Stommiteiten van Rombaut: aflevering 2

* Stommiteiten van Rombaut #6
Kijk eigenlijk zelden of nooit zelf tv. Heb vakantie. Probeer naar Netflix te kijken. Krijg de tv aan. Heb geen flauw idee hoe ge nu op dat nieuw bakske (van twee jaar oud) zapt naar HDMI2. Zit vijf minuten te prutsen. Roep uw dochter van elf. Stel vast dat ze niet alleen 1 knopje induwt maar ook gigantisch goed kan rologen.
Voel u oud.

* Stommiteiten van Rombaut #7
Spreek af dat iemand uw moto komt ophalen op vrijdag in de voormiddag. Schrijf dat NIET in uw agenda.
Slaap lekker uit en lig te lezen in uw bed vanaf 9.00 uur. Verschiet u dood als uw smartwatch afgaat en er iemand voor uw deur blijkt te staan.
Doe open in uw slaapkleed – want die mens kent u toch van larp, die heeft erger gezien. Geef die mens een koffie en het wifiwachtwoord. Ga douchen.
Vervloek nog maar eens uw eeuwige gevoel voor planning. Of het gebrek daaraan.

* Stommiteiten van Rombaut #8
Rij vrolijk met uw auto op een supersmal baantje ergens in de Vlaamse Ardennen. Zie dat de tractor die voor u rijdt, zich in een bocht op een mennegat installeert zodat gij kunt passeren. Steek vriendelijk uw hand op terwijl ge de tractor voorbij rijdt.
Stel vast dat hij u eigenlijk niet liet passeren, maar plaats maakte voor een nog veel grotere tractor uit de tegenovergestelde richting die gij niet kondt zien achter die bocht. Rij achteruit. Merk dat dat niet evident is met een fietsdrager met twee fietsen.
Voel plots uw rechterachterwiel zijn grip verliezen omdat ge eigenlijk in de gracht aan het rijden zijt. Voel een immense adrenalinerush, ook wel paniek genoemd.
Stel vast dat de tractoren elkaar intussen gepasseerd zijn en dat ge weer vooruit kunt rijden. Voel dat uw auto probleemloos grip heeft.
Zucht opgelucht.
Denk dan bij uzelf dat ge, mocht ge in de gracht gezeten hebben, per slot van rekening wel twee tractors hadt gehad die u los konden trekken. Grinnik.

* Stommiteiten van Rombaut #9
Sta naar uw eigen aanvoelen lekker vroeg op op een zondag. Eet rustig uw croissantje op. Drink een koffie. Sla vergenoegd uw computer open om nog een uurtje te werken voordat ge uw vader moet ophalen.
Hoor uw echtgenoot mompelen dat het algelijk alweer bijna elf uur is. Kijk verschrikt op de klok die op tien voor tien staat. Kijk even niet-begrijpend.
Realiseer u dan plots dat vannacht het uur veranderd is en dat ge dat precies compleet gemist hebt.
Zucht eens diep.
Klap uw computer dicht en ga kleren aantrekken.
Mompel bij uzelf: “Kan die planning nu nooit eens lukken, of wa?”

* Stommiteiten van Rombaut #10
Geniet van een heerlijke dag vakantie waarbij ge uw kot niet uit moet, maar enkel een hele dag moet verbeteren. Prijs u gelukkig dat uw echtgenoot de dag voordien boodschappen heeft gedaan, zodat gij probleemloos kunt koken.
Denk rond de middag aan brood, en neem u voor dat ge er zelf gaat bakken, maar dat het nog te vroeg is.
Vergeet dat broodbakken compleet.
Denk om vier uur aan dat brood, wanneer het te laat is om er nog zelf te bakken. Ga ervan uit dat uw echtgenoot dat nog wel zal halen wanneer hij terugkomt van zijn werk.
Realiseer u om zes uur dat uw echtgenoot pas ’s avonds laat zal thuiskomen. Begin met paniekerig een bericht te sturen naar uw kinderen dat een van hen nog snel om brood moet rijden. Herinner u dan dat uw echtgenoot gisteren langs zijn neus weg heeft gezegd: “Ah, ik heb ook nog extra kaas en hesp gekocht, voor noodcroques-monsieur”. Herinner u ook dat ge daar toen meewarig op gereageerd hebt.
Stuur uw echtgenoot een bericht: “Gij kent mij veel te goed”. Stel vast dat hij quasi meteen weet waarover het gaat.

