Orpheus en Eurydice revisited

Toen ik vroeger, zo’n vijftien jaar geleden, de eerstekes nog gaf, gaf ik elk jaar een speciale les: begrafenisrituelen bij de Romeinen en daarna het verhaal van Orpheus en Eurydice volgens Vergilius. Ik deed dat in het lokaal van de lockers: zo goed als volledig verduisterbaar en met die griezelige ijzeren deurtjes rondomrond als van een mortuarium. En zelf was ik dan volledig gothic opgekleed, compleet met zwarte lippenstift, lange gewaden, pinnenhalsband en the works. Op de achtergrond speelde Profane Grace, zeer duistere soundscapes, en het enige licht kwam van vier zwarte kaarsen. Geloof me, de sfeer zat er wel in, en het waren de enige lessen waarvoor ik spontaan een applaus kreeg.

Nu werd er vandaag een Talendag georganiseerd, en uiteraard konden we met de vakgroep Klassieke Talen niet achterblijven. Lucie gaf een introductie Italiaans bij de derdes, Ellen een lesje Grieks schrijven in de eerstes en ikzelf dus nog eens die fameuze les, maar liefst zes keer na elkaar, 160 leerlingen, 4.5 uur aan een stuk.

En blijkbaar heb ik het nog altijd: ook hier kreeg ik bij het uitblazen van de kaarsjes een applaus. En ja, nog altijd met evenveel liefde gedaan.