Out with the old, in with the new

Ik heb het hier niet over kleren of zelfs maar het nieuwe jaar, ik heb het over Barts kantoor. Hij heeft lang getwijfeld, gerekend, gezucht, gepiekerd, en met pijn in het hart uiteindelijk toch een besluit genomen: hij verlaat met Wijs en Mandelbrot Meulestede en trekt naar Nieuw Gent.

Of, zoals hij het zelf verwoordt:

“Al 12 jaar werk ik samen met mijn maatjes Dirk en Ilse en een schare aan getalenteerde mensen keihard om robuuste, impactvolle en duurzame bedrijven uit te bouwen. Het doet me dan ook deugd om te zien dat Wijs en de andere Mandelbrot bedrijven groeien. Maar groei heeft ruimte nodig; en daarom verhuizen we binnenkort naar een andere locatie met meer uitbreidingsmogelijkheden.
Met bloedend hart moet ik daarom ons huidige kantoor van N-Cube verkopen. Vol noodgedwongen spijt, want ik hou van dit kantoor, dit gebouw en deze buurt. Maar tegelijkertijd uitkijkend naar het nieuwe gebouw waar we ons groeitraject kunnen verderzetten.
We laten hier goeie vibes achter: een plaats die ons ondersteunde in de groei van een groep van 25 mensen naar een 100-tal bruisende collega’s.

Ken je iemand die op zoek is naar een warme en dynamische kantooromgeving? Deel dit dan met hen; je zou me er een plezier mee doen.”

Hier kan je de vastgoedinfo vinden.

Zelfs ik ga het daar missen, want ik vond het een prachtige locatie, met een heel speciale, aparte sfeer. Ronduit mooi, dat ook, en lekker dicht.

Maar bon, iets nieuws dus, en dubbel zo groot. Op kerstdag waren we met zijn allen al eens gaan kijken, en voorlopig ziet het er nog een onpersoonlijke blok uit, maar ik ben er zeker van dat, zodra Dirk ermee klaar is, het ook een heel eigen, aparte sfeer zal uitstralen.

26758652_10156271499380757_9198418982732666679_o

Mja. Toch ga ik het missen, daar in Meulestee.

Wijze Sint

De laatste tijd schiet de rugby op vrijdag er nogal eens bij in wegens andere bezigheden, zoals vorige vrijdag het sinterklaasfeestje op Barts kantoor.

Ik was die vrijdag eerst gaan lunchen met Sophie, had daarna nog een wandelingetje gedaan naar de apotheek en om brood, had toen Kobe naar zijn fagotles gebracht, intussen met Merel nog een paar boodschappen gehaald in de Zeeman en de Loods 3, dan Kobe weer opgehaald, en dan met de drie kinderen richting de Voorhavenlaan.

Wolf is wat groot geworden voor de Sint, maar hij mag blijkbaar wel nog altijd met de twee andere bij hem komen. Kobe kreeg een wetenschapssetje om zelf kristallen te maken, Merel kreeg een fijne kleur/teken/schilderdoos van Frozen, en alle drie kregen ze een grote zak snoep. Zucht :-p

Nodeloos om te zeggen dat ik stikkapot was daarna? Maar toch wel trots dat ook dit me weer gelukt is. Kwestie van grenzen te verleggen en mezelf te blijven pushen.

Robot aan het stuur: over de ethiek van techniek

Als eigenaar van de kantoorruimte van Wijs organiseert Bart regelmatig activiteiten en evenementen in nCube, de naam van, tsja, zijn stuk van het gebouw, zeker? Meestal zijn die evenementen enkel op uitnodiging voor de werknemers van Mandelbrot, voor een beperkt publiek dus.

Soms stelt hij ze echter ook open, zoals vanavond.

Businessfilosoof Jochanan Eynikel kwam er spreken over “Robot aan het stuur: over de ethiek van techniek “, niet toevallig ook de titel van zijn nieuwste boek.

Normaal gezien lukt het me nooit op dinsdag, maar omdat Wolf zijn hand heeft bezeerd, had hij voor één keertje geen gitaarles, en kon ik er dus wel geraken. En ik moet het toegeven, ja, het was bijzonder interessant.

