Voorpret
Een deel van het leuke aan figureren op larps, is de voorpret bij het krijgen van je rol. Ik speel al zodanig lang, en heb een zodanig grote bek, dat ze me ook altijd een weekendrol met vlees aan geven. Dat doe ik ook het liefst, en dat weten ze.
Omen is zo’n hele leuke om op te figureren: alle rollen zijn echt grondig uitgewerkt, en je kan er dus perfect mee aan de slag.
Over anderhalve week is het weer Omen, en ik heb alvast mijn rol binnengekregen, en ik ben helemaal enthousiast. Om eerlijk te zijn? Ik denk dat dit een van de zwaarste rollen is die ik al gekregen heb, en dit is gewoon zalig. Ik kijk er zo naar uit he, om nog één keer stevig erin te vliegen, dan examens af te nemen, en dan de operatie aan mijn voet.
Yup.
Laat maar komen!
Vortex V: Omen meets Aether
Deze morgen ben ik rond half negen aangezet met Wolf en Zeno in de auto, richting Limburg: Vortex! Ik had opnieuw de rol van de vorige keer, maar dan niet het seniele oude besje, maar meteen de serieus krachtige en machtsgeile heks van dienst.
Wolf zat in een andere groep, en liet zich quasi meteen inlijven bij een bende Russen uit 1914. Jawel. Enfin, ik heb me goed geamuseerd, en Wolf vond het zijn beste larp tot nogtoe. Als die rug van hem nu maar wat beter was geweest…
Op weg naar Holm
Ik heb het hier al eerder gehad over Omen: een donkere, harde, grimmige larp in een vikingsetting. Bijzonder leuk om te figureren, ook al omdat ik van de spelleiding altijd van die stevige rollen krijg. Hartjes voor de spelleiding dus.
Tussen de weekends door organiseren de spelers vaak zelf nog een in-game avond, rond een bepaald thema. Zo was er eerder al het non-huwelijk waarop een van mijn figuren was uitgenodigd, en waar ik me kostelijk heb geamuseerd. Spelleiding voorziet dan ook altijd een minimum aan plot en figuranten.
Nu werd er een Goliad-avond (een van de volkeren in Omen) georganiseerd door de tweeling die oudleerlingen van me zijn, door mij aan het larpen zijn geslagen, en dat nu met volle overtuiging doen. Het zijn dezelfde twee die ook met Wolf en mij Cthulhu spelen, en die Wolf dus ook goed kennen. Ik werd uitgenodigd als figurant, en Wolf mocht mee van hen. Op expliciete uitnodiging, te meer omdat het morgen zijn verjaardag is. Normaal gezien zijn de weekends 18+, maar kunnen er figuranten mee vanaf 16, mits ouderlijke toestemming en begeleiding van een volwassene. Wolf moest er geen moment over nadenken, hij sprong een gat in de lucht. Spelleiding krabde even in de baard, en schreef toen een rol uit voor een twaalfjarige, de zoon van de dorpshoofdman en mijn stiefzoon :-p
Het werd echt wel een fijne avond, zonder veel actie, maar met veel politiek en gezever. Wolf genoot, en ik had hem beloofd om hem zo lang op te laten als hij zelf wilde. Tsja.
En voor het spel goed en wel begon, nam ik een paar foto’s. Fijne, fijne mensen.
Nog een larpdagje
Tsja, die larpdinges zijn meestal weekends he!
Ik heb me schitterend geamuseerd, me absoluut niet verveeld, rondgelopen als een gek, en stevig gevochten. Jawel, met mijn voet in zo’n laars. De snelheid was er niet – die is er eigenlijk nooit – maar de intensiteit wel. Bij deze een aantal foto’s van Sara Brys. Bedankt, dame!
366 – 20 november 2016 – Akhras de Storm
Omen VI
Dat larpen, dat blijft toch een ongelofelijk fijne, maar intense hobby!
