Merels eerste communie

voorkant groot Achterkant groot

Jawel, om kwart voor negen trok het hele gezin richting kerk, netjes aangekleed en opgetut. We waren om zeven uur opgestaan, rustig gegeten, gedoucht, Merels haar gedaan, mezelf gedaan, en voila.

IMG_0251

In de kerk was het een geroezemoes van jewelste, maar wat wil je, met een aantal baby’s en kleuters? Maar bon, ’t was een mooie viering, en Merel deed netjes wat van haar verwacht werd.

IMG_2973

Aansluitend wandelden we tot aan de school voor een receptie met de vriendjes en vriendinnetjes. Ha ja, nu de mis zo vroeg was, was daar meer dan tijd genoeg voor. In het stralende weer wandelden we tegen elven naar huis, en toen ging de telefoon: het restaurant, met de vraag of we enkel het aperitief buiten wilden, of meteen buiten wilden eten. Goh, geen moment twijfel: buiten, met dit prachtige weer!

En zo geschiedde: we laadden Nelly in de auto, en reden richting de Volta, waar ook de rest van de familie binnendruppelde. Ik had moeite om de kinderen in hun schone kleren te houden tot iedereen er was, zo graag wilden ze gaan spelen in het belendende park. En wij, wij zagen de tafels onder de parasols, en zagen dat het goed was.

Er was een hapje met Mimolettekaas, een voorgerecht van kalfstartaar met een doperwtjesbereiding en zoete mosterd, en vis met een langoustinerisotto en spinazie als hoofdgerecht. De kinderen hadden iets met kip, frietjes en een groentenbereiding met peultjes.

Tussendoor werden er spelletjes gespeeld, liepen de kinderen in het park, werd er zelfs gevoetbald op een pleintje wat verderop, en genoot ik met volle teugen.

De kinderen kregen ijs met verse aardbeien en crumble als dessert, wij hadden iets met rabarber, spinazie en avocado. Speciaal, maar wel lekker!

Het was een ronduit prachtige namiddag! Roeland en Sarah zijn nog met de kinderen tot bij ons gekomen, en daar hebben we nog heerlijk op het terras zitten nagenieten.

Mathilda

Toen ze klein was, moest ik altijd een liedje zingen voor Merel. En eigenlijk ook altijd hetzelfde: “Slaap kindje slaap”.

Sinds een jaar of twee ben ik aan het voorlezen voor haar: eerst bibliotheekboekjes, en dan plots Pluk van de Petteflet: elke avond een hoofdstukje. Toen dat boek uit was, schoten we ons in de GVR van Roald Dahl, met minstens evenveel genoegen. En nu zijn we bijna aan het einde van Mathilda.

Merel geniet er intens van: elke avond weer kijkt ze ernaar uit, en lees ik een tiental minuten.

Is er een boek dat jullie daarna zouden aanraden voor haar? Nog iets anders van Roald Dahl? Of iets compleet anders? Doe gerust suggesties!

Buitendagje

De rug begon niet echt veelbelovend, maar ik vond hem goed genoeg om de gemaakte plannen uit te voeren: een fotoshoot voor Merels communie. Het begint stilaan tijd te worden, nog twee weken en het is zo ver…

Ik ben zeker geen professioneel fotograaf, maar de foto’s op zich zijn wel goed gelukt, denk ik. Mijn belichting kon soms wel wat beter, maar bon, ze zijn perfect bruikbaar, mede dankzij Michel die even de kleuren wat beter zette. Dikke merci!

We waren maar na de middag terug thuis, en dus werd het McDonalds als middageten. Ik hoorde totààl geen protest bij de kinderen :-p

Nog wat later gooide ik Kobe af bij de muziekles en ging ik zelf op tafel bij de kinesist liggen. De rug is er nog niet, maar eigenlijk heb ik weinig last gehad. Hij was in elk geval goed genoeg om ’s avonds Kobe op de rugby af te zetten, en met Wolf en Merel een fijne wandeling en picknick te maken.

Ongelofelijk hoeveel lol die twee samen kunnen maken, en welke slappe lach ze allebei kunnen krijgen…

Showbeest

Merel vindt, zoals elk meisje van zes, veronderstel ik, de meest geëlaboreerde rollenspelletjes uit, die vaak gigantisch veel voorbereidingswerk vragen. Niet dat het stoort, ze is ermee bezig. Maar vandaag was het wel weer een goeie. Ze had in de keuken een podium en plaatsen voor het publiek gemaakt, genummerde tickets op naam en ‘agternaam’, mét versiering. En toen hield ze show: haar artiestennaam was Sterre, en eerst zong ze gewoon met micro een zelf uitgevonden liedje, en daarna zong ze terwijl ze zichzelf begeleidde op gitaar.

