Gisterenavond ben ik erin geslaagd om, bij het binnengaan van het restaurant, mijn voet stevig om te slaan. Nog maar eens, jawel. Ik vreesde even het ergste, maar al bij al viel het mee: niet blauw, een beetje dik, en eigenlijk gewoon gevoelig. Lang leve het ijs in het restaurant, en de Voltaren hier thuis. Lomp zijn, het is een gave.
Vandaag ging ik dus niet bepaald met de fiets gaan, aangezien de voet nogal gevoelig was. Ik stap dus in de auto, en zet aan om me te draaien. Nog een chance dat ik niet de andere richting uit moest en dus niet vol gas gaf, want ik zat bijna de buurvrouw haar tuin binnen: blijkbaar vonden mijn remmen de kou niet zo fijn, en wilden ze niet meteen werken. Ik moest een paar keer pompen voor ze in gang schoten. Ugh. Efkes verschieten!
Enfin, note to self: als het koud is, eerst even de remmen uitproberen voordat ik begin te rijden. Kwestie van erger te voorkomen.
Brrr.