Geplaatst op

Nog meer sociaal gedoe en al!

Donderdag hadden Arend en Mireille hier gezeten en ’s avonds dan de DnD groep, gisteren kwamen op den bots Bart en Birgit met de kinderen langs. Hoezo?

Wel, ik had al gezien op Facebook dat ze een camper hadden gehuurd voor het lange weekend, en zaterdagmiddag las ik dat ze in ’t Drongengoed zaten, in Ursel dus, waar mijn grootmoeder woont. We kennen het Drongengoed, welja, goed, want een klein stukje ervan is zelfs eigendom van mijn grootmoeder en we gingen er vroeger vaak wandelen.

Ik wist dan ook dat ze eigenlijk evengoed via de R4 (en dus een 500 m van ons deur) terug naar Antwerpen konden rijden en ik nodigde hen uit om op ons terras een warme koffie of thee of zo te komen drinken. Tot mijn vreugde gingen ze daar gretig op in, en dus zaten ze tegen half vier hier onder ons partytentje met respectievelijk een koffie, thee en glas rosé.

Kaat en Dries, hun kinderen, waren blij met de wifi, ons kinderen kwamen wel even hallo zeggen, maar dat was dat. Bart, tot mijn grote verbazing en nog grotere tevredenheid, nam warempel een stoel en zette zich erbij. Er waren hapjes, er was drank, en er was vooral heerlijk gebabbel over vanalles en nog wat. We hebben het zelfs niet over larp gehad, en dat is een kunst met larpers onder elkaar. Het voelde warempel bijna normaal aan!

Alleen begon het op een bepaald moment te gieten en bleek onze partytent toch niet helemaal waterdicht: de regen komt er als een fijne nevel doorheen, waardoor je toch nog kletsnat wordt. Een eerste bui hebben we nog overleefd, een tweede bui was er te veel aan en dus reden B&B rond half zes alsnog verder richting Antwerpen.

Maar ik, ik vond het supergezellig, zelfs in de kou en de nattigheid.

Bedankt, Bart en Birgit! Hopelijk kunnen we dat binnenkort eens herhalen zonder afstand en in beter weer!

Geplaatst op

Lenteterras

Sociaal doen in deze coronatijden, het is een uitdaging. Toen ik vorig weekend hoorde dat we een paar dagen echt zomers weer gingen krijgen, deed ik meteen een oproep op Facebook:

Lieve mensen, volgende week wordt het een aantal dagen stralend weer.
Ik heb sommige mensen al veel te lang niet gezien, en ik heb nog steeds een fijne tuin met een bijzonder aangenaam terras. Bij deze zijn jullie uitgenodigd om een koffie, een thee, een gin-tonic of om het even wat te komen drinken, op voorwaarde dat ge eerst met mij afspreekt en dat we met maximaal vier mensen zijn.
Ik heb nood aan doodgewone, ongedwongen babbels.
Consider yourselves invited.
Veel reactie kreeg ik helaas niet: de meeste mensen moesten uiteraard werken. En twee dagen heb ik sowieso al cachend doorgebracht en een andere al vergaderend.
Maar gelukkig kon ik rekenen op een ouwe getrouwe die regelmatig komt koffiedrinken, en die ook al in de winterkou aan het vuur was komen zitten.
Annick, het was andermaal zeer gezellig, en vooral: het deed deugd om nog eens iemand te zien die niet minderjarig of een collega is.
Merci!
Geplaatst op

Kerstkaartjes

Ja, ze hangen hier nog steeds, onze kerstkaartjes. We hebben er elk jaar wel enkele, en ik vind dat ook heel leuk om te krijgen. Maar nu, met die corona en dus onze extreme beperking aan sociaal contact, heb ik er een stuk of dertig uitgestuurd. Niet echt goedkoop, als je het tarief van de postzegels en zo bekijkt, maar wel de moeite waard.

Ik heb er vooral een stapel terug gekregen: kaartjes die gewoon in de bus zaten, in mijn vakje op school of effectief in de brievenbus. Ze hangen centraal aan een slinger in onze woonkamer en ik heb er van genoten, ja.

Maar ik denk dat het nu toch stilletjesaan tijd wordt dat ze eraf gehaald worden. Wisselen voor een paasboom, zeker?

