Half dagje Antwerpen

Nu ja, Antwerpen: ik stond rond half twaalf bij Lorre in Ter Hagen, deelgemeente van Rumst. Onderweg was ik nog een paar caches tegengekomen, onder andere een wel fijne in Temse.

We reden fluks door naar Antwerpen, want daar moest Lorre om drie uur zijn nieuwe contract tekenen, yay!
We zochten ons een gezellig hipsterrestaurantje, Fabrik, en zaten heerlijk op het terrasje in de zon te tetteren.

Ik  gooide hem om de hoek af aan zijn nieuwe kantoor en ging zelf – ik had nog een dik uur op overschot, ik wilde om vijf uur in Gent zijn voor Merels blokfluitles – geocachen in het stadspark. Mooi park, mooie beelden, lekke vijver :-p

Bij dat laatste beeld had ik trouwens touche: drie twintigers die uiteraard benieuwd waren wat ik daar liep te zoeken, en na de uitleg me gerust wilden helpen, en vooral om de halve minuut vroegen of ik wel oké was, daar in het struikgewas. En dat ik voorzichtig moest zijn. En dat ze ouder waren dan dat ze eruit zagen, en dat ik een knappe dame was, enzovoort enzoverder. Heel respectvol en best wel grappig!

Ik reed naar huis, pikte Merel op en samen gingen we nog snel naar de blokfluitles, voor de laatste keer (volgende week zit ik op klassenraden).

Aangename dag, zowaar!

Namiddagje Aalst

Als je een vriendin al lang niet meer gezien hebt, dan wil je wel eens afspreken, zeker als ze al twee jaar in een appartement woont, en je er nog niet eens bent geraakt.

Deze namiddag laadde ik dus de kinderen in de auto – Merel viel prompt in slaap –  en waren we rond half drie bij Monica. Ze had heerlijke confituurtaart en chocoladecakejes gemaakt, en ik was meteen jaloers op haar Nespresso melkopschuimdinges.

De kinderen namen wat foto’s in het appartement terwijl wij kletsten, en daarna trokken we samen naar het stadspark, dat verrassend groot is.

De jongens hadden de rugbybal meegenomen, en Monica zag het volledig zitten om was pass-oefeningen te doen. Er werd op speeltuigen geklauterd, ijsjes gegeten, onnozel gedaan, zwanen bekeken, en vooral ontzettend genoten. Het was tegen acht uur tegen dat we thuis waren, en dat zegt genoeg…

Merci, Monica! Het was een bijzonder fijne dag!