Het zal vermoedelijk niemand verbazen dat het vandaag over sneeuw gaat. Die hadden ze immers met veel bombarie aangekondigd, en dan vooral ook het feit dat het de komende dagen gaat blijven vriezen en dat die sneeuw dus gaat blijven liggen. Da’s al een behoorlijk tijdje geleden…
Ons pa durfde het – terecht – niet aan om zelf met de auto tot bij ons te komen. Ik twijfelde even, maar toen ik hoorde dat net nu zijn chauffage het begeven heeft en hij dus in de kou zit, ging ik hem fluks halen. De warmte deed hem zichtbaar deugd, net zoals het gezelschap.
En intussen viel er poedersneeuw. Helaas niet van die mooie dikke vlokken zoals die ene zaterdag een paar weken geleden, maar van die sneeuw waar geen zak mee te beginnen valt: je kan er amper een sneeuwbal mee maken. Op de stenen bleef ze eerst ook niet liggen, zeker niet op ons terras, behalve dan op één steen. Begrijpe wie begrijpen kan, wij hebben er alvast geen uitleg voor.
De kinderen trokken naar buiten en Wolf had een groots plan opgevat: een heuse glijbaan! En dan echt wel eentje met een ramp, iets met de bank en een stoel en zo. Ze hebben er veel meer werk aan gehad dan gedacht, net omdat het geen poedersneeuw is, maar ze hebben zich wel keigoed geamuseerd. Ze hebben er zelfs de bolderkar bij gehaald om sneeuw te verzamelen, want een grote sneeuwbal rollen als basis lukte niet.
En intussen deed moeder wat schoolwerk en bakte ze een speculoosbrood. Ha ja, want ik ging ons pa echt niet naar huis sturen om daar in de kou te gaan zitten eten. Hier had hij zich bij de haard geïnstalleerd, hij slaagde er gewoon niet in om warm te blijven.
Al bij al een fijne winterzondag.
