Tag: Mietje Stroel

Gisteren was ik al een paar caches in Zelzate van de reeks Mietje Stroel gaan zoeken, vandaag wilde ik de rest doen. Het weer beloofde zich koest te houden, en daar hield ik het ook aan.

Ik parkeerde aan de bushaltes, en liep eerst langs het kanaal, met zicht op de vermaledijde Zelzatebrug. Al wie daar ooit al voorgestaan heeft, weet wat ik bedoel. Daarna kronkelde mijn zoektocht zich door een klein park, vervolgens langs de rubberfabriek het grote park in (mét zwarte nepzwaan), en verder tot aan de Zelzaatse jachthaven.

Tegen dan was het al tegen één uur, en moest ik eigenlijk dringend dringend piesen. Ik denk niet dat iemand de lengte van het park, van jachthaven tot markt, al in dat tempo al snelwandelend heeft afgelegd. Ik snelde voorbij een nog op te pikken cache, maar ging straks wel op mijn stappen terugkeren. Ja, ik heb even overwogen om me tussen de struiken te zetten, maar dat zouden de vissers al te bizar gevonden hebben. En intussen verwonderde ik me over de gigantische clash tussen de rust van het park en de achterliggende fabriek, waarvan het lawaai en de geur alomtegenwoordig waren.

Gezwind stevende ik op de markt Maurice binnen, een mij aangeraden en bijzonder charmant pand met hoog hipstergehalte. Ik knikte even naar de dame achter de bar, en stoomde door richting toilet. Opluchting alom. Oef.

Gelouterd installeerde ik me aan een tafeltje, en bestelde een panini met mozzarella en pesto, en een plat watertje. Een tiental minuten later kwam een mooi gevuld bord voor mijn neus te staan.

Maar ik vind dat je geen koffiehuis kan binnengaan zonder ook koffie te drinken, zeker niet als dat als ondertitel heeft ‘koffie en taart’. Dus ja, koffie en taart waren mijn deel, met daarbij nog wat kleine zoetigheden. Alleen jammer dat het net niet warm genoeg was om buiten in de retro tuin te gaan zitten.

Enfin, ik weet nu waar ik moet zijn in Zelzate. De aanrader had groot gelijk.

Ik keerde op mijn stappen terug, zocht en vond een cache in de struiken van het park, en vond het beeldje van Mietje Stroel aan het gemeentehuis. Eindelijk de titel van de cachewandeling verklaard, want ik vroeg me al af… Ik loste het raadsel van de bonus op, en stond even later met de finale stash in mijn handen, en wat voor één! Ik denk dat dit wel de mooist uitgewerkte geocache is die ik al gezien heb.

Enfin, ik had nog mooi de tijd om naar huis te rijden, en mijn spullen bijeen te zoeken voor dat ene lesuurtje van de dag, tussen half vier en kwart over vier. Jawel.

Maar de wandeling heeft me deugd gedaan.