Merelse escapades

Merel is de laatste week gigantisch veel op zwier geweest, en het is haar van harte gegund ook!

Het begon eigenlijk al op 8 juni, op het verjaardagsfeestje van Jeanne, dat een zwemfeestje in de Rozenbroeken was.

Een paar dagen later was er het schoolfeest. Bart en ik hebben daar helemaal geen boodschap aan, maar Merel ging wel gaan helpen samen met haar vriendinnen. Ze hebben dat blijkbaar goed gedaan.

Dan was er vorige week zaterdag Living in ’t Park, een heel gezellig minifestivalletje hier in Wondelgem op den Dries. De vorige keer ben ik geweest, deze keer was ik echt gewoon veel te moe, en ik had ook echt geen zin in mensen.

Merel was in de namiddag gaan spelen bij Lieze en vroeg of ze soms met hen mee mocht naar LitP. Voor mij niet gelaten natuurlijk, en dus ging ze effectief vrolijk mee en amuseerde ze zich rot. Ze lieten er onder andere hun dromen tekenen…

Maandag was er dus de fameuze sportdag met de ‘gebroken’ neus, dinsdag was er haar proclamatie waar ze nog bleef hangen met haar vriendinnen.

Op woensdag nam Sandra de hele kliek – ze heeft een auto met zeven plaatsen – mee naar Popeiland in Puyenbroek, waar ze samen gepicknickt hebben en dan helemaal loos zijn gegaan bij K3 en vooral Camille.

En op donderdagnamiddag – de school eindigde om 12.00 uur, was er een afscheidsfeestje van Jeanne. Die verhuist ergens naar de provincie Antwerpen en die gaan ze dus helemaal niet vaak meer zien. Ook dat was meer dan dik in orde, precies: er waren meer dan 40 kinderen, maar dan gecombineerd voor Jeanne en haar twee zussen. Dan nog…

Een drukke agenda dus, en in de vakantie staat er ook nog wel een en ander gepland.

Dat kind heeft gewoon een veel drukker sociaal leven dan ik!

 

Living in ’t Park

Sinds vorig jaar heeft Wondelgem er een nieuw, kleinschalig festivalletje bij: Living in ’t Park. Ze noemen zichzelf een traag festival voor familie en vrienden, en dat klopt wel. In de Dries van Wondelgem, een klein bosachtig park rond de kerk, was het vooral gezellig. Zetels, hangmatten, een klein podium met dansvloer, verschillende workshops voor kinderen maar ook volwassenen, voorlezen, eetstandjes, lange gezellige tafels…
Vorige keren zijn we er niet geraakt, deze keer was ik het wel vast van plan. Het was dan ook ideaal dat Lieze haar verjaardagsfeestje eigenlijk in het park doorging, en dat wij daar dan ook maar blijven hangen zijn.
Het werd bijzonder gezellig en eten deden we dan ook maar ter plekke. Zelfs Wolf vond het er fijn. Merel is nog wat langer gebleven met haar vriendinnetjes, wij zijn rond een uur of acht naar huis gegaan.

Single parent weekendje, voor heel even

Bart zit sinds donderdag in Linz voor een conferentie rond AI, en dus draait het eventjes hier op mij. Op zich maakt dat eigenlijk niet zoveel verschil, toch zeker niet in de week. Donderdagmorgen gooide ik hem om acht uur ’s morgens af aan het station, om dan Wolf af te zetten op school. Gisteren was het even reppen voor de fagotles, maar ook dat ben ik gewoon, dus dat lukt allemaal wel.

Woensdag had ik al gekookt voor zaterdag, want ik moest wel degelijk met Wolf van elf tot twaalf naar de muziekles. Maar ook daar: geen enkel probleem. En zondag, toen had ik zowaar een productiviteitsboost in de voormiddag. Om half tien hing de was al buiten, om tien uur ben ik begonnen met het eten – een bewerkelijke tajine – en tegen kwart voor twaalf stond soep en eten klaar, had ik gedoucht, het huis opgeruimd, en was zelfs de tafel al gedekt, klaar tegen dat ons pa kwam. Goed bezig, al zeg ik het zelf.

Maar ik had wel degelijk een flater in mijn planning: gisteren was er hier op Wondelgem Dries een heel gezellig festivalletje, Living in ’t Park. Nu was ik in de vaste overtuiging dat het vandaag ook nog was, maar snuif dus. Ik was echt van plan deze namiddag te gaan, en ons pa mee te pakken. Niet dus. Bummer, want ik had ernaar uitgekeken.

En toen had het weer nog de temeriteit om te beginnen regenen, zodat de was nog in mijn droogkast moest. Grr.

Deze morgen ging alles dan wel weer zeer vlot, met kinderen die netjes op tijd op school waren, zonder stress. Moet ook eens kunnen.

Vanavond laat komt Bart thuis. Allez ja, ik moet hem ergens rond een uur of vijf gaan ophalen aan het station, maar dan moet hij onmiddellijk weer weg voor een diner. Het leven van een zakenman, zeker?

Ik zal toch blij zijn als hij terug is, jawel.