Geplaatst op

Schilderen, eindelijk

Ik heb al bijna twee jaar plannen voor mijn klaslokaal, sinds ik uit mijn grote ruime muziekklas ben gevlogen en in een schoendoosje zit. Het was echt het droevigste lokaal van de hele school: klein, vuile muren, geen decoratie, een oud bureau, geen gordijnen en dus ook een vrijwel niet zichtbare beamerprojectie, en drie rijen banken die tegen elkaar geschoven staan, zodat er 24 man in kan. Nipt, als degene die aan de deur zit zijn rugzak optilt als de deur dicht moet.

Vorig jaar in juni heb ik met een aantal leerlingen de muren een laagje grondverf gegeven, maar verder is het er niet van gekomen: ik kan echt zelf geen muren schilderen, alleen de hoekjes en kantjes. In de herfstvakantie hadden we, zijnde een collega en ik, het gepland, maar werkte mijn rug niet mee. Meh.

Maar – voor een keer – lang leve de corona: Anja, onze kokkin, moest nu uiteraard niet koken en heeft dan maar lokalen geschilderd, waaronder het mijne. Ik ben daar bijzonder dankbaar voor, en nu ziet het er zo uit:

Ik ben ook op zoek gegaan naar haalbare gordijnen om de boel toch enigszins te verduisteren, en ben uitgekomen op donkergrijze linnen tafelkleren uit de Action, waar ik gordijnlint op gestikt heb. En daarnaast heb ik ook wat kunstplantjes gehaald, waardoor het er al helemaal anders uitziet.

Maar vooral: ik ben vandaag – ik moest op school zijn voor de terugkomdag van de tweedes, maar had tot elf uur geen welomlijnde functie – om een klein potje zwarte verf gereden en ben begonnen aan mijn tekst.

Want ik heb grootse plannen voor mijn kleine lokaaltje: boven mijn bord komt – uiteraard – Odi et Amo, en dan een ketting van Latijnse citaten, zoals destijds in mijn lokaaltje in Gentbrugge.

En dan nog iets met een boom en zo, maar da’s voor later. Nu eerst dit, beetje bij beetje.

Geplaatst op

Odi et amo

Elk jaar doe ik mijn leerlingen van het vijfde jaar een eigen vertaling/bewerking maken van mijn favoriete gedicht. Elk jaar zitten er een paar pareltjes tussen, en elk jaar post ik ze op Valentijn op de schoolwebsite. Deze keer sloeg ik ook bijna achterover: Nederlandse vertalingen, maar ook Engels, Frans, Turks, Spaans, en zelfs Koreaans en Japans, en dat laatste van een gewoon Vlaams meisje dat nogal fan is van anime en dergelijke, en zichzelf die talen heeft aangeleerd. Amai.

Ik geef er u hier een paar mee, gewoon omdat het kan. Maar met eerst de originele tekst, en dan mijn vertaling.

Odi et amo. Quare id faciam, fortasse requiris.
    Nescio, sed fieri sentio, et excrucior.

    Catullus carmen 85

Ik haat en ik heb lief. Waarom ik dat doe, vraag je misschien.
Ik weet het niet, maar ik voel dat het zo is, en ik ga eraan kapot.

 

Ik haat en ik hou.
Ik haat jou…
Maar ik hou ook,
Hou me vast,
aan het feit dat ik van je hou…
Waarom?
Waarom…
Ik weet het niet.
Het verscheurt me,
Sleurt mijn pompend hart uit mijn lichaam,
Als een wild beest…
De haat.
Nee!
NEE!
Stop!! Stop!
STOP!!!
Alsjeblieft…
Het maakt me kapot,
… Jij maakt me kapot…
Jij.
Ik zie je graag
Ik ga hier aan kapot.
Ik ga kapot!
Ik haat je…

(Loïs Heirman)

♥

(Kato Marynissen)

♥

Druppels van
Zowel Haat als Liefde
Vloeien voort in mij als een rusteloze
Zee

Het Verlangen
Om een trein te nemen
Die nooit is genomen door mij
Rijden

Het Lijden
Als een eindeloos refrein
Tot wijzers mijn lied in stukken slaan
klok

(Jemma Vercruysse)

♥

Sevmiyorum ve seviyorum , Neden mi bunu yapiyorum?
Bilmiyorum, ama acitiyor ve hissediyorum.

