Geplaatst op

Eindelijk geschilderd!

Ik ben dus al een klein jaar bezig met mijn kleine lokaaltje Klassieke Talen te schilderen.

Ik was begonnen in januari: ik had dat eerder willen doen, maar toen was er die operatie aan mijn voet. In de paasvakantie wilde de rug dan weer niet mee.

Na de examens vorig jaar in juni had ik nog een stukje gedaan, maar toen was het eigenlijk veel te warm om te schilderen, de verf droogde te snel.

In de grote vakantie had ik er geen zin in – en ook niet echt een sleutel van de school – en toen het eindelijk weer school was, was het opnieuw veel te heet. Tsja.

Vandaag heb ik heel lief aan Kobe en Merel gevraagd of ze alsjeblief een uurtje wilden schilderen voor me. Het was matig graag gedaan, denk ik, maar de muziek stond keihard en het viel al bij al wel mee, denk ik.

Maar ik ben er vooral bijzonder gelukkig mee: eindelijk zien op zijn minst de muren er proper uit! Nu nog nieuwe gordijnen en de rest opruimen, en we hebben een fris lokaal! Enfin ja, voor zover dat lukt met die compleet kapotte vloer, maar bon. Het zijn alweer enkele belangrijke stappen. En een hele last van mijn schouders, hoe idioot dat ook klinkt.

Geplaatst op

Projectje

Merel was bij mij gekomen dat ze een nieuw bureau wilde. Ze had haar vorige bureautje gekregen in 2017, wit met felroze handvatten, toen helemaal haar droom.

Intussen is er behoorlijk wat veranderd in haar kamer: vrijwel geen roze meer, het lichtgroen vervangen door een vrij donker turquoise, de meeste knuffels weg… Geen meisjeskamer meer, maar een puberkamer.

En dat bureau, dat viel intussen wat uit de toon en vooral: het bovenblad was behoorlijk beschadigd intussen. Maar ze wilde eigenlijk ongeveer hetzelfde bureau qua grootte en met dat kastje en die schuiven… Ik stelde voor dat we dan gewoon het bovenblad zouden lakken in haar turquoise, met nieuwe handvaten en dergelijke. Ze was wat sceptisch, maar bon, het was het proberen waard. Voor de goedkoop moesten we het niet doen, zo bleek: verf, en dan zeker lakverf, is pokkeduur.

Bon, we haalden het een iet of wat uit elkaar, maakten plaats vrij rondom, en gingen voor een primerlaag.

En toen kwam de kleurlaag, en het randje van haar boekenrek, en was de scepsis verdwenen.

En toen was het klaar en was ze megacontent. Het ziet er ook echt wel goed uit, alle beschadigingen zijn weggeschilderd en het past nu volledig bij haar kamer. Projectje geslaagd.

Geplaatst op

Poging tot schilderen

Ik ben dus al een behoorlijk tijdje bezig met het “renoveren” van het lokaaltje Grieks en Latijn. Eind januari was er een eerste kleine laagje vooraan.

In de paasvakantie had ik zowaar een sleutel van de school om verder te komen doen, maar de rug wilde niet echt mee, en dan loop ik het risico liever niet.

Geen nood, de examenperiode is ideaal, want dat lokaaltje is te klein om examens in af te nemen – behalve mondeling – en ik had wel wat tijd. Helaas, toen was er die hittegolf, en 27° is niet bepaald ideaal om te staan schilderen. Vandaag heb ik alsnog een poging gedaan tussen de klassenraden door, maar effectief gemerkt dat de verf te snel droogde om goed te zijn. Soit, ik had een oproep gedaan aan de collega’s om tussendoor een uurtje vrij te maken om de achterste muur met een rol aan te pakken, maar er bleek niemand echt mee te willen werken. Tsja, dan ga ik het allemaal met zo’n rolletje van tien centimeter moeten doen, want een grote rol weegt te zwaar voor mijn rug.

Ik ben wel content met het resultaat: de voorkant is klaar, en aan de achterkant ben ik begonnen met de randjes. Mijn collega beweert dat ze geen verschil ziet…
Het valt des te meer op hoe smerig het er ligt, ook al beweert de kuisvrouw dat ze er elke week veegt en regelmatig ook dweilt. Like hell…

Geplaatst op

Jamboreehemd

Kobe had uiteraard een gewoon scoutshemd, maar dat is echt niet meer proper te krijgen. Er zitten modderspatten – ik denk toch dat het modder is – op die ik niet meer uitkrijg, en ergens een blauwige vlek van verf of zoiets, enfin, het is niet echt piekfijn meer.

Laat dat laatste nu een vereiste zijn voor de Jamboree: een piekfijn hemd! Ze zijn ook zeer strikt wat de emblemen en tekens betreft: aan de voorkant en op de mouwen mag enkel het strikte minimum, dus niet alle takkentekens of kamptekens of zo. Aan de achterkant mogen ze doen wat ze willen, zolang het maar geen vlekken of zo zijn.