Geplaatst op

Beetje te veel

Soms is het gewoon al eens te veel, toch? Neem nu de voorbije vakantie. Ik weet niet hoe het komt, maar die voelde aan als gewoon twee weekends of zo, ik ben mentaal niet uitgerust. De geocachewandelingen hebben me deugd gedaan, maar verder was het precies… Goh, ik weet het niet… te?

Ik heb het volgende op mijn facebookpagina geschreven:

“Lieve mensen,
als ik wat afstandelijk lijk wanneer ik je tegenkom of niet meteen reageer op een berichtje, dan ligt dat niet aan jou. Ik ben niet de meest sociale persoon die er is, en momenteel heb ik het even gehad met de feesten, de nieuwjaarswensen, de recepties,… Ik verlang momenteel eigenlijk vooral naar een stil hoekje met een boekje, op mijn eentje, eventueel met wat zachte muziek.
Ik spreek later met plezier met je af, maar nu is het eventjes te druk geweest en zoek ik stilte in mijn hoofd.

Allez ja, ik zeg maar, voordat ik weer de naam krijg van een arrogante bitch te zijn “

Dat meen ik ook. Ik moet me meer en meer opladen om onder de mensen te komen, en het kost me ook meer en meer energie. Waarom ben je dan leerkracht, is me al gevraagd. Goh, lesgeven is niet gelijk aan sociaal doen, vind ik. Dat is werk, voor mij, en ik leg uit en zij luisteren en we interageren, maar dat is niet sociaal zijn, als je snapt wat ik bedoel.

Eén op één is ook geen enkel probleem: daar haal ik dan weer energie uit, als ik kan afspreken met iemand.

Maar meerdere mensen tegelijk? Nu even niet. Komt wel weer goed.

Geplaatst op

Dit was de vakantie van 2019

Vaak heb ik op het einde van de grote vakantie het gevoel dat ik niks gedaan heb en dat die vakantie voorbij is gevlogen. Nu, dat vliegen, ja, dat was ook deze keer het geval, maar ik heb wel enorm veel gedaan. Het is eigenlijk mijn meest sociale vakantie sinds jaren, en ik denk dat dat vooral aan mijn sterke carpe diem-gevoel ligt: ik moet meepakken wat ik kan nu de rug het nog min of meer doet. Het kan echt elk moment gedaan zijn, dat ik in een rolstoel verzeil. Memento mori, als het ware. En dus heb ik een prachtige vakantie achter de rug. Eivol, dat ook.

– we zetten een zwembad op en het zat meteen vol pubers
– ik trok met Gwen naar Brussel voor het Certaminacomité
– ik ging met Véronique en de kinderen geocachen in Moerbeke
– met Bart ging ik voor het eerst naar Gent Jazz en ik zag dat het goed was
– ik nam afscheid van een fijne larpvriend
– we gingen eten met Barts familie om Jeroom te gedenken
– ik reed naar Herentals voor Kobes GEJOkamp en ging meteen ook geocachen
– ik kreeg een pràchtige introductie in Antwerpen van Philip
– ik ging nog eens cachen in Moerbeke met Véronique, met andere kinderen
– ik spendeerde een weekendje in Dordrecht met de Vossen…
– … en ging er ook geocachen
– ik ging met Sandra en de kinderen zwemmen in de Rozenbroeken
– en de volgende dag kwam Feija bij ons zwemmen
– mijn lief nam me mee naar Oak
– we trokken een middagje naar ’t stad en het Design Museum
– en ik ging eten met een vriendin die ik in jaren niet meer had gezien
– ik ging zowaar naar Tomorrowland!
– kinderloos, en dus met mijn lief naar de Gentse Feesten
– en opnieuw naar de GF, met jonge larpvrienden deze keer
– het was bloedheet – lang leve het zwembad
– maar de gerbils overleefden de hitte niet
– mijn lief en ik fietsten met Merel door de haven
– Wolf en ik gingen naar een feestje in Balen
– Mathias kwam een dagje naar Gent
– Ik ging met Merel cachen in de halve regen
– ook Poppy kwam in het zwembad ploeteren
– we reden naar mijn oma
– ons pa kwam eindelijk weer eten op zondag
– ik ging geocachen in Balen
– Robbe kwam zetelhangen in de tuin
– we gingen vliegenmeppen in de bib
– ik spendeerde een zalige dag met Véronique in Sint-Niklaas
– en ging uitgebreid fietsen en cachen in Hyfte
– we gingen met zijn allen naar Center Parcs
– alwaar ik uiteraard ook ging geocachen
– Merels vriendinnetjes kwamen slapen
– ik ging koffieleuten bij Vallery
– en rondhangen in Gentbrugge
– uiteraard gingen we ook naar de vijver
– we hielden de jaarlijkse picknick in het Middelheim
– ons pa moest naar de audioloog
– en ik ging met de kinderen cachen in Ronse bij Véronique
– Barts fiets werd gestolen én teruggevonden
– ons pa moest naar zijn dokters
– en ik moest een dag naar school
– ik zat een dag tussen heerlijke Latinofielen
– ik ging naar een begrafenis

