traditie van ijsjes op een fijne dag, en we wandelden via een geocache en de knuffel van een vriend naar de universiteit.

Daar werd het een drukke bedoening met een paar speeches, een zeer fijne bijdrage van Patrick De Rynck, de eigenlijke uitreiking en daarna ook vooral nog de receptie buiten in de binnenplaats. Een verslag heb ik hier geschreven.

Fijn gebouw, trouwens, die UA, allez, toch de buitenlocaties. Ik liet er meteen ook een foto nemen van het certaminacomité: veel oudere mensen, maar aan de andere kant: ik ben nu ook niet bepaald piepjong meer.

Daarna wandelden we een eindje verder naar de kaaien, naar de Griekse Taverne. Bijzonder aangenaam zitten en lekker gegeten, maar de rug deed me tegen dan een beetje dood, waar ik ook voor gevreesd had.

Plots kwam Gwen bij me: dat we snelsnel weg moesten als we de trein nog wilden halen. We vertrokken op een holletje, namen een eindje de tram, maar helaas, we misten net de trein. En de volgende was blijkbaar pas een uur later, het station was grauw en de toiletten gesloten. Niet bepaald een echt fijn uur, daar in dat station. Maar voor de rest was de dag zo fijn geweest dat het eigenlijk niet eens gaf.

Van Latijnolympiades, geocaches en Geeky Cauldrons

Deze middag moest één van mijn zesdejaars in Antwerpen zijn voor de tweede ronde van de Latijnolympiade. Ik kon haar natuurlijk alleen met de trein laten gaan, maar ik voelde me ergens verplicht om mee te gaan, en dan maar meteen ook de auto te nemen zodat ik nog andere dingen kon doen.

Enfin, ik me geparkeerd op de Rubenslei, aan de school, en daar dan maar meteen blijven staan aangezien rondrijden al te gek bleek. Ik wilde namelijk naar de Geeky Cauldron op de Sint-Jacobsmarkt, om er een geocache weg te steken en even wat bij te praten met Alexandru. Dat gebeurde ook, het was ferm gezellig, en dan bleef ik nog een tijd hangen bij Tom, die me meteen even zijn Atmicmu medewinkel toonde. De geocache trekt de aandacht naar Geek Street, ik vond het gewoon een leuk idee, en Alexandru kan hem meteen ook onderhouden.

Benieuw hoe vaak hij zal gevonden worden.

Enfin, gezellige middag gehad in Antwerpen, jawel.

 

Sociaal leven

Yup, ik begin eindelijk weer een sociaal leven te krijgen. Enfin, niet dat dat voor mij zo perse hoeft, ik ben niet zo sociaal van nature.

In juli heb ik per definitie geen behoefte aan mensen: ik ben dan zó zotgeraasd op school, dat ik geen volk meer wil zien. Maar echt he. Meestal begint dat tegen de Gentse Feesten een beetje te beteren, hoewel… dit jaar zag ik me er ook op om naar de Feesten te gaan wegens de drukte. En toen deed mijn rug weer lastig, en zat het er ook niet meer in.
Daarna zaten we twee weken in Rhodos, en nu, tsja, al met Véronique afgesproken, en gaan eten met Gwen, en naar een festival geweest met Lieven, en op dat trouwfeest blijven hangen wegens de gezellige compagnie, en dan nog die workshop… Ik kom dus weer onder de mensen. ’t Zal weer lang duren :-p

Enfin, vandaag hadden we afgesproken met Tom en Sharah om samen iets te gaan eten in Antwerpen. Ik ken hen al lang van de LARP, en Sharah is volop met literatuur en toneel bezig, en dus leek het me wel leuk.

We zaten in een zeer fijn sushirestaurant in hartje Antwerpen, zeer druk, maar wel serieus lekker. En daarna haalden we een dessert in de Moochie, van de vrouw van ook al een LARPer, om te eindigen in the Geeky Cauldron, van, u raadt het al, een LARPer. Dat café is eigenlijk nog maar half open, want enkel het SciFi gedeelte is al open, maar het is er echt wel goed zitten. In september komt daar het Fantasy deel bij. We zagen er een paar oude bekenden, ik dronk een mede, en tegen half een waren we weer thuis, na een fijne avond.