Een dagje om te bekomen
Gisteren waren we thuis om vijf uur en had ik al meteen een eerste was ingestoken en nog buiten gehangen: Wolf vertrekt donderdag alweer naar Barcelona en had schrik dat hij zijn kleren niet ging hebben. Yeah right, als er iets is dat ik hier eigenlijk nooit laat liggen, is het wel de was.
Een tweede wasmachine was geprogrammeerd om klaar te zijn tegen negen uur deze morgen, en dan heb ik de was van gisteren binnengehaald en de nieuwe al buitengehangen. Ik wilde me haasten, aangezien het morgen al kan regenen, vandaar. Een derde machine hing ook nog buiten voor de middag, en toen gingen we eten in Zomergem op uitnodiging en kosten van ons pa.
Bart moest deze voormiddag namelijk naar zijn moeder en kon niet tegen een deftig uur koken. En ik kan dat ook niet als ik mijn vader moet halen, dus kon ons pa niet komen eten. Goh, had Bart gezegd, als hij ons nu gewoon eens uitnodigt om in Zomergem in de Scheve Zeven te komen eten die zondag? Ik stelde het al lachend voor aan ons pa en hij ging zonder meer akkoord. Leuk!
Wolf had al andere plannen met Arwen en was niet mee, maar wij gingen dus rustig in de Scheve eten.
De stoverij – of steak – met frietjes deed deugd na alle pasta, pizza en mozzarella.
Tegen goed drie uur waren we opnieuw thuis, helemaal loom van het eten, en kon ik de vorige was inhalen en de nieuwe uithangen. En dan nog eentje.
Resultaat: tegen het einde van de dag had ik alle vakantiewas er door gedraaid, nu enkel nog wat losse stukken en de lakens van de housesitters, en ik ben er. De valiezen zijn ook uitgeleegd, het huis is op orde en eigenlijk voelen we ons gewoon weer helemaal thuis.
Met een hoop herinneringen rijker, dat wel.
Certaminavergadering
Jawel, een latenamiddagvergadering in Brussel, dat doe je het best met de trein natuurlijk. Rond vier uur nam ik die aan Dampoort Station, tufte vrolijk naar Brussel Centraal, kocht me van pure goesting een warme wafel, liep in de halve motregen nog even wat verder om een cache aan het Muziekinstrumentenmuseum, en ging dan richting Don-Boscocollege.
2.5 uur later – jawel! – sloten we de vergadering af en gingen we met zijn allen, of toch zo goed als, nog iets eten in ’t Goudblommeke van Papier, blijkbaar een Brussels instituut. Speciaal, bruin café met inderdaad zeer lekker stoverij.
Kwart voor tien zaten we terug op de trein, om elf uur stond ik thuis. Stevige avond gehad, helaas zonder Gwen, maar eigenlijk best wel fijn. Zo’n olympiadecomité, het is me wat…
Gitarofilie
Geen idee wat het correcte woord zou moeten zijn, maar dit dekt wel de lading.
Wolf heeft dus al een hele tijd een elektrische gitaar in bruikleen. Een van Barts werknemers handelt als bijberoep in schitterende gitaren, en toen Bart hem raad vroeg over welke beginnersgitaar een goed idee zou zijn, leende hij Wolf zomaar eventjes “een oefengitaar”. Yup. Een “oefengitaar”. Een Gibson Les Paul Goldtop waar elke gitaarliefhebber spontaan bij begint te kwijlen.
Laat ik nu een collega hebben die niet alleen leraar Engels is, maar daarnaast ook sessiemuzikant, en al verschillende CD’s van bekende figuren heeft ingespeeld. Als gitarist, welteverstaan. Toen ik hem sprak over die Goldtop, begonnen er lichtjes in zijn ogen te blinken. Hij mocht dan misschien wel een gitaarcollectie van een stuk of 20 hebben, daar had hij nog nooit op gespeeld.
Vandaag kwam hij dus langs om Wolf een beetje gitaarles te geven, wat tips over hoe hij het best de versterker afstemde, en hoe hij er de beste klank kon uithalen. Oh, en om hem eens met pedalen te laten oefenen, en het verschil te voelen met een Fender Stratocaster, want die had hij zelf meegebracht.
Er was ook stoverij met frietjes, en veel gebabbel over school en lesgeven in het algemeen, en eigenlijk werd het een heel aangename middag. Toen er ook nog versgemaakt vanille-ijs met fruitsla op tafel verscheen, was het plaatje compleet.
Bedankt, Nikolaas, voor een heel fijne namiddag met fantastische gitaarsound en extra lessen voor de zoon.