Tweede-Pasenlunch

Vandaag tekenden we met zijn allen present in Ronse, bij Nelly, voor de lunch. Gelukkig heeft Ikaria, de nieuwe uitbater sinds Triamant failliet is, het restaurant in zijn huidige vorm laten bestaan. Gisteren was trouwens geen optie met de Ronde die hier overal passeert: we zouden gewoonweg niet tot in Ronse geraakt zijn op een deftig uur.

Soit, we waren er en het was gezellig: kaaskroketten als voorgerecht, kip als hoofdgerecht een een fancy dame blanche als dessert.

En dan nog koffie met paaseitjes op Nelly’s appartement. Ik was al lang blij dat er geen taart was, want ik had eigenlijk alweer te veel gegeten.

Maar yup, het was best gezellig, zo met zijn allen.

Familiediner met boswandeling als dessertje

Op Pasen zat Bart op Parijs-Roubaix en vooral: zaten Koen en Else met de kinderen in Zuid-Afrika. We konden toen dus moeilijk gaan eten voor Pasen. maar vandaag ging Bart zijn moeder oppikken en reden wij apart richting Ronse, naar L’Amuse, een restaurant dat Nelly gekozen had. Een uitstekende keuze, overigens. Het was lekker, het was veel, het was op een bepaald moment ook lang. Nelly kreeg het echt moeilijk, de volgende keer gaan we enkel voor hoofdgerecht en dessert.

Aangezien zij vrij snel weg wilde, waren we rond vier uur alweer buiten, en was er nog tijd, vóór de voorspelde regen, om een klein ommetje te maken in de Kluisbos. Daar bloeien nu de boshyacinten, zoals in het Hallerbos. Het was niet de bedoeling een lange wandeling te maken, gewoon eventjes wat frisse lucht, de bloemen, een fijn momentje. En dat werd het ook. De duur was trouwens perfect ingeschat: net toen we terug aan de auto’s waren, begon het te regenen.

 

Pasen in ’t Konijntje

Nelly had ons ook dit jaar uitgenodigd om samen te gaan eten voor Pasen. Het viel ook nog samen met Bo’s verjaardag, twee vliegen in één klap.

We tutten ons op, Bart ging zijn moeder ophalen en ik reed met de kinderen achterna naar ’t Konijntje, tegenwoordig ons vast restaurant, en dat vind ik helemaal niet erg.

We vierden eerst Bo’s verjaardag, aten daarna gezellig, en toen was er een mega verjaardagstaart. Dik in orde allemaal!

Lekker eten, fijn gezelschap, mooie omgeving: meer moet dat voor ons absoluut niet zijn op zo’n paasmaandag…

 

Pasen

Ook al had Kobe de paaseieren al gevonden en al een wit ei gechapt, toch heb ik vandaag voor het eerst in bijzonder lang nog eens paaseieren verstopt in de tuin. Merel moest echt lachen, maar Kobe ging helemaal voor de competitie en gunde zijn zusje geen enkel extra ei. Samen gingen ze bijzonder ijverig op zoek. Jammer dat Wolf niet thuis was…

Tochtje door Ronse

Het zijn geen Pasens meer zoals vroeger, zoveel is duidelijk. Vorig jaar “vierden” we nog Pasen achter de computer met Barts ma en broer, en mijn pa bleef braafjes en veilig thuis.

Andere jaren gingen we altijd, op Pasen zelf of op paasmaandag als het op zondag de Ronde was, naar Ronse bij Nelly, die dan een uitgebreide koude schotel of zo voorzag.

Helaas, ook dit jaar werd het eerder iets in mineur: we mogen Nelly maar bezoeken met twee extra bezoekers – Bart is haar knuffelcontact – en die moeten duidelijk boven de 12 zijn. Merel was geen optie, Kobe eigenlijk blijkbaar ook niet, en Wolf was de vorige keer rond nieuwjaar niet mee geweest, de keuze was dus snel gemaakt. Bart, Wolf en ik reden dus vandaag richting Ronse om eerst een kwartiertje te kletsen in de babbelbox. Daarna moest Bart nog een aantal dingen regelen voor zijn moeder, waardoor Wolf en ik een dik uur hadden om in Ronse wat caches te zoeken.

We gingen eerst nog eens op zoek naar de cache die aan een weefmachine zit, maar net zoals in 2016 moesten we het na een kwartier zoeken toch opgeven. Hmpf. Rotding.
Enfin, we deden een letterboxmulti, zagen dat de virtual die we gepland hadden, eigenlijk een hele wandeling was, en deden toen voor het eerst een labcache. Dat is een aparte app, eigenlijk, maar ongelofelijk leuk! Je krijgt een beginpunt en pas als je daar effectief op tien meter afstand bent, opent de app een uitleg en moet je een vraag beantwoorden. Heel vaak gaan labcaches dus om historische uitleg en dergelijke. Als je vraag 1 hebt beantwoord, krijg je toegang tot de tweede locatie, maar ook daar moet je effectief naartoe als je de vraag wil krijgen. Per opgeloste vraag krijg je trouwens een extra op je teller van gevonden caches. Zo gaat het snel, natuurlijk. En blijkbaar hebben de meeste labcaches ook een bonus, een effectief verstopt potje waarvan je de coördinaten maar krijgt als je de volledige labcacheronde hebt opgelost.

Wolf en ik hadden op dat moment niet zo heel veel tijd meer, zodat we de labcache in Ronse met de auto deden: ik reed tot aan de locatie, en van zodra ik de vraag kreeg, sprong Wolf uit de auto om het antwoord te zoeken.

Yup, dat was best wel amusant! Ik ga dat vaker doen, zo’n labcaches.

We pikten Bart om half vijf weer op, reden nog even langs nonkel Staf, en waren op het eind van de middag weer thuis.

Toch jammer dat het zo ver rijden is, he…