Barbiehuis

Merel had het eigenlijk al lang gezegd: ze wilde een barbiehuis voor haar verjaardag. Niet zo’n kleintje, nee, the real thing. Met alles erop en eraan. Duur spul, dus. En toen kwam het toch wel net op Vente Exclusive zeker? Voor 199 ipv 349 euro. Nog duur genoeg, maar wel betaalbaar. En het ding lijkt nog groot te zijn ook.

Enfin, het enige struikelblok was dat ze het niet op tijd ging hebben voor haar verjaardag, maar daar kon ze wel op wachten, zei ze.

En toen sloeg Murphy toe: de post heeft vrijdag aan mijn deur gestaan in die twintig minuten op een hele dag dat ik even naar de winkel was. Juist. Ik ben er dan maar vandaag omgereden in het postpunt in de Delhaize. Gelukkig zat het in een stevige doos, want ik heb het gewoon over de grond naar mijn auto geduwd, en daar heeft een vriendelijke heer het even in de koffer gelegd. Zo geen rug hebben, dat is het toch niet…

Merel stond te dansen in de living toen ze hoorde dat het er was, en Kobe en zij haalden het prompt uit de auto. Maar zo’n plat pakket, dat is het natuurlijk nog niet. Ik begon prompt te bouwen, samen met hen, op de keukentafel. Alwaar ik, na een tijdje, vaststelde dat ik te klein was om het daar te bouwen, en dat het toch op de grond moest. Het ding is namelijk 1.20 meter hoog, en dus ongeveer zo groot als Merel.

Het niveau van detail is wel de max: een lift, een kantelpoort in de garage, stoffen hemel boven het bed, een iPad, een GSM, een tandenborstel, melkpakken… Enfin, u snapt wat ik bedoel. En een paar echt leuke dingen, zoals het feit dat de tv eigenlijk een smartphonehouder is waar je dus filmpjes op kan kijken, of dat het toilet ook echt geluidjes maakt, en dat er een barbecue is en een opklapbaar zwembad en dat soort onzin.

Merel is helemaal door het dolle heen. Ik ben benieuwd hoe lang dat zal blijven duren, maar bon.

IMG_3304

Bureau…

Merels kamer was een puinhoop. Ik bedoel maar: een puberkamer had er niks aan. Daarom had ik maandag al haar rommel gewoon centraal op haar tapijt in haar kamer gegooid, en de oppervlakten zelf allemaal netjes opgeruimd en schoongemaakt. Toegegeven, de hoop was bijna een meter hoog, jawel. Ze keek ernaar, zuchtte, en begon op te ruimen: de stiften bij de stiften, de kleren in de kast, de poppen netjes bij elkaar, de diadeems op hun plaats in de badkamer…

Terwijl ik zelf aan het opruimen was, had ik vastgesteld dat de oude tafel die ze gebruikte als bureau, eigenlijk echt wel aan vervanging toe was. We hadden het ding destijds gekocht om als luiertafel en badjestafel in de badkamer te dienen, en ze is dus al meer dan tien jaar oud. Dat is er ook aan te zien: een poot staat onherstelbaar scheef, de laminaatrandjes zijn eraf en het blad is volledig gekrast. Mja.

IMG_9292

Haar kamer is nu wel anders ingericht, maar bon.

Ik beloofde Merel dat ze een nieuw bureau ging krijgen, als ze haar kamer volledig netjes opgeruimd kreeg. Wel, ik denk dat ze ongeveer tien minuten heeft lopen dansen. En ja, die kamer was effectief ook helemaal opgeruimd tegen vandaag.

En dus gingen mijn jongedame en ik vandaag richting Weba, om te kiezen. Eigenlijk is dat een fout woord, want ze had één bepaald bureau gezien bij het binnenkomen, en dat was dat.

1350712333

Ik deed nog wel de moeite om alle andere te bekijken, maar eigenlijk was dat een formaliteit.

Alleen… het bureautje was toch wel niet op voorraad, zeker? Je had haar beteuterd gezicht moeten zien. Maar het moest gelukkig niet besteld worden, er stonden nog exemplaren in de winkel in Deinze, en dus ging het zaterdagvoormiddag wel binnenkomen. Goh, daarop kon ze wel wachten, vond Merel. Maar ik denk dat ze toch wel weer de hele Weba door gehuppeld heeft.

Mijn prinses…

Pussy hats ofte kattenmutsjes

Na de Women’s March tegen Trump zijn ze bekend geworden, de heel eenvoudige roze mutsjes met kattenoortjes, ofte het Pussy Hat Project. Die zijn poepsimpel om te maken: gewoon een roze rechthoek breien, aan elkaar zetten, en klaar.

Ik polste even op Facebook, in navolging van een vriendin, of er iemand eentje wou tegen de prijs van de wol (rond de vijf euro, al naargelang wat ik vind), en ik mocht er meteen aan 15 stuks beginnen. Met of zonder oogjes, want ja, als je wil, kan je er ook oogjes in breien als een schattig maskertje. Het patroon daarvan stond al eeuwen geleden bij Madama Zsazsa te lezen.

Merel was mijn gewillige model om ze even te showen, met of zonder oogjes.

Ik som voor mezelf hier even de bestelling op, kwestie van gewoon te herinneren wie wat wilde.

– Thomas Pieters: rood, grote maat, oogjes
– Charlotte C Vandycke: 1 oranje, kind, oogjes. 1 zwart, kind, oogjes. Steekt de wol zelf wel binnen.
– Jirka Goval: petrol, gewoon, zonder oogjes
– Ibn Willems: rood, gewoon, oogjes
– Trien Florquin: 3: roze, , 1 tiener, 2 kinderen, oogjes. Zorgt zelf voor wol
– Maaike Walraet: Blauw met oogjes voor een meisje van 9
– Laura Speeckaert: roze, gewoon, zonder oogjes
Merel: 1 lichtroze zonder, 1 fuchsia zonder
Evelyne Brouns: 1 blauwe met oogjes, kind
Eowyn en Elyn Vercruysse: 1 lichtroze, 1 blauw met oogjes.
Marie-Julie: lichtroze, zonder.
Anja Van Den Bossche: 1 blauw met, 1 fuchsia met 2 fuchsia, met
Birgit Walraet: 2: lichtroze, een gewoon, een tiener, zonder oogjes

Merel heeft er meteen ook twee ingepikt, zonder oogjes. Geen enkel probleem, want ik kan eentje afwerken op de tijdspanne van de gemiddelde film. Alleen moet ik nu nog voor de tv gaan zitten…

Enfin, als er nog mensen eentje willen: laat maar weten. Ik maak ze met plezier.

Merels sjaal

Toen ik voor Kobe een kleurrijke sjaal had gebreid, bleek Merel nogal jaloers te reageren. En toen breide ik voor haar maar een sjaaltje in van die zachte wol in verschillende kleurtjes roze, perfect passend bij haar mutsje. Ze was dolcontent toen hij af was, en poseerde dan ook overgelukkig.

Kijk zelf:

sjaalmerel1

sjaalmerel2