Markt

Op zaterdag ga ik al eens graag naar de markt in Evergem. Ik weet niet waarom, het heeft gewoon iets. En dat iets is vooral verse producten voor geen geld, heb ik gemerkt.

Het is gewoon gemakkelijk: vol-au-vent meebrengen van de markt, 13 euro voor anderhalve kilo. En dan meteen patatjes ook die ze daar gebakken hebben. En verse groenten voor de soep en fruit en zo. En vooral ook bloemen. Ik mag dan fan zijn van Marleentje, zo lang kan ik hun bloemen nooit houden als die van de markt. Ze hebben ook vaak speciale kleuren. Vorige week hadden ze nog van die prachtige oudpaarse rozen staan, maar toen had ik net bloemen meegebracht.

Vandaag ben ik om één uur, toen ik Merel ging ophalen van de muziekles, nog snelsnel langs de markt gereden. Ik dacht dat die al lang ging opgeruimd zijn, maar nee hoor. Ze waren alles op de karren aan het zetten, dat wel, maar ik had geluk: nog net prachtige oude rozen gescoord voor mezelf, een orchideetje voor Omaly en een amaryllis voor later.

Geef toe: toch héle mooie rozen, voor zes euro?

Van jarige vrienden en de nodige rozen

Gwen verjaart in juni, en traditioneel ga ik dan met haar eten om dat te vieren. Ze krijgt dan ook steevast het correcte aantal rozen van mij, da’s traditie. Intussen wordt het een redelijk stevig boeket, 48 stuks, maar dat stoort niet.

Alleen… het is nu niet bepaald juni, toch? Wel, het is er echt gewoonweg niet van gekomen om af te spreken met ons tweetjes. Erg hé! Ja, we zien elkaar wel af en toe door de Certamina en door nascholingen, maar zo’n moment voor ons alleen, dat lukt moeilijk. Juni was pokkedruk voor ons allebei en met die leerplanhervormingen is ze ’s avonds steevast doodop. Tsja, daar kan ik dik inkomen.

Soit, het was eindelijk gelukt om af te spreken, en dus stond ik met die enorme bos rozen en nog een klein cadeautje in de Fou d’ O. Ik was vergeten hoe druk en lawaaierig het er eigenlijk wel is, maar we wilden iets dat open is op maandag en niet te ver is van de Watersportbaan, en dan is dit toch wel ideaal. Koppel dat dan aan het lekkere eten en de fijne bediening, en je zet je wel over de decibels.

We kozen allebei voor een aperitief, gamba’s op de grill als hoofdgerecht, en daarna wilde ik nog graag een crème brûlée, want ik weet dat die daar goed is. Gwen had helaas minder geluk: ze is lactose-intolerant en dan bleef er niet veel meer over. Ze hield het dan maar bij een thee.

Dacht ze.

Want natuurlijk hadden ze opgepikt dat ik daar met die rozen stond en kwamen ze met een kleine verjaardagsverrassing. Gwen strààlde.

Enfin, het werd geen late avond maar wel een heel gezellige. Zoals gewoonlijk. Zoals het hoort. Ook dat is traditie.