Port Zélande

Dit jaar kon Bart het zich niet echt permitteren om lang op vakantie te gaan: te veel hete hangijzers in het vuur, te veel dingen die nu onmiddellijke reactie kunnen vragen. We wisten dat op voorhand, het is niet alsof dat een probleem was. Ik had met de kinderen afgesproken deze week vrij te houden, en we gingen wel zien wat we dan gingen doen. Ik had gedacht met de auto naar Engeland te gaan en er van B&B naar B&B te rijden, zoals ik zelf altijd heb gedaan met ons ma. Of Duitsland, of Bretagne of zo.

Maar zij kwamen met het uitdrukkelijke verzoek nog eens Center Parcs te doen: dat was eeuwen geleden en ze vonden dat zo leuk. Euh… van mij niet gelaten. We kozen Port Zélande omdat we daar goeie herinneringen aan hadden en dat amper een dik uur rijden is van thuis. Nog een chance, want morgen mag Bart al heen en weer rijden… Tsja.

We waren zowaar klaar om half tien, du jamais vu, terwijl Arwen pas afgezet werd om tien uur. Iets later zaten we dus in de auto’s, richting Middelburg. Daar wilden we even de toerist uithangen, wat geocaches oppikken en iets eten. Er was stralende zon toen we er toekwamen, maar gelukkig zaten we tijdens het eten onder een grote parasol, want jawel, de eerste regenbui was een feit.

Tegen een goeie één uur zaten we alweer in de auto en reden we via de Deltawerken Neeltje Jans. Ik had het me indrukwekkender van uitzicht voorgesteld, om eerlijk te zijn, ook al waaiden we er bijna weg.

Om half drie waren we in Center Parcs, zodat we eerst nog een koffie gingen drinken voor we in ons huisje kwamen. Om eerlijk te zijn: dat huisje valt een klein beetje tegen. Het is klein voor zes personen: één kleine badkamer, en de zetel in de woonkamer is zo groot dat je hem opzij moet schuiven als je naar het terrasje wil. Nu, ik denk niet dat we dat vaak gaan willen, want het regent eigenlijk nogal. En daarnaast, ja het is vernieuwd, maar de oude houten ramen zijn nog altijd gewoon oude houten ramen die niet perfect sluiten en dat soort dingen. Meh.

Enfin, we installeerden ons en Bart ging met de kinderen prompt naar het zwembad. Ik paste: ik weet niet wat het is, maar ik ben de laatste dagen nogal opvliegend en slecht gehumeurd, en de stilte en het lezen deed me goed.

Tegen half zeven werd er gegeten, en terwijl de kinderen dan wat tv en computer  keken, maakten Bart en ik nog een avondwandeling. Het is een twintig minuutjes wandelen tot aan de zee, en dat is wat we deden, onder een dreigende avondlucht. Tot onze grote verbazing vonden we vlak voor de duinen een betonnen vlakte, het lijkt wel een schots en scheve landingsbaan. Vreemd, tot ik leerde dat het hier eigenlijk een immense dam is, en dan is het meteen minder vreemd. We wandelden rond, pikten een geocache op, stelden vast dat het eb was en de zee zelf wel heel ver lag, en keerden op onze stappen terug, want de lucht begon nu wel héél erg dreigend te worden, compleet met bliksems en al. Een zonsondergang zien over de zee zat er dus niet echt in.

Helemaal droog hebben we het niet gehouden, maar het was pas toen we al veilig en wel terug waren in het huisje dat het beginnen gieten is. Oef.

Middelburg!

Het begon als een heerlijk luie dag, met croissants, chocomelk en het uitkerven van een grote pompoen. De jongens hielpen naarstig, en dus was er iets later een geslaagde pompoen en een pruttelende ketel pompoensoep. Zalig!

img_7043

Ons pa was na het concert van gisteren gewoon blijven slapen, zodat hij hier meteen ’s middags kon blijven eten. Ik had gevreesd dat het niet eenvoudig zou zijn om hem te doen opstaan – thuis slaapt hij tot na de middag – maar de jongens hoefden het maar één keer te vragen, tegen negen uur zat hij netjes mee aan tafel, te genieten van een eitje, versgebakken croissants en schijfjes meloen.

img_7041

Tegen kwart over elf stonden er hier twee Cantabilés, en iets later zaten we alweer in de auto richting Middelburg. Er stonden fijne broodjes op ons te wachten, we genoten van het zalige weer, en gingen toen vrolijk inzingen in de ronde Oostkerk. Fantastische akoestiek daar, we hoorden elkaar tenminste zingen, en dat doet wel wat met een koorklank.

