Arduino

Ik had er al veel van gehoord, van een Arduino bord, en had eigenlijk al de kinderen willen inschrijven voor een cursus Coder Dojo, maar dat was eigenlijk nog nooit gelukt wegens teveel andere activiteiten. Maar nu richtte ArdLab – de vader van een van onze leerlingen – cursussen in voor onze leerlingen, en mocht er per groepje ook een leerkracht meedoen, gratis en voor niks. Ik was er als de kippen bij om me in te schrijven, want prutsen met techniek en hardware, ik vind dat eigenlijk de max.

IMG_9225

Maar wat is nu in hemelsnaam een Arduino? Wel, eigenlijk is dat een microcontroller, een klein programmeerbaar stukje computer dat je vanalles kan laten doen. Als je het – met nog tussenstukjes, dat wel – aansluit op pakweg je kerstboomlichtjes, kan je die Stille Nacht in morse laten knipperen. Of je kan, met een lichtsensor en een motortje, het ding je gordijnen automatisch laten sluiten als het donker wordt, dat soort onzin. Je sluit het via USB aan op je computer, en kan het programmeren om dingen te laten doen.

En dat is wat ik nu aan het leren ben, acht maandagavonden van zes tot negen. Vandaag was het eigenlijk behoorlijk theoretisch: je moet uiteraard eerst de grondbeginselen van de programmatie in C++ aanleren, om pas daarna te leren spelen. Ik ben een absolute leek, maar was wel bijzonder gefascineerd door het bord dat voor mijn neus stond. Hans, de lesgever, had voor ons allemaal ideale beginnersbordjes gemaakt: een Arduino, met een schakelingenbordje ernaast (ik hoop dat ik de juiste term gebruik), een potentiometer en nog wel wat dingen.

Voor we het goed en wel beseften, deden we een lichtje knipperen. En daarna dimden we dat lichtje, snel en traag, en met onderbrekingen en al.

Wijs hoor, maar wel vermoeiend, en ingewikkeld. Ik hoop maar dat ik het volhoud, maar voorlopig vind ik het absoluut de max.