Vakken

Ugh. De hele dag al bezig geweest, meer dan acht uur, voor de schoolwebsite: elk vak – en dat zijn er blijkbaar 38 bij ons op school – krijgt zijn eigen subpagina met uitleg en foto’s per graad.

Ik heb dat vrijdagavond aan de collega’s gevraagd en de tekstjes stromen binnen, en ik ben een gelukkig mens. Maar er kruipt echt pokkeveel werk in, want elke pagina moet apart aangemaakt worden, de teksten erin geplakt, gelayout, de juiste foto’s gezocht, alles nalezen en corrigeren waar nodig…

Vakken

En daarnaast dus ook nog wel een aantal andere dingen, dat ook: ik moet nog hetzelfde doen voor alle activiteiten bij ons op school, maar dat zal niet voor dit weekend zijn.

Ik ga blij zijn als dat achter de rug is, maar aan de andere kant is dat informatie die eigenlijk al langer op de website had mogen staan, toch? Enfin ja, als ge een deftig gestoffeerde website wilt, tenminste.

Schoolwebsite, nog steeds

Ik weet eigenlijk niet hoe lang ik de schoolwebsite eigenlijk al doe. Ergens van in 2015, denk ik: toen ben ik in een opwelling met een schoolblog begonnen. Na twee jaar vond de directie dat ze me dat niet meer zomaar konden laten doen: ik stak er ook écht wel veel tijd in, en ik kreeg een aantal uren om alle communicatie van de school te doen. Dat is niet alleen de website, maar ook de Facebook, nieuwsberichten op Smartschool, Instagram, de schoolbrochures, de flyers en nog wel wat van die onzin.

In het begin slaagde ik er warempel in om zeven dagen op zeven een bericht te posten, dankzij de bereidwillige medewerking van mijn collega’s die me van het nodige leesvoer voorzagen. In de vakanties lukte dat niet helemaal, al bleef ik wel dingen posten, alleen in de grote vakantie deed ik de boeken ook echt dicht.

Vorig jaar in september durfde ik al eens een dagje over te slaan, en ergens rond december of zo ben ik naar een vijfdagenweek overgeschakeld: ik zat er zelf wat door, het was welletjes geweest.

Helaas, toen was er corona, viel zowat alles weg van activiteiten, maar gelukkig kon ik nog steeds ongeveer twee dagen per week iets posten, kwestie van de site niet volledig op zijn gat te laten vallen.

Nu zitten we nog steeds in coronaregime, zijn er nog steeds geen buitenschoolse activiteiten, maar gelukkig heb ik nog steeds zeer bereidwillige collega’s, waardoor ik er voorlopig nog steeds in slaag drie posts per week te plaatsen.

Kom ik nu nog aan de me toegewezen uren? Eigenlijk niet, en ergens voel ik me daar wel een beetje schuldig over. Maar bon, het is niet alsof ik daar zelf iets aan kan verhelpen, én ik heb het twee jaar gewoon als extraatje gedaan.

Ach ja. Het is wat het is, zeker? Maar ik doe het wel nog steeds graag, en ik vind dat mijn schoolwebsite er nog steeds deftig uit ziet. Met dank aan Michel, overigens.

Nieuwe website

Hij staat eigenlijk zelfs al publiek, maar nog niet geïndexeerd, dus voorlopig nog niet te vinden via Google en consoorten: de nieuwe website van  de school. Dik twee jaar geleden had ik in een overmoedige bui een wordpressblog opgezet met alle info van de school, omdat de bestaande website eigenlijk echt niet voldeed. De nieuwe website was toen een hele vooruitgang, maar ook niet ideaal. Alleen moet je je eigen beperkingen kennen, en daar zat ik dan ook aan. Ik kan schrijven, ik kan mensen enthousiasmeren om dingen door te sturen, en ik kon dus wel het blog bijhouden, maar de website zelf was eigenlijk bijzonder simpel gehouden, omdat ik het eenvoudigweg niet beter kàn. En ja, ik ergerde me daar ook vaak aan, maar ik was al bijzonder blij dat ik, na een jaar voor niks aan de website te hebben gewerkt, eindelijk daar een paar lesuren voor vrijgesteld werd. Ik doe dus de website, maar ook alle andere communicatie van de school, zoals de brochures en flyers en dat soort onzin. Een budget voor een deftige website is er niet.

