Kilometertjes

Na de post van gisteren ben ik zo eens beginnen nadenken, en eigenlijk doe ik wel behoorlijk wat kilometers op woensdag, om zo vlak naast de stad te wonen…

Mijn woon-werkverkeer is 5 km enkel, en als het niet regent en ik geen boodschappen of zo moet doen, durf ik wel met de fiets gaan, ja. Op maandag en dinsdag haal ik zo amper 10 km op een dag. De kilometers haal ik eigenlijk voor de hobby’s van de kinderen, en dat tikt wel iet of wat aan, precies.

Woensdag: 70 km

  • kinesist (Evergem): 8 km heen en terug
  • fagotles Kobe (Evergem): 6 km
  • muziekles Merel (Evergem) 6 km x 2 (ik blijf meestal niet wachten) = 12 km
  • rugby Wolf (Blaarmeersen): 22 km x 2 (brengen en halen) = 44 km

70 kilometer dus.

Ik ben daarvan verschoten, eigenlijk. Ne mens neemt zo makkelijk de auto zonder na te denken, en nu met die elektrische al helemaal omdat je toch niet moet tanken. Allez, je betaalt uiteraard je elektriciteit wel, maar dat is niet op het moment zelf, je wordt niet geconfronteerd met die kosten.

Donderdag: 28 km

  • blokfluitles Merel (Poel): 16 km
  • koor (Spaanskasteelplein): 12 km

Vrijdag: 56 km

  • GEJO Kobe (Evergem): 12 km
  • rugby Wolf (Blaarmeersen): 22 km x 2 (brengen en halen) = 44 km

Op zondag komt daar nog 60 km bij om mijn vader te brengen en te halen.

Allemaal met liefde gedaan, uiteraard, maar ik verschiet er eigenlijk van hoeveel kilometers ik op die manier per week wel doe. Mijn woon-werkverkeer van 50 km op een week is daar eigenlijk niks bij…

Wat. Een. Verhaal.

Ik had met Bart en de kinderen afgesproken aan de Tondelier, een nieuwe wijk in het Gentse aan de Gasmeterlaan, om er iets te eten. Bart kwam met de fiets van zijn werk, wij waren met de auto – veel te heet om te fietsen.

Omdat we naar de vroege kant zijn, wandelen we eerst even rond op het nieuwe terrein en het nieuwe park. Wanneer ik even later mijn handtas uit de auto wil pakken, zie ik dat Barts elektrische fiets weg is! Op vijf minuten! Aangezien de fiets op slot stond, kan hij nog niet ver weg zijn: misschien heeft iemand hem ergens om de hoek gezet om hem op te halen? Op die tijd kunnen ze het slot nog niet opengebroken hebben, en het zou nogal opvallen ook. We lopen de buurt even af, ik spreek een jongeman aan die ook net zijn fiets stalt. Nee, niks gezien. Ook de jolige bende die in het park zit te aperitieven, heeft totaal niks opgemerkt. Grmbl. Een kennis die in de appartementsblokken woont, laat ons zelfs even in de fietsenparking kijken, want de GPStracker die op de fiets zit, geeft geen signaal. Helaas.

We besluiten dan maar de kinderen thuis af te gaan zetten, een boterham te eten en het te gaan aangeven bij de politie. We zijn net goed en wel op weg, halverwege de Wiedauwkaai, wanneer Bart gebeld wordt door die kennis van daarnet: “Ha, Bart, goed nieuws, uw fiets is gevonden! Ik geef u het nummer van de gast die erbij staat!” Huh? Bart belt het nummer, en die jongen geeft ons een adres een eindje verderop, tegenover het justitiepaleis.

Ik gooi de kinderen af – Wolf moet maar om brood – en wij keren ons kar. En effectief: in een verloren straatje staat een jonge gast met een hond bij, jawel, Barts fiets die nog steeds op slot is. Net op dat moment komt ook de politie aangereden.

Hoezo?

Wel, die ene gast die ik aangesproken had, had het gemeld op de facebookgroep van de appartementen. Een paar minuten later ziet de jongeman met de hond aan de hondenlosloopweide, waar hij net het bericht op FB gelezen heeft, twee man passeren met een zware zwarte fiets op de schouders. Aangezien vorige week zijn eigen dure fiets gestolen is, is hij alerter. Hij belt meteen de politie en loopt achter de dieven aan. Een paar straten verder merken ze hem op. Wanneer hij hen aanspreekt, mompelen ze iets in een vreemde taal, zetten de fiets neer, en zetten het op een lopen.
Daarop meldt hij dat in de FBgroep, de gast die dat eerst had gepost, leest het, verwittigt onze kennis die hij met ons had zien lopen en toevallig ook kent, en die belt ons op.

De politie was ook bijzonder snel ter plaatse dus, heeft proces verbaal opgesteld, de jongeman had ook nog een foto van de twee dieven. Ze zijn nog even gaan spreken met de jolige bende, en hebben dan in de combi de fiets naar huis gebracht. Wat een service.

Maar vooral: wat een samenloop van omstandigheden en good karma! Man man man…