Bak croques-monsieur.

Stel u het monkeltje rond de lippen van uw echtgenoot voor.
Zucht eens diep.

Geocachen op de fiets in Maarkedal

Geen vakantie zonder minstens één dagje geocachen met Véronique, toch?

Deze keer spraken we af om een kapelletjesroute te doen in Maarkedal, vlakbij Ronse dus, en de thuisbasis van mijn liefste. De jongens laadden mijn fiets op de drager en ik reed, eigenlijk al op het laatste, naar Ronse om er Véro met fiets op te pikken.

Iets later stonden we aan ons eerste kapelletje voor een zeer fijne route langs 18 caches, enkele kapelletjes en een joekel van een huis dat prachtig in het glooiende landschap opging.

We aten koekjes, dronken thee, kletsten en fietsten. En zochten ongelofelijk lang op enkele caches die we toch niet vonden. En keerden zelfs terug om na een hint nog verder te zoeken, maar helaas.

Het was na achten tegen dat ik thuis was, maar wat een heerlijke, rustige, stille, ontspannen dag!

Huis te koop

Nee, niet dat van ons, wij wonen hier veel te graag, maar wel Barts ouderlijke huis in Maarkedal (Nukerke), op de grens met Ronse.

Zoals Bart het verwoordt:

“Hier tikte ik POKE 53280,1 op mijn Commodore 64. Op dit gazon leerde ik fietsen. In deze kamers las ik de plaatselijke bibliotheek leeg aan een tempo van 10 boeken per week. Door dit raam keek ik naar de passerende Fiertel en Ronde van Vlaanderen.
In dit huis groeide ik op.

Nu staat het te koop.”

Dat doet vreemd, ja. Ook ik kom hier al meer dan 25 jaar…

De hele advertentie met alle foto’s en uitleg vind je hier.

Nelly’s 75ste

Mijn schoonmoeder wordt morgen 75, voorwaar, en nodigde ons uit in de St-Hubert in Ronse, een schitterend kasteel waar we al vaker gegeten hebben, en waar het telkens weer dik in orde is. Jammer dat het weer wat tegen zat: in het begin was het aan het gieten, maar daarna begonnen de kinderen toch buiten te voetballen. En uit te glijden, duidelijk, want Kobe zat volledig onder de modder en was doornat. Ik heb gewoon zijn broek uitgestroopt en onder de kraan gestoken, natter kon ze toch niet worden. We hadden er ook aan gedacht om de kubb mee te nemen, en dat bleek een goed idee.

Ook de menu was weer bijzonder lekker, en ik heb af en toe een foto gemaakt, als ik het niet gewoon vergeten ben omdat het er zo lekker uitzag dat ik meteen begon te eten.

En toen was er ook nog een familiefoto:

IMG_5116

Aangezien we daarna nog heel even bij Nelly thuis moesten zijn, reden de jongens en ik nog net wat verder om een geocache op te pikken, op een prachtige locatie. Oordeel zelf maar over het uitzicht:

Mooie streek, ginder. Alleen jammer dat het zo ver van Gent ligt…

Familiefeest

Dat het pijn deed, zo na een korte nacht om negen uur opstaan. Enfin, deze nacht was niet zo kort (zat erin om drie uur), maar de vorige nacht was dat wél geweest (van zes tot negen), en op mijn oude dagen lukt dat recupereren niet zo vlot meer als toen ik nog twintig was.

