Acta Diurna de muliere ludenti
Zoals elk jaar kwamen ook nu Dirk en Ilse nieuwjaren bij hun petekindje Kobe. Die las apetrots zijn nieuwjaarsbrief voor, en kreeg een Skylander Racespelletje in de plaats. Ze hadden ook een prachtige bos bloemen mee, en fantastische taart van Joost Arys. En eigenlijk hadden we vooral een bijzonder gezellige namiddag.
Dirk en Ilse moesten hier nog komen nieuwjaren. Ha ja, want Dirk is Kobes peter, en ze zijn echt zot van elkaar, die twee.
Probleempje: Ilse eet al geruime tijd enkel paleo. Concreet betekent dat een taart zonder boter, suiker of bloem. Begin daar dus maar eens aan! Maar bon, recepten genoeg online, gelukkig maar. Google to the rescue, en die bracht me bij Barbara eet, en meer bepaald haar recept van chocolade-kokostaart. Nu ben ik altijd wel te vinden voor zowel chocolade als kokos, en dit zag ik dus helemaal zitten. Alleen moest ik dus nog de ingrediënten zien te vinden, en dat bleek moeilijker dan gedacht: kokosolie was nergens te vinden. Ik ben dan maar voor hazelnootolie gegaan, waardoor het eerder een nutella-achtige smaak kreeg. Vooral de textuur deed vreemd aan, vond ik, maar bon, ze was wel eetbaar. Ilse vond ze vooral zeer lekker, en daar ben ik blij om. Ik geef even het recept mee zoals te vinden op Barbara Eet:
200 gram witte amandelen
5 eieren
80 gram kokosolie (extra vergine)
45 gram cacao
50 gram kokos
250 gram dadels
snufje zout
Zet de oven aan op 175 graden.Maal de amandelen in een keukenmachine tot “meel”.Doe de dadels in een pannetje en voeg er water aan toe zodat ze net onder staan. Breng dit aan de kook en laat 5 minuutjes doorkoken zodat de dadels zacht worden. Laat even afkoelen. Doe de dadels met het kookvocht in een keukenmachine en pureer dit tot een moes. Het mag lekker smeuïg zijn.Splits de eieren. Klop de dooiers tot een creme. En klop de ei-witten met een snufje zout stijf.
Meng in een kom de gemalen amandelen, de dadel-pasta, ei-gelen, kokosolie, cacao en de kokos. Het mengsel moet de consistentie hebben wat het beste omschreven kan worden als “iets dikker dan cakebeslag”. Wanneer het deeg te droog is, voeg je wat water toe.Spatel nu het eiwit beetje voor beetje door het deeg. Doe alles in een (siliconen)taartvorm van 24 cm doorsnede.Zet de taart in het midden van de oven. Na 45 minuten is hij klaar. (controleer dit door een vork in het midden van de taart te prikken. Wanneer hij er droog uit komt is de taart klaar).
Ik had per toeval deze middag gewoon geen kinderen in huis! Serieus: Kobe en Merel waren bij vriendinnetjes gaan spelen, en Wolf was met Wout mee naar de film. Deze voormiddag was de kuisvrouw geweest, en dus had ik een proper, muisstil huis voor mezelf alleen. Ik voelde me zowaar verloren!
Maar ik genoot: ik was boodschappen gaan doen, en had voor mezelf een merveilleuxtje meegebracht, dat ik hier in alle rust zalig heb opgegeten. Gewoon om te vieren.
En toen was ik wellicht de stilte beu. Of ik wilde glazen maken tegen Kobes feestje morgen, dat kan ook. Ik heb hier namelijk al tijden een klein graveermachientje liggen, dat ik nog nooit gebruikt had. Onlangs kreeg ik van een collega een glas voor Merel met daarop haar naam en Hello Kitty, en toen zag ik effectief de mogelijkheden, temeer omdat ze me verklapte hoe ze het deed: een tekening uitprinten, aan de binnenkant van het glas kleven, en dan over de lijntjes gaan. Poepsimpel, maar wel een fijn resultaat!
En dus ging ik aan het werk. Eerst nog met mijn gewone bril en een T-shirt met décolleté. Iets later plukte ik een stukje glas uit mijn oog – gelukkig geen schade – en trok ik een werktrui met hoge kraag aan en zette een veiligheidsbril op. Serieus zeg.
Maar het resultaat mag er wel zijn. De drie vriendjes die morgen komen, zijn alledrie grote Skylandersfan, en dus vroeg ik aan de mama’s wat hun favoriete Skylander was. Dit is het resultaat, op gewone Ikea-glazen:
We hadden ze opgevuld met snoep, en ik denk dat ze ze wel leuk vonden.
Ik dacht dat ik dit jaar aan de solden ging kunnen ontsnappen (woensdag was ik, komende van de Mobistarwinkel in de Veldstraat, nog snel in de H&M binnengelopen, en had een groene broek en een Darth Vader t-shirt meegenomen voor Wolf, en een paarsgestreept kleedje voor Merel met bijpassende broekkousen, maar dat was eerder allemaal per ongeluk) maar Wolf wist me te melden dat zijn rugbyschoenen zo goed als te klein waren.
Juist ja.
