Nog meer geslaagde shopping

Ook Merel moest nog een nieuwe broek hebben, maar aangezien die de hele week toneel had gehad, kon ze donderdag niet mee. Vandaag stonden we dus om kwart over tien in ’t stad, kwestie van de drukte te mijden. We moesten – noodgedwongen, ge kent dat misschien wel – passeren langs de M.A.R.T.H.A. en hoorden daar dat de fabriek van mijn favoriete collectie ermee gestopt is. Ik kon dan ook niet anders dan alsnog een ring en een ketting kopen voordat die helemaal weg zijn, toch?

Enfin, wij naar de H&M, en jawel, Merel vond er meteen een perfect passende jeans met wijde pijpen en zowaar een korte, beige pull met kabels. Ze heeft staan springen van contentement. Missie al meteen geslaagd dus.

In de C&A keken we nog even rond, hoewel we niks meer nodig hadden, en gingen dan naar de Izy voor een stevige koffie. Lekker, dat zeker, maar de twee koffies plus één chocolate chip cookie kostte evenveel als haar pull. Dat zegt veel over zowel de koffieprijzen in zo’n bar als over de kledingprijzen…

We liepen nog even het Kruidvat binnen om er krulspelden voor haar te kopen, en dat was gewoonweg dat!

Happy mama, nog veel meer happy Merel.

Noodgedwongen shoppen met Kobe

Als er iets is dat Kobe en ik allebei niet graag doen, dan is het wel shoppen. Maar soms moet dat nu eenmaal: hij moest namelijk een kostuum hebben voor de eindejaarsbals en dergelijke, en dat kan je niet online kopen, dat moet je echt passen.

Soit, wij nog even getwijfeld of we met de auto of met de fiets gingen gaan, maar tegen vijf uur zou het beginnen regenen, en dankzij de website van Stad Gent kan je altijd de ad hoc bezetting van de parkeergarages zien. Wij dus naar de Sint-Michiels met de auto.

Van daaruit ging het vlotjes doorheen de mensenmassa naar de WE, waar we een fijne verkoopster aanklampten bij de kostuums. De eerste broek en het eerste hemd waren meteen de juiste, bij de vest moest hij een tweede exemplaar passen, en dat was dat. Op nog geen kwartier had hij een kostuum, voilà. 210 euro samen, dat valt al bij al nog mee.

Bon, nu nog een zwarte baggy broek voor hem. Binnen en buiten in een veel te drukke Zara, idem in de Brooklyn, maar in de H&M viel het mee van drukte én vond hij een prima broek, meteen ook de juiste lengte. Niet in solden, uiteraard, maar ik ben al lang blij dat hij überhaupt een broek hééft.

Langs de Australian Icecream passeren is altijd riskant, en dus had ik een ijsje en hij een warme wafel mee, en daarmee wandelden we tot aan de Izy voor respectievelijk een Maple Chestnut koffie – veel te zoet – en een warme chocolademelk. We waaiden nog even de C&A binnen en vonden daar de perfecte “Rory Gilmore” trui voor Merel, alleen niet in de juiste maat. Die hebben we dan daarna thuis online besteld, ze stond te springen van blijdschap.

En toen deed Kobe me nog een immens plezier door samen met mij nog tot aan de achterkant van het Gravensteen te wandelen en daar een cache te loggen.

Al bij al een fijne, productieve middag gehad met mijn middelste zoon, en we hebben zelfs geen enkele keer ruzie gemaakt! Missie volledig geslaagd!

Shoppen…

Merel en ik moesten dringend gaan shoppen, en we doen dat dus allebei niet graag… Maar volgende week gaat ze een week op zeeklas en ze moest dringend nog een paar extra dingen hebben, zoals schoenen die niet uit elkaar vallen… Ze wist welke ze wou – exact dezelfde Nikes die ze gekregen had voor haar lentefeest en sindsdien quasi ononderbroken had gedragen – maar wilde ze niet online bestellen, want met haar steunzolen kon het best zijn dat ze een maat groter nodig had. Oh, en een extra broek ware ook fijn geweest, zei ze.

Bon, wij dus op deze druilerige zaterdag naar ’t stad, maar ik had me stevig misrekend in de drukte: de parkings waren zo goed als allemaal volzet. Aan de Poel draaiden we dus ons kar en reden richting de Kouter, maar aan de Papegaaistraat vonden we alsnog een plekje. Een stevige wandeling, maar bon. Wij dus de Snipes binnen, en jawel, de juiste schoenen in de juiste maat. En dan was het winkel in – winkel uit, meestal aan sneltempo, omdat we nogal goed wisten wat we wilden. In de H&M haalde ze een prachtige strik (op een speld) in de stijl van Gracie Abrams, en daar vonden we ook een nieuwe groene broek voor Kobe.

Verder kreeg ze nog een soortement yogabroek uit de C&A, en gingen we uiteindelijk nog in de Izy een koffie drinken. Verschoning, niet zomaar een koffie, maar een Pumpkin Spice Latte, een PSL. En toen schoten we gigantisch in de lach, want toen waren we echt wel twee Middle class White Bitches die gaan Shoppen en PSL drinken. Het ergste was nog dat er naast ons een roedel dames zat van in de dertig, met hippe maar comfortabele kleding, de designer handtas schuin over de borst, op sneakers. Helemaal het stereotype, en wij lagen strijk.

