Picknick in het Middelheimpark, editie 6

We hadden de picknick eigenlijk gepland op de 21ste, maar dat bleek een traditionele drache nationale, en toen hadden we gekozen voor vandaag. Ook hier hebben we getwijfeld, maar de buienradar bleef positief, en dus waagden we het erop. Nog een chance, want we hadden prachtig weer!

Ik durf stellen dat het intussen een traditie is, die zomerse picknick in het Middelheimpark.

In 2017 was dat voor de eerste keer het geval, en toen waren we redelijk op den bots met een man of twintig en liepen we ook rond om het beeldenpark zelf te zien. In 2018 hadden we het door omstandigheden moeten uitstellen naar eind augustus en waren er behalve ons nog vier anderen. Maar gezellig werd het wel. Editie 2019 was door eerder slecht weer opnieuw eind augustus, maar toen waren we toch weer met achttien in totaal ^^. In 2020 was er, om bekende redenen, geen picknick, maar  in 2021 kon het eigenlijk net, aangezien het buiten was en we ons in kleinere groepen hadden opgedeeld. Er was zowaar, kinderen inbegrepen, 48 man toen. De nood aan samenzijn bleek hoog. Vorig jaar, in 2022, was het in hetzelfde weekend als nu en bleken we ook met 36 te zijn.

Vandaag vreesde ik een beetje voor de opkomst: opnieuw waren er nogal wat mensen al richting Conquest of Mythodea, de meesten vertrouwden het weer voor geen half haar, en een aantal was ook met vakantie. maar verder uitstellen was geen optie: volgend weekend spreken ze van regen, het weekend daarna zitten we in Berlijn, en daarna zijn er barbecues van Eternica en Oneiros. Tsja.

Maar zoals altijd druppelden er voortdurend mensen binnen, en vooral ook enkele trouwe aanwezigen. Nieuw waren mijn nichtje en mijn neef met enkele van de kinderen, en het was ook fantastisch te zien hoe Ian terug te been was, letterlijk zelfs. Goed bezig, man!

Tegen vier uur ruimde iedereen op, ging Merel wat lezen in de auto en trokken Babeth en ik het Park Den Brandt in om daar nog vijf labcaches te vinden en zowaar een bunkermuseum te ontdekken.

Kwart voor vijf reden we richting huis, met alweer een fijne, toch ietwat zomerse middag achter de rug.

 

Picknick in het Middelheimpark, editie 5

Ik durf stellen dat het intussen een traditie is, die zomerse picknick in het Middelheimpark.

In 2017 was dat voor de eerste keer het geval, en toen waren we redelijk op den bots met een man of twintig en liepen we ook rond om het beeldenpark zelf te zien.
In 2018 hadden we het door omstandigheden moeten uitstellen naar eind augustus en waren er behalve ons nog vier anderen. Maar gezellig werd het wel.
Editie 2019 was door eerder slecht weer opnieuw eind augustus, maar toen waren we toch weer met achttien in totaal ^^

In 2020 was er, om bekende redenen, geen picknick, maar vorig jaar, in 2021, kon het eigenlijk net, aangezien het buiten was en we ons in kleinere groepen hadden opgedeeld. Er was zowaar, kinderen inbegrepen, 48 man toen.

Dit jaar wilde ik het niet op de 21ste juli leggen wegens Gentse Feesten – waar we toch niet naartoe zijn gegaan – maar gewoon in het overgangsweekend, en dat bleek niet zo’n goeie keuze omdat er al mensen aan het vertrekken waren naar Conquest of Mythodea dat eigenlijk pas volgend weekend is. Tsja…

Ik dacht dat we met hooguit een man of tien gingen zijn. maar dat bleek volledig verkeerd gedacht: we kwamen al een hoop volk tegen op de parking, er bleken al mensen te zitten, en er bleven nog druppelsgewijs mensen toekomen. Al bij al waren we, kinderen inbegrepen, met 36 man, en het was andermaal dik gezellig.

We zijn na een tijdje met een aantal gaan rondlopen om een labcache op te lossen en zo een aantal extra kunstwerken te zien. Het blijft daar echt knap.

En ik heb van veel mensen een bedanking gekregen dat ik het opnieuw ‘georganiseerd’ had. Alsof daar veel werk aan is: gewoon een evenement aanmaken op Facebook en dan delen ^^

En ja, ze vroegen ook om het volgend jaar ook zeker te doen. Een traditie, als het ware.

Picknick in het Middelheimpark, editie 4

Ik probeer er een traditie van te maken, van die zomerse picknick in het Middelheimpark.

In 2017 was dat voor de eerste keer het geval, en toen waren we redelijk op den bots met een man of twintig en liepen we ook rond om het beeldenpark zelf te zien.

In 2018 hadden we het door omstandigheden moeten uitstellen naar eind augustus en waren er behalve ons nog vier anderen. Maar gezellig werd het wel.

Editie 2019 was door eerder slecht weer opnieuw eind augustus, maar toen waren we toch weer met achttien in totaal ^^

Vorig jaar was er, om bekende redenen, geen picknick, maar dit jaar dacht ik: waarom niet op 21 juli? Een vrije dag voor iedereen, vaak geen echte plannen voor vakantie dit jaar, en met ruimte voor uitstel. En: geen Gentse Feesten.
Ik postte het op Facebook, nodigde vooral de LARPvriendjes uit, en zag dat iedereen duidelijk behoefte had aan samenzijn en een gezellige babbel.