Ik zorgde dat het eten al klaar was tegen dat zijn muziekles om half elf afgelopen was, en reed met hem en Kobe naar Oostakker. Compleet verstrooid nam ik de verkeerde afslag en verzeilde in Destelbergen, alwaar ook een Brantano bleek te zijn. Wij naar binnen, en het eerste paar dat ik in mijn handen nam, was meteen prijs: plastieken ronde studs, en 50% korting, dus nog 20 euro. Omdat ik per 25 euro nog 5 euro korting heb (Visa-actie) nam ik er nog een set van vijf paar kousen voor Wolf bij, voor tien euro. En toen mocht Kobe aan de kassa nog eens rollen met een dobbelsteen, en kregen we nog 20% korting erbovenop. Resultaat: iets van een 22 euro voor rugbyschoenen van Puma, vijf paar kousen en een ijskrabbertje. Goed gereden!
We reden toch nog door naar Lochristi, omdat de jongens elk nog een aantal bons hadden van Dreamland die ze gekregen hadden voor hun verjaardag. Ze wilden die graag opdoen aan Skylanders, en, als we ze vonden, Beanz. Bleek er net nog een actie te zijn in de Dreamland waarbij ze gratis een extra driepak Skylanders kregen ter waarde van 25 euro. Het was net het laatste, maar helaas hadden we hem al. Geen nood, we gingen die wel met iemand kunnen ruilen, dacht ik. En toen liep ik Lies tegen het lijf, de mama van Milan, een van Wolfs beste vrienden. Die hadden ook zo’n gratis pak dubbel, en dat bleek net het andere van de twee te zijn! Onze jongens sprongen een gat in de lucht!
Al bij al een pak meevallers dus: geen vijf winkels moeten aflopen voor de juiste schoenen, en een onverwacht Skylanderscadeautje. Mooi mooi mooi.
Kobes verjaardagstaart. Ik heb er serieus wat werk aan gehad, maar wilde ze perse nog vandaag afhebben. Het is een basis van gewone cake, maar dan wel in twee keer gebakken in een pyrexschotel. Ik heb die daarna netjes plat afgesneden en de onderste uitgehold, en daarna opgevuld met M&Ms. De twee helften zijn aan elkaar gezet met stevig opgeklopte slagroom, en bovenop heb ik één van de twee afgesneden topjes gelegd, zodat het geheel wat ronder werd. Daarna is ze versierd met rolmarsepein, om Kobes favoriete Skylander Wrecking Ball na te bootsen.
Wolf portretteerde zijn Skylandersleger…
Ik weet het, ik verwen mijn jongens veel te veel. Maar ze keken allebei zo vreselijk hard uit naar die nieuwe Skylanders, en ze hadden daarvoor ook elk hun verjaardags- en ander geld opgespaard, zodat ik vandaag nog eens met hen langs de Game Mania ben gereden, en nog wat Giants bij heb gehaald. Met hun geld, wel te verstaan.
Ze stonden te dansen in de winkel.
En vonden het helemaal niet erg dat we nog naar de Coupure moesten om die BetterBack, en naar de Zeeman om leggings voor de rugby, en om brood, en langs de schoenmaker en zo.
Ze blonken. Ze straalden.
En hoe hard ik ook mag zijn tegen hen bij momenten, op zo’n ogenblik smelt ik. Helemaal.
Wie hier al een tijdje komt lezen, weet dat de jongens zot, maar dan ook compleet zot zijn van een bepaald spelletje, namelijk Skylanders. Het is een duur affaire: er zijn 32 figuurtjes die bij het computerspel horen, aan 10 euro per stuk. Ze hebben ze intussen alle 32, en een groot deel van hun verjaardags-, kerst- en nieuwjaarsgeld is eraan opgegaan. Ach ja, er staat hier dan tenminste geen andere rommel, en er wordt gigantisch veel mee gespeeld. Wolf heeft er al een aantal nagemaakt in strijkparels, met de bijhorende kaarten spelen ze een apart spel, en Wolf heeft ze ook al nagetekend.
Nu is er dus een tweede spel: Skylander Giants. Een nieuwe CD, dus nieuwe avonturen, en helaas ook nieuwe poppetjes. De Giants zijn een pak groter dan de vorige, maar er zijn ook nieuwe kleine figuurtjes, en driekwart van de oude zijn heruitgebracht in een andere pose. Ik heb de jongens al gewaarschuwd: die krijgen ze niet opnieuw!
Het spel was aangekondigd voor 19 oktober, en vooral Kobe zat er al maanden naar uit te kijken. Ze hebben hier elk nog geld liggen van hun verjaardagen en zo, en wilden dat ervoor gebruiken. Vandaag kreeg ik een berichtje van de Game Mania: het spel was – een week vroeger dan aangekondigd – binnengekomen, en er stond een starterspak opzij.
Ik heb de jongens eerst een vieruurtje laten eten, en Wolf zijn huiswerk laten maken. Pas daarna heb ik aangekondigd dat het spel er was, en dat we het mochten afhalen. Man, ze sprongen allebei letterlijk een gat in de lucht! Maar stràlen zeg!
In de winkel zelf stonden ze te springen en te dansen. En gaven ze met ongelofelijk veel plezier elk de helft van 70 euro, waarvoor ze het nieuwe spel, een nieuw portaal, een Giant, een nieuw figuurtje, en een oud figuurtje in nieuwe vorm kregen.
Tsja. Zoals gezegd: het is speelgoed dat weinig plaats inneemt, en waarmee ze ùùùren zoet zijn. En dat vooral honderd procent hun goesting is. Meer moet dat niet zijn, zeker?