Maar toen moesten we wel nog terug naar de auto. In het passeren sprongen we nog binnen in de Dille en Kamille die ze nog niet kende en waar ze helemaal weg van was. We vonden er nota bene nog enkele cadeautjes voor Barts verjaardag over een paar weken, en waren helemaal opgetogen.

Zere voeten, maar gelukkig wel met de spullen die we zochten. Zo moet dat.

Shoppingdagje met Merel

Merel is alweer zodanig gegroeid, dat ze dringend nieuwe kleren nodig had. Ik denk dat er misschien nog twee lange broeken zijn die ze deftig kan dragen, en één shortje of zo. We shoppen allebei niet graag omdat we meestal niet vinden wat we zoeken, maar bon, als het moet, dan moet het.

Wij dus op de fiets richting centrum, en tegen half twaalf de C&A binnen. Vreemd genoeg vinden we daar meestal wel wat we zoeken. En jawel: twee jeansbroeken, een paar slippers, een broeksriem en warempel een jurkje. Vooral dat laatste wilde ze, omdat haar lievelingskleedjes van vorig jaar echt wel te kort zijn geworden. Ze was enthousiast, ja.

Van ronde één waren we meteen zo uitgeput dat we gingen eten in de Godot, voorzien van een stevige mocktail en een tataki van tonijn.

Ronde twee leverde enkel nog een fijn jeansshortje op. We hadden wel nog een bijzonder mooi kleedje gezien, enkellang, maar dat was in de solden nog steeds 150 euro, dus dat vonden we er gelijk wat over. Een passage in de Hema later kropen we rond half vier op de fiets, omdat het tegen vier uur zou beginnen regenen.

Alleen… begon het net dan al te druppelen. Nog een chance dat we meteen besloten om onze regenjassen aan te trekken, want even later begon het te gieten. Schuilen had niet veel zin  omdat onze benen toch al kletsnat waren, en dus fietsten we door. De bui was blijkbaar bijzonder plaatselijk, want in het nog steeds kurkdroge Wondelgem kregen we rare blikken: twee verzopen waterkiekens, druipend en kletsnat qua benen, schoenen en bril, dat hadden ze daar niet verwacht.

Maar bon, missie geslaagd dus. En nu nog een oudercontact van drie uur, we zijn  er bijna vanaf voor dit schooljaar.

Smile Safari en shoppen

Bart had een voorstel: Lieze kwam slapen, hadden de meisjes dan geen zin om naar Wijnegem Shopping Center te gaan, naar Smile Safari? Die zeiden geen nee. En toen bleek dat Bart eigenlijk om half drie in Antwerpen zelf moest zijn. Hij heeft ons dan eerst afgedropt, zodat de meisjes konden shoppen, en om vijf uur moesten we dan aan de Smile Safari zijn.

De dames hebben zich blijkbaar geamuseerd. Eerst ben ik met hen in enkele winkels gedoken omdat Merel een nieuwe zwarte broek moest hebben, en die vonden we vrij snel in de Berschka. En toen ben ik maar een koffie gaan drinken, met mijn boek erbij, terwijl zij samen de winkels afschuimden. Behalve een paar ringetjes en een diadeem hebben ze niks gekocht, maar dat kon de pret niet drukken.

Zelf ben ik een bloesje tegengekomen, en een compleet over the top winterjas, in groene nepbont. Heerlijk ding, voor 35 euro. Of ik hem ga durven dragen is een ander paar mouwen, maar dat zien we dan wel weer.

En die Smile Safari? Dat is instagrampret ten top. Stapels foto’s genomen, ik geef er hier enkele van de best gelukte weer, maar dat zijn ze lang niet allemaal.

En toen gingen we eten in de McDonalds die daar ook is, en reden we op ’t gemakje terug naar huis.

Ik dacht dat die twee doodmoe gingen zijn, maar The Masked Singer, dat bleek nog geen probleem te zijn. Vakantie, zeker?

Ambiance aan de Zuid

Marleen, mijn vroegere voordrachtlerares van intussen 73, heeft zelf geen auto meer en durft het openbaar vervoer niet nemen uit schrik voor corona. Ze heeft een auto-immuunziekte waardoor ze niet mag gevaccineerd worden en waardoor ze ook extra vatbaar is. Ik doe dan ook al sinds het begin van de pandemie wekelijks haar boodschappen, meer dan twee jaar dus.

Gisteren belde ze in een halve paniek: ze moest vandaag naar twee dokters, allebei in de buurt van het Muinkpark, maar haar ziektevervoer was weggevallen wegens zelf ziek. Nu zat ze dus in zak en as, en of ik het niet zag zitten haar te brengen? Euh…

Ik overlegde even met Merel en we besloten dat we haar tegen kwart voor vier best wel konden afzetten en dan zelf doorrijden naar de Zuid, om dan daar eens rond te lopen en te “shoppen”. Dat laatste doen we allebei niet graag, maar Merel moet dringend extra zomerkleren hebben, want ze groeit zodanig hard dat alles van vorige zomer zo goed als te klein is. Tsja…

We stelden vooral vast dat  het shoppingcenter Zuid momenteel meer gesloten ruimtes dan winkels bevat, dat er ook geen ijsjes meer zijn maar wel nog een Panos, en dat we dan maar beter nog wat verder de stad in wandelden.