IMG_2595

Want waar ligt de scheidingslijn tussen design en techniek? Wanneer spreek je nog van puur geprogrammeerde techniek, en op basis van welke logaritmes laat je een machine zelf beslissingen nemen? Of, om een praktisch voorbeeld te geven, als een zelfrijdende auto een ongeluk niet kan vermijden, maait hij dan twee kinderen of liever vier bejaarden van de weg?

Met de nieuwe robotica is er dus ook sprake van nieuwe ethische vraagstukken, en zijn we dan wel bereid om die op te lossen?

Enfin, meer daarover in Jochanans boek dus. Of u moet hem ergens op een van zijn lezingen aan het werk horen, dat kan ook, natuurlijk.

 

Halloweentocht

Moe, we waren allemaal moe, en mijn voet deed pijn. Maar Wolf heeft morgen match, en ging dus naar de training, met de rest van de rugbykinderen uit de straat mee.

Ik reed met een heksje en een vleermuis naar Barts kantoor, want daar ging de halloweentocht van de Meulestede door passeren. Letterlijk: langs de hoofdingang naar binnen, de trap naar beneden, daar in de verduisterde kelder wat snoep meenemen, en langs de kelderdeur terug naar buiten.

Alleen hadden ze zich wat mispakt aan de hoeveelheid volk, die één per één langs de smalle draaitrap naar beneden moest. Een beetje een wegversmalling dus, en het duurde een serieus tijdje voor ze allemaal de deur weer uit waren. En terwijl we eerst nog stonden te wachten, kreeg Kobe een eerste lesje pool van zijn peter. Zie ze allebei glunderen zeg…

img_7027

En toen was die meute daar…

En toen was het gelukkig vrijdagavond, en kon ik in de zetel neerploffen. Oef.

365 – 2 december

365-336

Getrokken vanuit Barts kantoor, maar niet door mezelf, wel door Evi Desender. Maar ik vond het zo mooi dat ik jullie die niet wilde onthouden.

Zuiddag

Elk jaar doen onze laatstejaars een dagje mee aan Zuiddag: ze gaan voor minimum 40 euro een dag werken, en het geld wordt meteen gestort op een rekening voor een goed doel. Het project wordt steeds populairder: elk jaar doen meer en meer scholen mee.

Het nadeel daaraan is dat er soms een tekort aan jobs ontstaat: het project is blijkbaar niet zo gekend bij bedrijven en particulieren. Zelf vond ik het een uitgelezen kans om een paar klusjes te laten opknappen in nCube, Barts kantoorruimte waar zijn bedrijf Wijs is gevestigd. Bart zag dat onmiddellijk zitten, ook zijn kantoorverantwoordelijke was meteen enthousiast, en dus gingen twee jongens uit mijn 6 Grieks-Latijn aan de slag: opruimen van de buitenruimte (en vooral het rapen van peuken, zo blijkt), uitmesten en herinventariseren van de opslagruimte, ijskast, koffiemachine en fruitkast eens aanpakken, dat soort dingen. Zij hebben zich blijkbaar geamuseerd, en Liesbeth was laaiend enthousiast: eindelijk een hoop klussen gedaan die al lang eens moesten gebeuren, maar waar maar geen tijd voor was. Ze wilde al meteen nieuwe leerlingen boeken voor volgend jaar!

Ook Ilse (HR manager) had eens rond gevraagd, en blijkbaar zag Kamel, de boekhouder van Wijs, een dagje extra hulp ook volledig zitten, en dus ging een andere leerlinge bij hem aan het werk.

Ik denk er serieus over om volgend jaar eens te kijken hoe ik ook hier in huis iemand aan het werk kan zetten: schilderen, tuinwerk (al kan je het weer niet kiezen natuurlijk), kleine klusjes…

Want zeg nu zelf: er zitten toch alleen maar positieve kanten aan het verhaal? Jij bent geholpen voor veertig euro, een zesdejaars heeft een job, en het geld gaat naar een goed doel. Win-win, dacht ik zo.

Enfin, een iets ernstiger en minder persoonlijk verslag, maar mét foto’s, vind je op Gentblogt. Uiteraard.