Als we dan toch uitgenodigd waren in Planckendael, konden we er maar beter meteen een complete dag van maken, nee? Tegen half twaalf liep ik met ma en kinderen het park binnen, en gingen we meteen op toch doorheen het Europese gedeelte. Wolf nam meteen het fototoestel in beslag, maar moet toch nog wel een en ander leren. Af en toe pikte ik het weer even in, wanneer ik zelf een mooie kadrering of lichtinval of zo zag.
We begonnen met gieren, bizons, een klauterpartij, en de vogelkooien.
en gingen toen ellenlang in de rij staan in het restaurant. Gelukkig was het allemaal best wel eetbaar, en hadden we meer dan genoeg gegeten. We deden nog een snel ommetje, en hadden de prachtigste timing bij de olifanten: die gingen net zwemmen! Ik wist dus niet dat olifanten konden zwemmen, laat staan duiken! Maar als je plots twee grote kolossen kwijt bent, om ze even later op te zien duiken, is dat wel wijs om zien, ja. Zelfs dat kleintje Qiyo verdween regelmatig volledig onder water, om dan plots weer een klein slurfje als een periscoopje boven water te steken. Prachtig zicht, echt waar! We haastten ons nog langs de sneeuwluipaarden – kadering, Wolf, kadrering, zijn staart staat er niet op! – en waren netjes op tijd voor de modeshow.
Na de fantastische taart wilden we uiteraard nog meer zien, en liepen op het gemakje langs onder andere de neushoorns, wasberen en prachtige runderen verder tot aan een speeltuin.
Daar bleek ons ma toch echt wel moe te zijn, en ook voor Merel mocht het wat minder, ook al hadden we intussen een fantastisch bollende ‘buggy’ gehuurd. We lieten beide dan maar achter in de schaduw aan de speeltuin, en de jongens en ik zetten er stevig de pas in richting Afrika en Noord-Amerika.We wilden vooral de ringstaartmaki’s, giraffen, jachtluipaarden en pinguïns zien, en dat was wel een eindje stappen. Vooral de luipaarden waren indrukwekkend: ze zitten deels gewoon achter glas, en aangezien ze rondjes liepen langs hun toch wel grote terrein, passeerden ze rakelings langs ons. Was het glas er niet geweest, we hadden ze kunnen aaien.
Een dik uur later waren we terug aan de speeltuin, bij twee volledig heropgeleefde dames. Samen deden we nog een toertje doorheen Oceanië, maar behalve een bizar slapende koala viel daar nauwelijks iets te bespeuren, helaas.
Met een ijsje sloten we deze bijzonder fijne dag af. En dankten we de hemel op onze blote knietjes voor het prachtige weer! Gisteren behoorlijk veel regen, en morgen voorspellen ze eigenlijk de hele dag regen, maar vandaag, hier in Mechelen? Stralende zon, af en toe een wolkje, en 26°, waardoor we regelmatig zelfs de schaduw opzochten. Fantastisch, toch?
Bedankt, JBC! En nog eens gelukkige verjaardag, Zulupapuwa!