Ik was dus een tijd geleden een nieuw hemd gaan halen, meteen ook een maatje groter, en de nog ontbrekende tekens. Ha ja, ik had nog Wolfs oude hemd en Merels hemd en daarvan kon ik de meeste tekens recupereren. Kobe wil namelijk zijn oude hemd nog dragen voor de gewone vergaderingen en het gewone kamp, zodat zijn jamboreehemd proper blijft.

Twee hemden dus.

Op zijn oude hemd heb ik vorig jaar zijn wasbeer geschilderd, maar die verf was niet helemaal goed blijven zitten en had wat vlekken veroorzaakt, ondanks langdurige fixatie met het strijkijzer. Ik ben woensdag om een nieuw potje textielverf gegaan en heb vandaag diezelfde wasbeer op zijn nieuwe hemd geschilderd. En ik vind persoonlijk, los van de verf, dat hij beter gelukt is: het kopje is groter waardoor de verhoudingen beter zijn, hij staat meer in het midden en zijn totemnaam ziet er beter uit.

Je moet zelf maar eens vergelijken met de vorige versie:

En nu maar hopen dat deze verf het wél houdt…

Geplaatst op

Renovatie

Ik had eerst als titel ‘geschilder’ gezet, maar dat dekt de lading eigenlijk niet. Ik heb dit jaar al mijn lessen in hetzelfde kleine lokaaltje van Grieks. Tot hiertoe was dat vooral het domein van mijn collega Grieks, maar die heeft nu maar vijf uur les meer hier. Er kan, met wat stampen en duwen, 19 man binnen, maar dan zit het ei- en eivol.

Lucie was tot hiertoe gewoon om hier het rijk voor zich alleen te hebben en had de kasten dan ook volgestouwd met alle mogelijke papier, tot dertig jaar ver, letterlijk: ik heb leerplannen uit 2002 en toetsen uit 1994 teruggevonden. Met de vakgroep – drie man – hebben we al een deel opgeruimd, zodat er plaats kwam voor de woordenboeken Latijn.

Maar het lokaaltje ziet er vooral, goh, verlopen en verwaarloosd uit. Er hangen vergeelde en verkleurde prenten aan de muur, de muren zelf zijn vuil. Doordat het grote bord is vervangen door een elektronisch bord, zijn er stukken die niet meer geschilderd zijn. De gordijnen zijn vaal, verkleurd, de zomen zijn los en ze hangen niet eens meer goed op. En het is er vuil: op alle vaasjes en flesjes en beeldjes en artefactjes ligt een dikke laag stof.

De banken zijn oud, maar dat stoort eigenlijk niet: die hebben charme en passen er wonderwel. Maar het geheel oogt bijzonder schamel, en als een vakgroep die het moet hebben van imago, is dat niet ideaal. De oude prenten heb ik al van de muur gehaald en mijn kaarten opgehangen, dat scheelt ietwat.

Ik heb dus, zeer tegen de zin van Lucie die haar koninkrijk kwijt is, het plan opgevat om te schilderen. Ik was dat grotendeels van plan in de examens, maar toen kwam die operatie en dat trok een behoorlijke streep door mijn planning.

Vandaag had het grootste deel van mijn klas vijfdes een toneelstuk en was enkel Levi nog over. Ik had hem voorgesteld om voor onze tête-à-tête samen te schilderen, wat hij helemaal zag zitten. Plamuren en afplakken had ik eerder al gedaan. Samen hebben we dus een uurtje geschilderd: ik heel voorzichtig met kapotte voet en kapotte rug, maar ook met een klein borsteltje rond de mozaïeken om ze zeker niet te beschadigen, en hij met een klein verfrolletje zodat hij ook aan de hoeken en onder het bord kan. Enkel onderaan heeft het al een laag gehad en net boven het bord ook een eerste laagje, maar ik vind dat het wel al verschil maakt, ja.

Nu de rest nog. Beetje bij beetje: schilderen, de kasten verder leegmaken, nieuwe frisse prenten aan de muur, een Grieks citaat schilderen, nieuwe gordijnen…

 

Geplaatst op

Nieuw kleurtje voor Merels kamer

Merels kamer heeft wel al wat transformaties ondergaan, ja.

Nog voor we kinderen hadden, was dat een logeerkamer, en dat is ze ook zeer lang gebleven, in Indiase kleuren.

2004

Toen Mereltje op komst was, zette ik de kamer in frisse kleuren die vooral de kleuren van haar geboortekaartje weerspiegelden, en dan ook meteen met de tekening van haar kaartje op de muur. Haar bedje stond er nog niet, dat stond nog bij ons op de kamer.

2011

Nog wat later was het logeerbed er weg en was er een eenpersoonsbed met bedomranding. Het boekenkastje dat bij het  bed hoort, stond nog gewoon op zijn kant.

2013

Wat meer aankleding: het bed volledig geschilderd, het boekenkastje een heus knuffelkastje, en wat extra spulletjes natuurlijk, waaronder een bureautje.

2014

Ze had het intussen al zelf wat anders ingericht, met een bijpassend muggennet.

