Ontbijtje in De Mokke

Ik had met Gwen tegen negen uur afgesproken in De Mokke op de Antwerpsesteenweg. Het was een prachtige, al warme ochtend en ik fietste dus vrolijk naar ginder, nog net niet fluitend.

Het fietspad langs de Houtdokken is ronduit prachtig te noemen.

Aan De Mokke zelf waren de tafeltjes aan de straat al bezet, maar ik denk niet dat ik daar graag had gezeten wegens het drukke verkeer. Er was ook een heel mooi terrasje binnenin, maar helaas, daar had een buurvrouw van een huis of vier verder de vergunning voor laten intrekken. Op zich had ze niks tegen het ontbijtadresje, maar als die vergunning er was en er kwam later pakweg een café in de plaats van de ontbijtplek, dan zou dat terras wél veel overlast betekenen en kon die vergunning niet ingetrokken worden. Jammer!

Maar Gwen en ik posteerden ons bij het grote open raam, bestelden koffie en thee en elk een grote stapel Amerikaanse pancakes. Héérlijk!

Ook al had Gwen zichzelf eigenlijk maar een uurtje toegemeten, het was na half elf tegen dat we er buiten waren, gewoon te heerlijk aan het kletsen.

Ik fietste nog naar de Sint-Pietersabdij om daar eventjes mijn ogen uit te kijken en een cache op te pikken.

Daarna reed ik nog naar de kop van de Coupure om er een cache te herstellen, en fietste toen vrolijk naar huis. Wat een zalige voormiddag zeg!

 

Carll Cneut

Ik kan niet zeggen dat ik zijn naam al gehoord had, maar zijn tekeningen zeiden me wel iets, ja.

Omdat we eindelijk eens een weekend vrij hadden, en de kinderen ook altijd vragende partij zijn voor dit soort dingen, trokken we deze voormiddag met zijn allen richting Sint-Pietersabdij: de tentoonstelling “In my Head” scheen een aanrader te zijn.

En hoe.

De audiovertelling door Wouter Deprez – ik durfde de West-Vlaamse versie niet aan, maar ik ga zeker terug om ze wél te beluisteren – neemt je bijna een uur lang mee doorheen het zeer herkenbare leven van de kleine Cneut, en schetst een warm beeld van de West-Vlaamse klei. Terwijl je de prachtige tekeningen bekijkt, hoor je het bijwijlen hilarische verhaal. Ook de kinderen vonden het heerlijk, zij het een beetje lang: op het einde haakten ze af.

IMG_3479

IMG_3482

IMG_3484

IMG_3483

IMG_3485

IMG_3488

IMG_3487

IMG_3489

IMG_3492

IMG_3491

IMG_3490

IMG_3493

IMG_3502

IMG_3495

IMG_3494

IMG_3503

IMG_3516

IMG_3514

IMG_3512

IMG_3510

IMG_3508

IMG_3506

IMG_3505

IMG_3504

IMG_3519

IMG_3520

Maar toen moest de tentoonstelling van een aantal tekeningen nog komen: Kobe en Merel grepen gretig naar de verschillende opstapjes die klaar stonden, om ook dichter te kunnen kijken naar alle details.

IMG_3524 IMG_3523

En toen bleek in de werkkamer Carll Cneut ook nog zelf aanwezig om te signeren en zo. Merel had natuurlijk haar kleurboek niet mee, maar ik kon het niet laten en heb een zwart-witte tekening gekocht. Nu alleen nog laten inkaderen dus.

IMG_3527

IMG_3526

IMG_3545

 

Meer info over de tentoonstelling vindt u uiteraard op Gentblogt, enne… Gewoon gaan kijken. Het is de moeite.