en dat was dat. Bijna elke dag sociale interactie, dat is bijzonder ongewoon voor me. Maar het heeft me wel deugd gedaan. Het was een vakantie om in te kaderen.

Nu ben ik echter wel blij dat de gewone dagelijkse routine er opnieuw is. En ja, zelfs in mijn 25ste lesjaar doe ik het nog steeds bijzonder graag. Dik in orde!

Geplaatst op

Sociaal leven

Yup, ik begin eindelijk weer een sociaal leven te krijgen. Enfin, niet dat dat voor mij zo perse hoeft, ik ben niet zo sociaal van nature.

In juli heb ik per definitie geen behoefte aan mensen: ik ben dan zó zotgeraasd op school, dat ik geen volk meer wil zien. Maar echt he. Meestal begint dat tegen de Gentse Feesten een beetje te beteren, hoewel… dit jaar zag ik me er ook op om naar de Feesten te gaan wegens de drukte. En toen deed mijn rug weer lastig, en zat het er ook niet meer in.
Daarna zaten we twee weken in Rhodos, en nu, tsja, al met Véronique afgesproken, en gaan eten met Gwen, en naar een festival geweest met Lieven, en op dat trouwfeest blijven hangen wegens de gezellige compagnie, en dan nog die workshop… Ik kom dus weer onder de mensen. ’t Zal weer lang duren :-p

Enfin, vandaag hadden we afgesproken met Tom en Sharah om samen iets te gaan eten in Antwerpen. Ik ken hen al lang van de LARP, en Sharah is volop met literatuur en toneel bezig, en dus leek het me wel leuk.

We zaten in een zeer fijn sushirestaurant in hartje Antwerpen, zeer druk, maar wel serieus lekker. En daarna haalden we een dessert in de Moochie, van de vrouw van ook al een LARPer, om te eindigen in the Geeky Cauldron, van, u raadt het al, een LARPer. Dat café is eigenlijk nog maar half open, want enkel het SciFi gedeelte is al open, maar het is er echt wel goed zitten. In september komt daar het Fantasy deel bij. We zagen er een paar oude bekenden, ik dronk een mede, en tegen half een waren we weer thuis, na een fijne avond.

Geplaatst op

Vervelen? Daar heb ik geen tijd voor…

Nu ik weer wat meer mobiel ben – lees: langer op karakter rondcross – moet ik ervoor waken dat ik niet overdrijf. De kinesist stelde vanmorgen vast dat de peervormige spieren aan de zijkant van mijn bekken wat overwerkt zijn: zij moeten alles stabiliseren, en dat is geen sinecure.

Deze morgen heb ik dan ook meer dan een uur in de auto gezeten: Wolf op zijn examen afgezet, Bart naar kantoor gebracht, en dat allemaal in de sneeuw. En dan verder gereden – de R4 lag er perfect bij – naar de kine dus. En deze namiddag was er algemene personeelsvergadering, waar ik wel bij wilde zijn wegens een aantal agendapunten die wel een impact hebben. Ben ik de hele tijd op mijn stoel blijven zitten? Nee, dat lukt echt nog niet, en dus ben ik beginnen ijsberen.