Gisteren pikte ik her en der in het land drie mensen op, en tegen acht uur liepen we met een 150 man rond in een pseudo-middeleeuwse locatie, een vikingwereld tot leven te brengen.
Ik was eigenlijk het hele weekend een barbarenhoofdman, leider van een clan Bhanda Korr, waarvan er ook zo’n tiental spelers rondlopen. Impressionante kostuums vooral, en ik mocht er eentje lenen, waardoor ik eigenlijk niet moest onderdoen. Dan nog de nodige schmink op mijn toot, en we waren helemaal de Storm. Leuk om spelen, echt waar.
’s Avonds had ik zelf om een andere rol gevraagd: de Omenband ligt een beetje op zijn gat, maar Lorre en ik wilden toch graag zingen. Hij speelt Egbert, een bard, en dat past natuurlijk prima. En daar kwam dus voor de avond Johanna van Middelberg bij, een vrouwelijke barde, om het huwelijksfeest van de graaf op te luisteren. Alleen zat er zo geen feeststemming in, en was er ook niet echt een banket of zo. We hebben dan maar gezongen in de herberg voor een ander verloofd adellijk paar, en daar eigenlijk nog serieus wat goud mee verdiend. Linus is er nog bij komen zitten, en we hebben eigenlijk ook gewoon voor onszelf zitten zingen. Waarna we naar buiten gegaan zijn, de verbranding van de stropoppen hebben meegevierd, en warempel aan het vuur van de Bhanda Korr zijn verzeild, waar we ook nog zitten zingen hebben. Fijn fijn fijn!
366 – 19 november 2016 – Johanna van Middelberg met Egbert van Brandenburg en Liam.
Vrienden.
Na het nieuws van gisteren zat ik er een beetje door, dat geef ik toe. Barts reactie had eigenlijk ook niet veel geholpen: een droog “Dan gaat ge uwe levensstijl moeten aanpassen, he.” was mijn deel. Tsja. Alsof ik dat nog niet wist.
Maar gelukkig had ik vandaag afgesproken met Lorre, voor een ontbijtje, en dan zingen. Ha ja, dit weekend is het Omen, en we willen muzikaal vermaak brengen op het huwelijksfeest. Om half tien zaten we samen croissants en fruit te verorberen, en leende hij me een gewillig luisterend oor. En daarna werd er gezongen, en hoe. We kozen vijf liederen uit, pasten de teksten aan, en genoten van het harmoniezingen. Een fijne vriend in de buurt, blijkbaar moet ik niet meer hebben om mijn humeur op te krikken.
We kookten samen, lieten het kindergeweld over ons heen gaan, aten een groentenquiche, dronken koffie, en zongen nog wat meer. En om half vier schopte ik hem buiten, want toen moest ik Kobe naar de muziekles brengen.
Tussendoor kwam ook Vallery nog even binnenwaaien om wat schoenen te passen, en stond ook Véro even aan de deur.
Ik heb het al eerder gezegd: ik denk dat ik er echt wel een vriend bij heb. En op een dag als deze was net dat wat ik nodig had. Ik heb er zelfs niet aan gedacht om foto’s te trekken.
Vortex IV
De vorige was nog in april, en Wolf was alweer aan het popelen om mee te kunnen doen met de jongerenlarp. Hij nam deze keer zijn beste maat Quinten mee, en ik had ook nog een leerling uit het vijfde kunnen overtuigen. En ook al is Kobe nog maar negen, hij mocht mee als figurantje aan mijn zijde. Maar al snel was hij zich zo aan het amuseren tussen al die grote, dat hij geswitcht is naar een spelertje, met een charactersheet en al. Hij vond het de max!
Wolf heeft zich ook prima geamuseerd, Quinten ook, en zelfs Zeno vond het meer dan voor herhaling vatbaar. En ik? Ik was de grote slechterik van dienst, vermomd als een seniele oude tante van een zigeunerfamilie. Amusant, jong!
Enfin, een paar foto’s om een idee te krijgen.