Soit, het was wat het was.

En toen kwam Michel. Michel, die wél bijzonder bedreven is in het coderen én het schrijven, en vooral niet kan verdragen dat er iets mis is op het internet. Toch niet als hijzelf dat kan verhelpen. En dus sprak hij me aan over de website, en maakte zomaar, vanuit het niets, een voorstel over hoe het met een ander wordpress theme en een hoop gepruts en gepriegel er zou kunnen uitzien. Ik sloeg steil achterover, mijn hart maakte een sprongetje, zowaar! Ik ging ergens in oktober met hem samenzitten, besprak doelgroepen, noodzakelijke info, informatiearchitectuur en nog wel zo’n paar broodnodige buzzwords, en ik leerde stapels bij. Ik kreeg zelfs de directie zover dat ze een uur met mij wilden brainstormen over de inhoud van de website, en wat zij er allemaal wilden zien staan, en wat bij wat hoorde. Post-itjes, quoi. En Michel, vanuit de goedheid van zijn hart, zette alles om in de nodige bits en bytes die ik niet deftig gecodeerd krijg.

En toen viel het stil, want er was geen serverruimte. De bestaande serverruimte was gehackt, per definitie onveilig, en alles moest gemigreerd worden. En er was geen geld voor een nieuw contract met een deftige aanbieder.

Enfin, het liet op zich wachten, er kwam een nieuw kalenderjaar met een nieuwe begroting, en ik kreeg de nieuwe domeinnaam, serverruimte, en een date met Michel tot een kot in de nacht om alles op te zetten. Dat was maandag. Sindsdien heb ik nog niets anders zitten doen dan pagina’s aanmaken, inhoud toevoegen, en discussiëren over de kleinigheden die moesten getweakt worden, en die hij gelukkig allemaal kan.

Ik voel mij als een katjen met een vers bolleke wol.

Er gaan machtig veel uren in gekropen zijn, in die nieuwe website, maar man, ik word daar zó gelukkig van se! Binnenkort online, dus ^^

 

Schoon volk

Ik ben dus sinds begin dit schooljaar bezig met een schoolblog. In het begin nogal aarzelend, maar intussen is het de volwaardige website van de school geworden, en ik ben er eigenlijk wel best trots op.

Ik probeer zo goed als elke dag iets te posten, en de meeste van mijn collega’s zijn volledig mee met het verhaal, en geven me dan ook genoeg artikels en foto’s door. Standaard halen we tussen de 80 en de 150 unieke bezoekers per dag, en rond de 250-300 page views. Al bij al niet zo slecht, voor een schoolblogje.

Tot vandaag.

Vandaag postte ik een artikel over een van de leerlingen uit het zesde, die het en stoemelings geschopt heeft tot topmodel op de catwalks van Milaan, New York, Parijs en Dubai. Hij stuurde me zijn verhaal en een aantal foto’s uit zijn portfolio. En toen “ontplofte” de website 🙂

Toegegeven, het is ook echt wel een knappe gast, maar dat hij voor 1277 unieke bezoekers en 1568 page views ging zorgen, dat had ik niet verwacht. Ik wist wel dat het wat extra ging opleveren, en ik had hem dan ook goed laten weten dat ik het vandaag ging publiceren, maar dan nog. De link naar zijn artikel op de Facebookpagina van de school haalde zelfs 10.792 bereikte personen, and still counting.

Ik loop al gans de dag te grijnzen en de statistieken te verversen. Stom, misschien, maar van zo’n kleine dingen, daar kan ik dus immens deugd van hebben.