Hoe zet je een nieuwe boord aan een pull?

Ik schreef het al in 2014: toen had Wolf drie fantastische sweaters van UGent gekregen, maar van twee daarvan waren de manchetten versleten.

Ik heb toen voor mezelf een fijne handleiding geschreven om die manchetten te vervangen: daar is twee keer niks aan.

Intussen heeft ook Kobe de pulls gedragen, en jawel, nu draagt Merel de pulls met gusto. Vooral de lichtblauwe is haar favoriet, maar ze mag ze echt niet meer dragen voor school. Eentje is onherroepelijk gesneuveld, bij eentje is de boord niet alleen uitgelebberd maar echt ook gewoon vol gaten, en bij de derde kan je je duimen door de manchetten steken. Tijd dus, voor een nieuw bezoekje aan de Veritas.

Dat aanzetten is dus echt kinderspel en een werkje van een kwartiertje met de naaimachine, nog niet. Alleen het losmaken van de kapotte boord, dat is een prutswerkje op zich. Maar Merel heeft nu wel haar twee favoriete pulls terug ^^

En yup, we hebben op de site van de universiteit al gekeken voor nieuwe, maar blijkbaar maken ze er bijna geen meer, alleen nog een paar kleuren en maten. Anders had Wolf er echt nog wel eentje gewild, die dingen zitten/zaten verschrikkelijk goed.

Een cape: de heel eenvoudige werkbeschrijving

Ik had het in 2016 al over hoe je zelf een poepsimpele cape maakt met kap. Ik had er toen wel de beschrijving bij gestoken hoe je het doet, maar niet met foto’s. Nu had ik al een hele tijd geleden stof gekocht voor een cape voor Wolf, maar het was er nog niet van gekomen die ook effectief te maken. Veel werk is dat nochtans niet: op een uurtje is dat klaar, van begin tot einde. Hij kreeg de cape dus als kerstcadeautje, maar mocht zelf nog de kleur van de kraag en de sluiting kiezen.

Op zich zijn die capes zowat het simpelste dat er is, als je een beetje rechtdoor kan stikken met een naaimachine.

Je neemt een rechthoekige lap stof, breedte zo lang als je je cape wil hebben (voor mij dus 1.50 meter, voor de kinderen uiteraard een pak korter), en de lengte exact twee keer de breedte. Je neemt een stuk touw en een krijtje, en tekent een perfecte halve cirkel af op je stof. Met hetzelfde middelpunt teken je dan ook nog een kleine halve cirkel voor de halsuitsnijding.

Je knipt de halve cirkels zeer zorgvuldig uit, want de twee overblijvende, min of meer driehoekige stukken heb je nodig voor de kap.

Nu heb je twee opties: ofwel een kap met een zéér lange punt of eentje met een kortere punt.

Voor de lange punt: je legt de twee weggeknipte stukken op elkaar (als het goed is, zijn beide rechte zijden exact even lang) en stikt één van de rechte zijden aan elkaar. Je vouwt het resultaat open en maakt een mooie ‘zoom’ rond de gezichtsuitsnijding (of werkt met een bies). Daarna leg je het opengevouwen stuk op de halsuitsnijding, en past een beetje tot je het juiste plekje vindt waar de kap even breed is als de halsuitsnijding. Teken dat af, knip uit en naai vast langs de halsuitsnijding. Daarna nog het overblijvende stuk van de kap dichtnaaien, en voilà, een kap met een heel lange staart.

Voor de kortere punt: neem een van de weggeknipte stukken, vouw dat dubbel en stik de schuine kant samen. Maak een mooie zoom rond de gezichtsuitsnijding of werk met een biesje.

Leg nu je ‘hals’ op de ronde halsuitsnijding van de cape, teken af, knip en naai samen.

Wil je toch ruimer rond het gezicht, neem dan de beschrijving voor de langere punt, maar knip de punt eventueel wat bij.

Voor de afwerking kan je de cape nog een mooie zoom geven, of een biesje, of om het even wat. Je kan ook met wol en een grove biessteek een tekening op de rug maken. Zelf heb ik bij de volwassen capes zo’n nepbonten kraag genomen die je soms bij winterjassen krijgt en die vastgestikt aan de kraag, aan de binnenkant. Dat geeft een mooi effect als de kap naar beneden is en een lekker warm gevoel aan je nek als je de kap opzet.

Een lichte cape kan je gewoon twee haakjes geven als sluiting, of een mooie knoop, of een houtje-touwtje. Voor de zware varianten maak je ter hoogte van de schouders aan de binnenkant twee zeer lange, zeer stevige linten vast. Op die manier kan je die knopen rond je lichaam in plaats van jezelf de keel dicht te snoeren. Voor een versie die wat openhangt, knoop je de linten eerst onder je armen door, kruisen op de rug en een knoop vooraan. Als het koud is of het regent, knoop je de linten vooraan over de borst, en knoop je ze achter de rug. Heel stevig, en vooral geen druk aan je keel.