Tegen twee uur konden we beschikken, tegen kwart voor drie moesten we terug zijn, en dat betekende net voldoende tijd om met twee andere tenoren vrolijk door Middelburg op zoek te gaan naar twee geocaches. Ik had in de auto het principe uitgelegd, en ze waren beiden gefascineerd.

We waren net op tijd terug, en zongen een prachtig concert, beter dan dat van gisterenavond, al zeg ik het zelf. Het Ty heeft er zelfs een stukje van gepubliceerd. Het is net eentje waar je ons als koor niet hoort, maar dat maakt niks uit.

Na afloop was er een receptie, en gingen we nog eten met een aantal. Een tiental koorleden bleef ook slapen en maakte er een lang weekend van, maar met kinderen is dat niet zo vanzelfsprekend natuurlijk. Maar het was bijzonder gezellig zitten, eerst op een verwarmd terras, dan een geocache op de markt met nóg een andere tenor, en dan het eten zelf.

Ik had in ieder geval een bijzonder fijne dag. Waarvoor dank, Cantabile!

 

Middelburg, eerste keer

Volgende week Mozartconcert, dus vandaag een algemene repetitie met het Zeelands TY-orkest, maar nog zonder de solisten. Als die er zijn op de generale, is dat eigenlijk wel voldoende.

Maar ik ben dus met twee man naar Middelburg gereden, om daar vrolijk te gaan zingen in het Zeelandse orkestgebouw. Pas met orkest begin je goed te snappen hoe het zal klinken, en ik heb toch een paar keer kiekenvel gekregen, zo mooi was het. Dik in orde dus.

Het stadje zelf is ook echt wel mooi, daar moeten we eens naar terug met de kinderen.

Op de terugweg hebben we (Karel, Rob en ik) gezellig zitten kletsen, en was het blijkbaar een andere route dan in het doorgaan, waardoor we aan de andere zijde van het kanaal terechtkwamen, via de Kennedylaan. Geen probleem, dan nemen we toch gewoon het veer? In Zelzate was ik bijna de brug over, maar we hadden intussen onze zinnen echt op dat veer gezet, zodat ik rechtsomkeert heb gemaakt en we alsnog aan de linkerkant bleven. En toen bleken er werken te zijn, en konden we dat veer toch niet nemen. Man, geschaterd hebben we. Serieus zeg.

Enfin, hele fijne avond, al bij al. Ik kijk al uit naar de concerten.

Terug naar huis

Jawel, tegen acht uur was iedereen uit bed, tegen tien uur was het huisje leeg en de auto vol.

We parkeerden de auto, en gingen terug naar het centrum om de buitenminigolf te spelen, want die hadden we nog niet gehad. Bart hield zich intussen bezig met waardevolle vader-dochtertijd.

CP37

CP38

CP39

CP40

CP41

CP42

CP43

CP44

We dronken nog iets, en zetten toen in de miezerige motregen aan naar Middelburg. Van de tocht over de Deltawerken was geen ene barst te zien door het slechte weer, jammer!

In Middelburg gooiden we een kotszak weg, zetten Merel in de buggy, en gingen op strooptocht langs de winkelstraten op zoek naar zwarte laarsjes voor mij. Dat hadden mijn mannen mij beloofd, en ik denk dat de gemiddelde tijd in een winkel twee minuten was. Niks gevonden dus. Wel aangenaam verrast door Middelburg: mooi stadje, en veel winkels. Eens terugkomen in de zomer, ik denk dat het daar dan best fijn toeven is.

We aten iets, gingen nog snel boodschappen doen in de Albert Heyn naast de parkeergarage (die verschillende soorten hagelslag van Venz, daar doen mijn gasten een halve moord voor, vandaar) en waren tegen vier uur terug thuis. Binnen het uur was het meeste opgeruimd, was de eerste wasmachine al aan het draaien, lag Merel netjes te slapen, zorgde de brandende haard voor een snellere opwarming, en lagen de jongens tv te kijken. Ha ja, want ze hadden hun tvtje nogal gemist, zei Wolf.

Zo’n eigen proper huizeke, da’s toch ook een gerief. En als je dan nog een weekend voor de boeg hebt, geeft dat toch nog wat extra vakantiegevoel.