366 – 26 januari 2024 – bijna…
365 – 25 februari 2023 – eenling
365 – 15 februari 2022 – eenling
Tuin
Awel, als het zo verder gaat, word ik gewoon nog een tuinmens! Komt dat tegen!
Nee, serieus: de laatste tijd zit ik graag en veel in de tuin. Dan niet alleen als toerist, languit in mijn nieuwe zetel – al gebeurt dat wel regelmatig, dat geef ik toe – maar ik rijd gewoon regelmatig het gras af, loop rond met zo’n uitsteekding om de paardenbloemen in de kiem te smoren – liefst letterlijk – en geniet keihard van mijn bloemen.
Het begon al met de ene, unieke sneeuwklok – het moet niet altijd een sneeuwvlok zijn –
en toen kwam de japonica praecox in al zijn glorie.
Die werd vergezeld van de narcissen,
blauwe druifjes,
en daarna kwamen de zwarte tulpen.
De tulpen hebben intussen ook hun beste tijd gehad, de narcissen en de muscari zijn verdwenen, maar nu is het tijd voor de deftige japonica, de gele struiken die ik destijds van mijn grootmoeder heb gekregen voor onze verloving, en de rozerode struik die nog uit de tuin van mijn grootvader komt. Een van beide gele struiken is helaas gesneuveld, maar bon, daar zet ik dan wel iets anders. Wie weet een donkerpaarse hibiscus, of een acer? Enfin, ik zie nog wel.
Intussen is er een waar odorama bijgekomen, van de honderden meiklokjes die je niet echt ziet, maar wel ruikt.
Daarna zal het de beurt zijn aan de rhododendra, en nog later, voor de rest van de zomer, bloeit de hibiscus.
Ik, zot van bloemen? Maar nee gij…
365 – 10 februari 2017 – eenzaam sneeuwklokje
Knolletjes en bolletjes
In november plantte ik al een massa narcissenknolletjes en wat blauwe druifjes en sneeuwklokjes, maar vorige week vond ik, per toeval, nog een zakje irisknolletjes die ik compleet vergeten was en in de puinhoop van de garage nu plots had zien liggen. Eigenlijk moesten die nog in oktober in de grond gestoken zijn, maar bon. Er waren er al een paar aan het uitlopen, en ik dacht: och waarom niet? Wie weet bloeien ze dan volgend jaar wel?
Ik heb ze donderdagvoormiddag in de grond gestoken, en toen zag ik dat ook de tulpen, narcissen en nog een paar andere dingen al vrolijk aan het schieten waren, en dat sommige zelfs al een centimeter of vijf hoog staan. In januari, jawel. Ik maakte er een opmerking over op Facebook, en kreeg prompt te horen dat bij een vriendin haar paaslelies zelfs al uitgebloeid waren! Komt dat tegen!
Enfin, ik hou mijn hart vast tegen dat het begint te vriezen, en hoop dat dan niet alles dood ligt. Want weet je, ik wil écht wel kleur in die nieuwe tuin van ons!