(Muhammed Benli)

♥

(Tomas Sidelka)

♥

난 니가 증오해, 난 니가 사랑해. 정말 왜? 나도 몰라.

나도 몰라, 근데 난 느낄 수있어. 넌 날 죽이고있어.

Anata ga daikirai demo anata ga daisuki. Demo sore wa naze?

Hontoni shiranai.  Shikashi kono kanjou wa itai.

(Floor Meesen)

♥

La haine et l’amour.

Pourquoi? tu te demandes toujours.

Je ne le sais pas,

mais c’en est fait de moi,

et ça m’emballe…

(Eline Roelandt)

Geplaatst op

Odi et amo

Elk jaar doe ik mijn leerlingen van het vijfde jaar een eigen vertaling/bewerking maken van mijn favoriete gedicht. Elk jaar zitten er een paar pareltjes tussen.

Ik geef er u hier een paar mee, gewoon omdat het kan. Maar met eerst de originele tekst, en dan mijn vertaling.

Odi et amo. Quare id faciam, fortasse requiris.
    Nescio, sed fieri sentio, et excrucior.

    Catullus carmen 85

Ik haat en ik heb lief. Waarom ik dat doe, vraag je misschien.
Ik weet het niet, maar ik voel dat het zo is, en ik ga eraan kapot.

 

Haat en liefde. Waarom doe ik dit ? Ik weet het niet , maar ik voel het en ik kan het niet meer aan.

(Kaoutar Laytouss)

 ♥

Ik haat je en ik hou van je – nee, ik weet niet wat ik voel
O Venus en Mars, kunnen jullie mij het antwoord geven?
Want ik ga hier aan ten onder

(Yashin Meiresonne)

♥

Ik heb haat en vlinders.
Waarom? Geen idee.
Maar het vloekt.

(Tibor Reynebeau)

♥

Ik hou van jou,
ik hou niet van jou,
ik hou van jou,
ik hou niet van jou.
Waarom ik de blaadjes van
dit onschuldig madeliefje verscheur?
Ik weet het niet, maar verscheurd
is exact hoe ik me voel.

(Shania Boudrez)

♥

Een levend fotoboek. Herinneringen van pijn en verdriet, maar ook van vreugde en liefde. Dat is wat ik zie als je voorbij loopt. Het doet pijn, elke keer weer opnieuw. Hoe hou ik dit vol?

(Bodine Colpaert)

♥

Haten en liefhebben, ik doe ze alle twee.
Jij vraagt waarom? Ik heb geen flauw idee.
Toch voel ik dat het gebeurt
En hoe de pijn me langzaamaan meesleurt.

(Aurora Martens)

♥

In een donker bos maar tegelijkertijd op een regenboog.
Niemand zal ooit weten hoe ik er geraak,
behalve dat het niet zonder pijn was.

(Cathérine Steyaert)

♥

WrOk
& toewijDing
de motIvering
voor dit fEit
dat is de kwesTie…
VerstAndeloos ben ik
Maar de kwelling is
nOg zo groot.

(Emma Teetaert)

♥

De liefde en de verachting
Oh, voor deze twee bestaat er geen verzachting,
en beiden blijven ze me kwellen, desalniettemin,
want ik haat, en ik bemin.

(Tijl Vander Beken)

♥

Ik wil maar veracht
Weet niet waarom ik smacht
Voel en wacht
Zonder dat de pijn verzacht

(Sam Semey)

♥

Dear me, dear me
Have I not suffered enough?
Can you not see
How much it kills me, my love?
For each day I’m drained
And can’t fathom why.
Is it worse being pained
Than it is to die?

(Elaine Van Sprang)