Het leek alweer een vruchteloze, frustrerende tocht te worden, maar last minute kwamen we terecht in de Mango waar Merel een perfecte jeansshort vond: de exact gewenste lengte, het juiste kleur én een perfecte pasvorm rond dat bolle poepje. Ze is gezegend met een prachtig paar ronde (maar niet té) billen maar dat wil zeggen dat veel broeken voor haar leeftijd, waar de meeste meisjes nog van de platte soort zijn, gewoon niet passen. Enfin, ze zit al bij de damesmode maatje 36.

En toen waaiden we, eigenlijk tegen haar zin, alsnog een schoenenwinkel binnen en vonden we de juiste sandalen: hetzelfde paar als haar vorige twee paar, maar dan volledig zwart. Dik in orde, en alsnog een geslaagde trip. Oef.

Oh, en Marleen stond nét te wachten toen we haar opnieuw oppikten. Karmapunten katching!

De kleren maken de vrouw

In de krokusvakantie waren Merel en ik al een eerste keer gaan kijken voor kleren voor haar lentefeest. Heel veel hadden we toen niet gevonden: enkel een broek voor haar.

Vandaag reden we naar Lochristi: de volledige Antwerpsesteenweg is daar één grote galerij van winkels, en vooral: het was er niet echt druk. We gingen opnieuw winkel in, winkel uit, maar deze keer vonden we het geen van beide zo erg. En jawel: score! In de JBC paste ze iets anders en griste ik in het passeren nog een T-shirtje mee naar de paskamer: bingo! Een heel eenvoudig, poepsimpel zwart croptopje met korte mouwen, maar dat was precies wat ze wilde!

We keken verder en vonden voor mij warempel ook nog een kleedje, in zwart-wit. We weten dus al wat het thema zal zijn ^^ Merel kreeg ook nog haarknijpers die eindelijk groot genoeg waren en nog een paar kleine dingen, en ze was helemaal opgewekt! Nu enkel nog schoenen, en ze is er.

Morgen gaan we ook kijken voor een zaal, al heb ik die eigenlijk al min of meer vastgelegd, aangezien ik er zeker van ben dat het in orde zal zijn.

Enfin, voor een keer een bevredigende namiddag shoppen zonder dat we er allebei een slecht gevoel en koppijn aan overgehouden hebben.

Nu nog de zaal, de schoenen, het kapsel, de foto’s en de uitnodigingen. We hebben nog een goeie maand…

Girls’ Day, de krokuseditie

Merel heeft ervoor gekozen om, net zoals Kobe, haar communie niet te doen, maar voor een lentefeest te gaan. Ik vind dat een moedige beslissing, als je weet dat al haar vriendinnen wel hun communie doen. Maar we hebben het besproken en zij moet doen waar zij zich goed bij voelt. Het is niet alsof Bart en ik nog gelovig zijn…

Maar ook voor een lentefeest moet je kleren hebben, natuurlijk. Merel en ik trokken dus met de fiets de stad in. Merel sputterde wel wat tegen voor dat fietsen: het is niet dat ze niet genoeg kan fietsen, ze is bang van het soms drukke verkeer en de tramsporen. Gelukkig is een groot deel van onze route verkeersvrij of op zijn minst verkeersarm.

Enfin, we parkeerden de fietsen op de Korenmarkt, waaiden de C&A binnen en vonden daar twee fijne T-shirts, en een broek die ze eigenlijk wel wijs vond, maar de bijhorende T-shirt vond ze heel wat minder. Geen nood, de middag was nog lang. We hopten ernaast binnen bij de Hema en installeerden ons in de stralende lentezon op het terras daarboven met ons middageten. Ze genoot, en ik ook.

En toen ging het van winkel in, winkel uit. Het was overal pokkedruk en eigenlijk doen we dat geen van beide graag. Hmm. Tegen goed drie uur waren we het eigenlijk allebei kotsebeu, deden onze voeten, respectievelijk de rug zeer en was het meer dan welletjes. Maar helaas, geen kleren. We keerden nog eens op onze stappen terug, de C&A binnen, en besloten alsnog dat setje met die wijze broek te kopen: vindt ze iets beter, prima, en dan heeft ze in elk geval een mooie broek. Nu moeten we er enkel nog het gepaste shirt bij vinden. Soit, we zijn al zo ver…

Afsluiten deden we natuurlijk met een ijsje, of wat dacht u!

Om vier uur lag ik in mijn zetel en was Merel combinaties aan het uitproberen.

Geef toe… Het mag er zijn! Nu nog de T-shirt, schoenen, zaal, foto’s, uitnodigingen… Enfin, alles eigenlijk nog. Tsja…