Maar het doet wel goed om af en toe opnieuw onder de mensen te zijn. Ik ben geen sociaal type, maar bij momenten iemand zien, doet wel deugd.

 

Geplaatst op

Sociaal en al

Eigenlijk zijn de examens, behalve hopeloos saai tijdens de toezichten en het verbeteren, ook vooral uitstekend voor mijn sociaal leven. In een normale week heb ik amper 50 minuten middagpauze, die de facto doorgaans maar 40 minuten zijn, tegen dat iedereen uit de klas is en zo. Veel te kort om ergens te gaan eten, natuurlijk.

Maar in de examens? Tsja, dan heb ik gedaan om 12.05u, of moet ik zelfs helemaal niet naar school en mag ik thuis verbeteren. En dan spreek ik al eens graag af met vrienden om te lunchen. Natuurlijk verspeel ik daar tijd mee, maar die haal ik dan wel ’s avonds of in het weekend in. Mijn vrienden weten dat intussen, en contacteren me vaak zelf al om eens af te spreken.

Zo ging ik vandaag iets eten met Xavier, die ik toch ook al meer dan vijftien jaar ken. Sinds hij verhuisd is naar Niel,  moeten we grondiger afspreken dan vroeger, maar dat heeft zo zijn voordelen. We aten iets, deden nog wat boodschappen in de stad, en verzeilden in de Barazza voor koffie. En eigenlijk geniet ik telkens immens hard van de gesprekken met hem: hij is brutally honest, we kennen elkaar zodanig goed dat we absoluut geen blad voor de mond hoeven te nemen of zelfs maar moeten nadenken hoe we iets verwoorden, en dat doet deugd. Ik mag zijn wie ik ben, en de dingen zeggen zoals ik denk, en dat geldt voor hem ook. En dan worden dan vaak van die diepe, maar wel keiharde gesprekken, met af en toe een lachsalvo ertussen.

Twee cynici samen, het heeft wel wat. Geen idee wat precies, maar ik vermoed dat het toch wel in de buurt van vriendschap komt. Toch wel.

Geplaatst op

Socialer.

Eén van mijn goede voornemens voor dit jaar, is een pak socialer zijn. Er zijn een hoop mensen die ik toch wel als vrienden/betere kennissen beschouw, maar die ik veel te weinig zie naar mijn goesting. Daarom probeer ik om elke week met minstens één iemand af te spreken. Op dinsdag geef ik les tot 12.05u, op donderdag ben ik vrij, en dus kan ik gaan lunchen of koffie drinken, en aan mijn sociaal leven werken. Want als het aan mij ligt, sluit ik me op in mijn kot.

Tot hiertoe lukt dat sociaal zijn vrij aardig.

De eerste week van januari moest ik eigenlijk nog bekomen van de hectische vakantie, en had ik – mede door het rotweer – geen zin om uit mijn kot te komen. Tsja. Maar er was op zaterdag wel de driekoningenstoet, waar ik met Merel naartoe ben geweest, en waar ik wel met wat mensen heb staan praten. En op zondag kwamen Dirk en Ilse nieuwjaren.

De tweede week heb ik Max opgevrolijkt op maandag, want die zat nog steeds thuis met zijn omvergereden knie. Enfin, hij is helemaal omvergereden natuurlijk, maar vooral die knie was daar het slachtoffer van. En op donderdag ben ik na de kapper blijven hangen bij Vallery, in zoverre zelfs dat ik er gegeten heb en boodschappen heb gedaan voor haar. En op zaterdag was er schooltoneel, wat per definitie ook praten inhoudt na afloop. Lekker sociale week dus ^^

Week drie werd gevuld door opnieuw een maandag bij Max, en een donderdaglunch met Melanie, met wie het altijd goed toeven is. Op zondag werd het zelfs zeer sociaal op een brunch met zakenrelaties van Bart.

En deze week mocht er ook al zijn: lunch vandaag met Kim en Nathalie in De Moraal aan ’t station, iets wat ook alweer veel te lang geleden was, en eigenlijk bijzonder gezellig. Donderdag heb ik een date met Bart, en dit weekend zit ik op Poort onder de mensen.

Eigenlijk valt dat best nog wel mee, met mijn sociaal leven, heb ik zo de indruk.