Het weer beloofde droog te blijven, 23° was ideaal, en jawel, maar liefst 48 mensen (baby Wannes meegerekend) kwamen gezellig op het grasveld zitten. Er werd gepraat, getetterd, gegeten, een groepje ging kubb spelen, de oudere kinderen gingen op wandel met de hond, enfin, vakantiesfeer troef. Het was vooral duidelijk dat we elkaar gemist hadden. LARPvolk, ja, maar eigenlijk zijn we gewoon, zoals Danny het uitdrukte, een tribe. En ik mis mijn tribe.

Uiteraard was er halverwege de namiddag de verhuis van de schaduw van de boom naar de schaduwrijke rand achteraan het veld. Trouwens, dat is toch wel de fijnste wegbeschrijving ooit: “Ge parkeert aan de Middelheimlaan, komt binnen via de hoofdingang links van de gesmolten boot, gaat rechts richting het kasteeltje en dan weer links, en tegenover de ijsbeer gaat ge het veld op naar de zwangere roddelende vrouwen.”

Enfin, ik had een heerlijke, rustgevende, ontspannen namiddag.

Nog eens picknicken!

Tsja, nu Kobe gestopt is met rugby en Wolf al een hele tijd niet meer mocht spelen, gingen Merel en ik uiteraard ook niet meer picknicken aan de Blaarmeersen.
Tot gisteren dus. Want Wolf staat eindelijk weer op een plein, en het was prachtig weer, dus hadden Merel en ik een rugzakje met boterhammetjes mee. Ze danste om me heen, we liepen zoals altijd langs de tennisvelden en verzeilden op het speeltuintje. Geloof me, blijkbaar is dat nog altijd even leuk voor een quasi negenjarige als voor een zesjarige. Alleen maakte ze er nu meteen maar een filmpje van. En wat doet mama dan? Filmen, natuurlijk. Ik heb alleen het gevoel dat ze nogal vaak naar youtubers kijkt…

We aten er een deel van onze boterhammen op, de rest bewaarden we voor op de pier. En daar bekeek ik ook even onze geocache die daar zit en het blijkbaar nog altijd goed doet.

Eindigen deden we natuurlijk in het clubhuis, en het voelde wel een beetje als thuiskomen: er is in die tijd nog geen haar veranderd, en ook de mensen zijn grotendeels dezelfde.

Picknick in het Middelheim

Ik probeer er een traditie van te maken, die picknick in het Middelheimpark of Middelheimmuseum, ’t is maar hoe je het noemt. Twee jaar geleden was er behoorlijk wat volk, vorig jaar viel dat een beetje tegen.

Ook dit jaar had veel volk beloofd om langs te komen, maar toen puntje bij paaltje kwam, waren we maar met een handvol. Niet dat dat erg was: het werd een zeer gezellige en aangename bedoening, dik in orde! Jonas en Annelies waren er met de vier kinderen, Babeth en Mario waren er, en Dave en Veerle.

Er werd veel getetterd, veel gegeten en door de kinderen eigenlijk ook veel gespeeld. Voor een keer hebben we eigenlijk zelfs niet rondgewandeld: het was er nogal warm, zou je kunnen stellen.

Het zorgde er ook voor dat we tegen zessen terug waren en dat de kinderen meteen in het zwembad plonsden. Duh.

Maar alweer een dag vol sociale interactie, stel u voor! En volgend jaar opnieuw, zeker weten.

 

Picknick in het Middelheim

Vorig jaar hadden we, klop midden in de vakantie, een picknick georganiseerd in het Middelheimpark in Antwerpen. Dat was toen zó fijn, dat we het voor herhaling vatbaar vonden. Alleen waren we nu net midden in de vakantie op reis, dus dat ging niet.

Eerst had ik het gepland op 15 augustus, maar dan zit de helft van Antwerpen bij zijn moeder, en bleek uiteindelijk ook Wolf een bezoekdag te hebben, zodat we maar naar Brugge zijn gegaan die dag.

We hebben het dan maar verzet naar vandaag, en nog redelijk wat mensen gaven aan dat ze konden. Helaas, in de voorbije dagen regende het afzeggingen, zodat uiteindelijk enkel Babeth en Danny en Els er waren. HEt werd er eigenlijk niet minder gezellig om.

We aten, en de kinderen stortten zich op de kleiput naast ons plekje. Dat vormt op zich ook een kunstwerk: je mag maken wat je wil, en dan kan je het in de kastjes naast de put zetten, en daar je handen wassen of zelfs een douche nemen…

Na het eten wandelden Els en ik nog even rond doorheen een klein stukje van het beeldenpark, en dat is echt zalig… Vorige keer had ik ook al gezegd dat ik heel graag in de herfst, als de bladeren verkleuren, wilde terugkomen, maar toen zat ik met mijn rug… Beelden, daar hou ik dus echt van. Ik kan hier uren rondlopen, denk ik.

Ik ga proberen om hier een jaarlijkse traditie van te maken, hopelijk de volgende keer met meer succes.