Enfin, een ideetje voor in deze lockdowntijden?

 

Nog een rokje!

Merel was zo blij met haar rokje, dat ze graag nog eentje in het zwart wou ook. Ik had nu toch gewone zwarte katoen liggen, van de mondmaskers, en dus gingen we aan het werk. Mijn bevallige assistente tekende en knipte de zakken – oh ja, het is een modelletje mét zakken! – ik knipte en naaide de rechthoeken, de boorden en prutste de rekker op zijn plaats, en voilà, een tweede rokje met voldoende stof deze keer en dus nog zwieriger. En ze staat er beeldig mee!

Murphy…

Hebt ge ein-de-lijk uw stoffen samengezocht, hebt ge een patroon afgedrukt en hebt ge de naaimachine van uw ma geïnstalleerd met een bang hartje – het is meer dan dertig jaar geleden dat ge die nog gebruikt hebt en van uw eigen naaimachine is de pedaal kapot – valt na vijf centimeter – letterlijk!  – naaien de elektriciteit van het ding uit.

Blijkt de kabel kapot te zitten, vlakbij de -uiteraard volledig in het plastiek ingewerkte – stekker. En dat was blijkbaar al zo, want uw ma heeft er destijds nog een ijzerdraadje rond gedraaid. En dan moogt ge eerst nog beginnen solderen aan die draad, die nog ferm tegenwerkt ook want hij zit precies verkeerd gedraaid. Iets wat trouwens nog langer dan dertig jaar geleden is. En zoekt ge uw kot af waar die soldeer ook alweer ligt. En lukt het met een hoop gepruts, maar hebt ge gelukkig uw vingers voor een keer niet verbrand.

En dan, dan, DAN kunt ge aan die mondmaskers beginnen. Yakshaving, iemand?
Maar bon, dat eerste masker, dat valt precies nog mee. De stof is bij nader inzien wel wat te dik: het is van die dikke dikke katoen zoals voor jeansbroeken. Maar het model, yup, dat is het wel.
Allez hup, de kop is eraf.

Scoutsbadges

Kleine tip tussendoor voor de ouders wier kroost ook in de scouts zit: als ge die verdomde badges moet verwisselen van de voor- naar de achterkant, het nieuwe exemplaar, of, zoals bij ons, exemplaren moet opnaaien, of – godbetert – alles moet lostornen en op een nieuw hemd naaien wegens eruit gegroeid: pakt u een prittstift, en plakt die badges eerst gewoon goed vast! Ge ziet daar niets van, dat wast er gewoon uit de volgende wasbeurt, en die dingen zijn een pak makkelijker te naaien.

Zegt niet dat ge het nu niet weet he! Trouwens, dat geldt vooral ook voor ritsen die moeten vervangen worden, het is een tip van een professioneel naaister.

 

Romeinse kledij

Overmorgen is er weer OpenSchoolDag, en dan moet elke vakgroep zijn vak voorstellen. Die van wetenschappelijk werk doen proefjes, die van sport hebben een pingpongtafel in de klas en zo, maar Latijn en Grieks… We kunnen ze toch moeilijk een tekst doen vertalen in de klas? Enfin, we herhalen het concept van vorig jaar, eentje dat toen zijn nut heeft bewezen.

Samen met mijn collega’s van Klassieke Talen hebben we toen van het lokaal Latijn een fantastisch fijn lokaal gemaakt: Lucie had zowat alle inrichting gedaan, Ellen stond met een hoop leerlingen hapjes te maken zoals gebakken Romeinse gehaktballetjes, gevulde dadels en verschillende soorten pesto, en ik hield de bar open met gekruide wijn en verschillende soorten mede. Er waren massa’s leerlingen om te helpen, en ze zagen er fantastisch uit in de Romeinse kleren.

Alleen… er waren eigenlijk te weinig Romeinse kleren, want nogal wat leerlingen wilden die aandoen, en ik heb maar vijf jurken in een zeer grote maat, de mijne. Maar veel leerlingetjes zijn amper 12, en dus een maatje 152, kleiner dan een XS. Bijkomende kleren dus. Ik ging dat in de paasvakantie maken, maar ik ben dat gewoon vierkant compleet vergeten.

Gisteren ben ik met Merel tot aan de Sleepstraat gereden, en hebben we voor 12 euro stof gehaald voor 6 nieuwe jurken, in opvallende kleuren. Want de snit mag dan heel eenvoudig geweest zijn, de stof was zeer felgekleurd, en ze droegen vooral ook zeer veel juwelen.

Enfin, ik ben dan vandaag maar beginnen naaien, en ik zal wel zien hoe ver ik geraak tegen zaterdag. Maar ze gaan wel leuk zijn, die nieuwe…

IMG_9528