Je moet er maar opkomen…

Daarna was ze plots weer de mevrouw van de bed&breakfast, die fruitsla maakte voor haar gasten. ’t Was nog ferm lekker ook, eigenlijk. En nog later had ze een kantoor gemaakt, met computer en alles erop en eraan.

Fantasie, dat heeft ze wel, die kleine van me.

Haarstijlen

Merel wil graag dat haar haar opgestoken is op haar communie. Nu, de mis is al om negen uur ’s morgens op Hemelvaartdag: om dan een kapster te vinden, is niet zo eenvoudig. En daarbij, opsteken, dat kan ik eigenlijk ook zelf wel min of meer. Wolf en ik reden deze voormiddag even langs de Action om een hoop haarspullen in te slaan, en deze middag probeerden Merel en ik een paar dingen uit.

Eerst gingen we voor de donut, zowel de grote als de kleine. Daar was Merel zelf behoorlijk zot van, maar ik vind het niet echt zo mooi…

Ik probeerde dan iets met opgerolde sliertjes dat bij mij altijd heel mooi uitkwam, maar waar Merels haar te lang voor is, zo blijkt.

IMG_9885

Daarna probeerde ik iets uit met rolletjes, maar neuh… Ik heb het zelfs niet volledig afgewerkt.

IMG_9886

Toen probeerde ik zo’n halfvlecht, die achteraan wel heel mooi was, maar vooraan niet zo mooi uitkwam, en eerder een Heidi-gevoel gaf.

Daarop maakte ik twee kleine halfvlechtjes, die ik achteraan in een dotje draaide, omdat Merel ergens toch graag een dotje wilde, maar ook dat gaf niet het beoogde effect.

Maar op zich vond ik het wel iets hebben, dat lange haar, terwijl er toch een opgestoken element in zit. Ik ging erop verder, hield de twee halfvlechten, en begon te variëren.

En dit, dit vond ik wel heel geslaagd. De speldjes zijn er wel wat klungelig ingestoken, ik ga blekere nemen en ze beter wegsteken, maarre… Het lange haar met het krooneffect en de parels, yup, dat wordt het wellicht.

Wat denken jullie? Of heb je nog andere suggesties?

Uitspraken

Als ze kleuters zijn, doen kinderen nog veel grappiger uitspraken, maar als ze wat groter zijn, zijn ze soms toch ook verdomd spitsvondig.

Zo waren Merel en Kobe een elandenverzorgingstehuis aan het spelen. De hele zetel lag vol elanden, er waren baby’tjes bij, en blijkbaar ook een paar zieke elanden. En ik hoor Merel zo zeggen tegen eentje die blijkbaar moest geopereerd worden: “Je moet niet bang zijn, hoor, het zal geen pijn doen, denk maar gewoon aan je lievelingd… Euh, denk maar gewoon aan je lievelingsmens.”

En Kobe, da’s dan weer een geval apart. Zo komt hij vrolijk aan de schoolpoort, en zegt een van zijn vriendjes: “Ha, Kobe, heb je mijn nieuwe Youtubekanaal al gezien?” Negenjarigen aan de schoolpoort, jawel.

En dan vertelde hij dat bijna de hele klas ‘gestraft’ was voor hun houding in de les wiskunde, en dat ze daarom allemaal een soortement bijles kregen over de middag, behalve hijzelf, Jasmine en Emma. “Ha ja, mama, maar Emma gaat naar huis gaan eten, en dus zijn het alleen Jasmine en ik op de speelplaats. Maar da’s eigenlijk geen probleem, want dan spelen we gewoon Hoblorharstar.”

Hoblorwatte?

“Hoblorharstar, mama, da’s een spelletje dat we zelf hebben uitgevonden, een kruising tussen de Hobbit, de Lord of the Rings, Harry Potter en Star Wars. Da’s toch logisch?”

Euh…

Elke zichzelf respecterende geek krijgt instant darmkrampen bij het idee alleen al, maar aan de andere kant… Hoe geeky kan een negenjarige zijn, zeg? Zeker als hij daar vriendjes én vriendinnetjes in vindt? Zalig toch?