Om half elf stond ik dan ook, gewurmd in nylons en een chique kleedje, met de nodige accessoires links en rechts, met gans het gezin in de kerk van Kruishoutem voor de herdenkingsmis voor Jeroom. Alleen was er geen mis, wegens geen priester. Er was wel een gebedsdienst, wat eigenlijk ongeveer hetzelfde is, maar dan wel compleet geleid door vrouwen, en zonder het sacrament. Een communie was er wel, wegens reeds op voorhand gezegende hosties. Beetje bizar, als je het mij vraagt.

Aansluitend liepen we door tot op het kerkhof, en zagen de jongens voor het eerst het graf. Kobe was ervan aangedaan: hij miste zijn bompa, zei hij. Nu gingen ze nooit meer samen onnozel kunnen doen, of samen naar de kippen gaan. We hebben samen afscheid genomen, en hij heeft zijn opa een zacht kushandje toegeworpen, en hem toegefluisterd: “Ik mis je zo, bompa…”

Nadien ging de tocht richting Etikhove, naar Paul de Pierre, voor het jaarlijkse familiediner. Ik moet zeggen: ik ben al wakkerder geweest. Niet dat het zo erg was: ik heb een fijne conversatie gevoerd met Barts kozijn, ik heb gewandeld met het neefje van vijf maanden dat maar niet wilde slapen, en ik heb genoten van het eten. Maar na de hapjes, het voorgerecht en de sorbet kreeg ik het toch eventjes lastig. Gelukkig kwamen ook het hoofdgerecht, dessert en koffie aan een mooi tempo, en liepen we tussenin af en toe in de tuin waar de kinderen speelden, zodat het eigenlijk best meeviel. Maar de wallen onder mijn ogen spraken wellicht boekdelen :-p

foto

En vooral de drie kwartier in de auto naar huis waren lastig, zeker omdat Bart netjes lag te slapen naast me.

Enfin, al bij al een fijne dag gehad. Al moet ik zeggen dat ik, als ik eerlijk ben, misschien toch nog net iets liever in maliënkolder op een ork aan het meppen was geweest.

Vaderdag

Traditioneel vraagt dat hier ten huize een uitgebreid ontbijt (met cadeautjes, warme koffiekoeken, verse fruitsla, versgeperst fruitsap en een eitje), en daarna een bezoekje aan Ronse – excuus, Maarkedal, Ronse ligt aan de overkant van de straat.

Bart wilde niet in pyjama de foto op, en dus zijn het de kinderen mét ontbijt, en het eitje dat papa meteen de eetlust ontnam, waar foto’s van zijn. En de cadeautjes natuurlijk, want daar stonden de kinderen op.

vaderdag01

vaderdag02

Van Wolf kreeg hij een leuk verpakte verjaardagskalender, waar blijkbaar serieus wat uren geknutsel in gekropen waren. Een paar voorbeelden:

vaderdag03

vaderdag04

vaderdag05

vaderdag06

Van Merel was er een bekrabbelde spiegelende kaart, en een sleutelhanger.

vaderdag07

Kobe had ook een spiegelende kaart met een versje, en een heel leuk beplakte map om papieren in te steken.

vaderdag09

vaderdag10

vaderdag08

Van mij kreeg hij overigens een motorhelm, kwestie dat hij niet altijd de mijne moet nemen. Hij is overigens niet zo zot van een integraalhelm, hij draagt liever een halve.

Daarna werd er samen pizza gemaakt omdat papa dat zo graag eet en de kinderen kunnen helpen bij het koken.

vaderdag11

En daarna ging het dus richting Maarkedal voor koffie met massa’s taart van Burez.

vaderdag12

Wolf trok een aantal foto’s…

vaderdag13

vaderdag14

vaderdag15

vaderdag16

… en ik ondernam een loffelijke poging om de vijf kleinkinderen samen op de foto te krijgen. Nu ja, samen op de foto was op zich het probleem niet, samen op een déftige foto, dat wel. Enfin, dit is nog de beste geworden:

vaderdag17

vaderdag18