2016

Intussen is de vlinderlamp vervangen door een cooler exemplaar met verschillende lichtpunten, heeft ze een ander bureau, staan er echt wel boeken in de boekenkast, minder knuffels, veel meer lichtjes en kaartjes, en gewoon volwassener spullen.

mei 2021

Maar toch was ze niet tevreden: ze houdt echt niet van groen – de groene tapijten zijn dan ook al lang verdwenen – en wilde het groen weggeschilderd zien. Vorige week waren we verf gaan halen, en Wolf had beloofd haar te helpen. Heel veel is het niet: een strook achter haar kast, een kleine muur en de rolluikbak. Naarstig togen ze aan het werk om alles af te plakken en snel werd al het groen in een donker turquoise omgezet. Véél meer haar goesting, wist ze te vertellen.

En nu is ze apetrots natuurlijk, en vooral ook heel dankbaar tegenover haar grote broer, voor wie ze dan maar zijn favoriete vlaai heeft gebakken:

Geplaatst op

Schilderwerken

Maandag kwam Wolf af met de uitspraak dat hij zijn kamer wilde veranderen: hij is uitgekeken op het blauw en wil schilderen. Zijn meubels had hij zondag al verzet zodat het er al behoorlijk anders uitzag. Nu, je kamer veranderen en herschilderen, dat is vrij normaal voor een puber. Zelf heb ik mijn kamer nooit herschilderd of herbehangen – ik denk dat ik daar te lui voor was – maar regelmatig kreeg alles een andere plaats.

Ik hield mijn hart al vast voor een nieuwe kleur, maar mijn zoon is blijkbaar vrij conservatief: hij wilde het donkere grijs vanuit onze woonkamer en gang. Oh? Prima keuze, misschien ietwat donker, maar bon. Alleen mochten Bart en ik niet mee, want we zijn in quarantaine, en Wolf zelf niet meer. Geen probleem, vond hij: hij sprong fluks op de fiets met een rugzak, een bankkaart en de kleurcode van de verf en kwam wat later thuis met een pot van 72 euro. Hij was zelf eigenlijk ook wel verschoten van de prijs, maar bon.

Ik heb hier ten huize ingesteld dat er tussen twee en vijf geen schermen gebruikt worden, want vooral Kobe zou anders niet van achter zijn computer komen, en dus gingen ze dinsdag aan de slag: afplakken en eerst het blauw een witte laag geven. Die verf had ik gelukkig wel nog staan.

Vervolgens werden ook de twee grote muren aangepakt in het donkergrijs. Merel en Kobe hielpen hun grote broer van ganser harte, ze hadden toch niet veel beters te doen :-p

Nu is het een kwestie van alle plafondranden nog af te plakken en netjes te schilderen en alles in te richten. Hij wil graag ook een nieuwe zwarte sprei voor zijn tweede bed en een hoop kussens in dezelfde kleuren: zwart, grijs en eventueel van dat hele donkere paars. En misschien wel gordijnen. En vinylplaten om aan zijn muur te hangen. En nog een paar andere coole dingen.

Maar dat zal toch moeten wachten tot na de lockdown, vrees ik.

Geplaatst op

Schilderen, eindelijk

Ik heb al bijna twee jaar plannen voor mijn klaslokaal, sinds ik uit mijn grote ruime muziekklas ben gevlogen en in een schoendoosje zit. Het was echt het droevigste lokaal van de hele school: klein, vuile muren, geen decoratie, een oud bureau, geen gordijnen en dus ook een vrijwel niet zichtbare beamerprojectie, en drie rijen banken die tegen elkaar geschoven staan, zodat er 24 man in kan. Nipt, als degene die aan de deur zit zijn rugzak optilt als de deur dicht moet.

Vorig jaar in juni heb ik met een aantal leerlingen de muren een laagje grondverf gegeven, maar verder is het er niet van gekomen: ik kan echt zelf geen muren schilderen, alleen de hoekjes en kantjes. In de herfstvakantie hadden we, zijnde een collega en ik, het gepland, maar werkte mijn rug niet mee. Meh.

Maar – voor een keer – lang leve de corona: Anja, onze kokkin, moest nu uiteraard niet koken en heeft dan maar lokalen geschilderd, waaronder het mijne. Ik ben daar bijzonder dankbaar voor, en nu ziet het er zo uit:

Ik ben ook op zoek gegaan naar haalbare gordijnen om de boel toch enigszins te verduisteren, en ben uitgekomen op donkergrijze linnen tafelkleren uit de Action, waar ik gordijnlint op gestikt heb. En daarnaast heb ik ook wat kunstplantjes gehaald, waardoor het er al helemaal anders uitziet.

Maar vooral: ik ben vandaag – ik moest op school zijn voor de terugkomdag van de tweedes, maar had tot elf uur geen welomlijnde functie – om een klein potje zwarte verf gereden en ben begonnen aan mijn tekst.

Want ik heb grootse plannen voor mijn kleine lokaaltje: boven mijn bord komt – uiteraard – Odi et Amo, en dan een ketting van Latijnse citaten, zoals destijds in mijn lokaaltje in Gentbrugge.

En dan nog iets met een boom en zo, maar da’s voor later. Nu eerst dit, beetje bij beetje.