Geplaatst op

Update bij de dokter

Deze voormiddag had ik een afspraak bij dr. Burssens. Toen hij binnen kwam, reageerde hij meteen verwonderd: “Moh, al gewone schoenen, zie ik?” Euh, al een dag of vijf?

Hij onderzocht de voet, vond het wondje bijzonder mooi, en verklaarde dat ik blijkbaar bijzonder snel genees. Hij moest lachen met het feit dat ik me mijn voet eigenlijk niet aantrok, dat ik de maandag – vijf dagen na de operatie – al met de auto reed en meteen meer dan 10.000 stappen had afgelegd, en dat ik vond dat mijn voet zich niet te moeien had. Hij beschouwde dat als een lovenswaardige instelling, en verklaarde het feit dat ik zelf de draadjes had verwijderd, als bijzonder positief. Oh, en het neurinoom was inderdaad gewoon een standaard goedaardig neurinoom, niks speciaals. Oef!

Toen ik zei dat we morgen op citytrip gingen naar Kopenhagen, trok hij even de wenkbrauwen op, maar zei niet dat ik me koest moest houden, gewoon dat ik goeie schoenen moest aantrekken. Mijn sandalen waren wel oké, vond hij. En meteen voegde hij er een paar tips aan toe: dat er een prachtige Bang & Olufsenwinkel was, en daarnaast een winkel met de beste wandelschoenen ooit, maar hij kon even op de naam niet komen. Maar als een absolute voetenspecialist zegt dat dat de beste schoenen zijn, dan geloof ik hem op zijn woord.

Enfin, nu nog wat kine om het oedeem weg te werken, en dat zou dat moeten zijn. Goed nieuws dus.

Mocht ook wel eens.

Geplaatst op

Thuis. Oef.

Na de stevige nachtrust was gelukkig alles in orde vanmorgen. Ik ontbeet, kleedde me aan, en zag dat het goed was.

Burssens kwam even langs, en ik zei dat ik zo blij was van de operatie, want dat ik geen pijn meer had. Hij schoot in de lach, en zei dat hij dat nu niet bepaald vaak te horen kreeg.
Maar wat was er nu precies aan de hand? Wel, het was niet één, maar wel twee zenuwen die allebei ontstoken zaten, geïrriteerd en opgezwollen, en er was zowaar een neurinoom aanwezig, dat hij opgestuurd heeft voor onderzoek.

Even wikipedia raadplegen:

Een neuroom, ook wel neurinoom is een kleine, goedaardige woekering van zenuwweefsel die ontstaat op een plaats waar een zenuw beschadigd is, doordat de zenuwuitlopers blijven groeien in een poging hun aansluiting te hervinden maar daarvoor geen richting hebben. Hierbij ontstaat een kluwentje van zenuwvezels dat vaak als een enkele mm groot bobbeltje voelbaar is en meestal bij aanraking een gemene pijnscheut veroorzaakt. (Als hij geen pijn zou veroorzaken wordt een dergelijke kleine afwijking in het algemeen niet eens opgemerkt).

De beschadiging kan bijvoorbeeld het gevolg zijn van een val op een rand of van een operatie, waarbij in het litteken weleens neuroompjes ontstaan. Speciale vermelding verdient Mortons neuroom, dat soms ontstaat als een zenuwtje in de voet tussen twee middenvoetsbeentjes bekneld raakt.

Juist ja. Nu ja, hij had alles netjes opgekuist en het zag er goed uit, zei hij.

De drain ging eruit, en in plaats van het dikke verband kwam een elegant klein verbandje bovenop een kleine snee. De bandagist was ook al langs geweest, en die had me een speciaal schoentje bezorgd, eentje met een speciale zool om de voorvoet te ontlasten.

Enfin, Bart nam me mee in een rolstoel, maar eigenlijk kan ik gewoon stappen, zij het al mankend. Zolang ik op mijn enkel steun en niet op mijn voorvoet, lukt het probleemloos. Dik in orde dus!

En thuis werd ik omver geknuffeld door de kinderen, en werd ik netjes in de zetel geïnstalleerd, alwaar ik prompt nog eens in slaap viel.

Straks dan richting het UZ met Wolf: dat moet wel lukken, denk ik. Ik heb in elk geval geen pijn.