Marnes lentefeest

Een zalige dag, niet te warm, niet te koud, droog, en dus perfect om buiten te zitten. Roeland en Sarah hadden dat dan ook perfect geregeld in hun tuin: zeer fijne hapjes en gerechten, goed gezelschap, ideaal weer… Alleen mijn rug wilde dus niet mee, zoals ik gisteren al zei, en tegen een uur of vier kreeg ik dan ook nog eens barstende koppijn, zodat we niet echt lang zijn gebleven. Ik had dat ook zo voorspeld aan Roeland, want begin van de vakantie, da’s geen goede periode voor mij.

Aangezien Arwen mee was, reden we met twee auto’s, en Bart is met Kobe en Merel dan nog even gestopt bij ons pa. Wolf en Arwen reden met mij mee terug, op mijn expliciete vraag, want ik wilde dat Wolf zou kunnen overnemen als die schele koppijn nog erger zou geworden zijn.

Maar de foto’s spreken eigenlijk voor zich. Het was een zeer, zeer fijn feestje.

Livs lentefeest

Waar Merel haar lentefeest echt graag buitenshuis wilde, stond Liv erop om het bij haar thuis te houden, maar dan wel tot in de puntjes voorbereid. Ze had een dresscode van zwart, wit en goud, mooie zelf ontworpen uitnodigingen, een hoop versiering maar vooral ook het juiste bestek met de juiste tafelkleden, servetten en naamkaartjes, jawel. Het zag er schitterend uit!

Ook het eten was meer dan oké: eerst gezellig buiten een keur aan Italiaanse aperitiefhapjes – bijna een maaltijd op zich – en dan drie verschillende soorten ravioli, waaronder een schitterende soort met truffel. Njam!

En dan was er dessert: Italiaans ijs met alle mogelijke toppings, en vooral ook gigantisch veel tiramisu. Kobe is daar ongelofelijk zot van en heeft gewoon vijf porties binnengespeeld. Dat dat kind niet misselijk was, ik snap het niet.

We hebben dan ook nog, tot zijn grote vreugde, een hele schotel meegekregen naar huis. Zij gingen die nooit op krijgen, en aan Kobes gezicht te zien, ging dat hier zo het probleem niet zijn. Tsja…

Maar het was een fijne, goudkleurige middag en meer moet dat, alweer, niet zijn.

Merels lentefeest

We zagen het al bij het opstaan: dit zou een topdag worden!

Alles stond al klaar, we moesten ons na een rustig ontbijt enkel nog aankleden, Merels haar vlechten en haar een klein beetje opmaken. We stonden nota bene gewoon een kwartier te vroeg klaar! Maar Merels haar was echt wel mooi geworden.

Tegen kwart voor twaalf stonden we in Merendree en keken we onze ogen uit naar de sfeer. De lange tafel stond buiten gedekt, onder een kiwiboom, en het gaf de sfeer van Zuid-Frankrijk of zo. Meteen zette Merel alle glazen zodat ze haar nichtjes rond zich had. Ietsje later kwamen de eerste gasten al toe en konden we buiten rustig aperitieven.

Intussen had de chef wat juten doeken over de stalen constructie boven de tafel gehangen, omdat de zon toch wel behoorlijk brandde. Het zorgde wel voor wat extra opruimwerk, maar al bij al had het wel iets.

En toen was er een zeer fijne maaltijd in een prachtig kader. De jongens hadden gevraagd om geen vis te krijgen, en Merel en ik hadden dan maar geopteerd voor rivierkreeftjes. Daarna kwam er een vegetarisch gerechtje met asperges, en dan het hoofdgerecht met eendenborst. Ik moet zeggen: het was echt, echt goed.

Na het hoofdgerecht – de jongere kinderen hadden het hunne al gekregen tijdens ons tweede voorgerecht – werd er uitgebreid gekubbt, en tussendoor was er een fotosessie.

Oh, en ook wel een glamoureuze selfie van mezelf, vond ik.

Oh, en onze M3tjes niet vergeten!

Afsluiten deden we met een succulent dessert: “iets met chocolade en aardbeien” voor de kinderen, zoals Merel had  gevraagd. Wij hadden de keuze tussen beide: ofwel iets heel erg knaps met aardbeien dus, ofwel een zeer verrassend iets met chocolade: ze hadden de vorm van de chocoladevrucht nagemaakt en die gevuld, en dat was echt knap gedaan.

En tot slot een foto van mijn vader met zijn kleinkinderen. Zalig, toch?

Al bij al een heerlijke dag met ongelofelijk veel chance met het weer.

Voorbereidingen

Merel en ik zijn volop voorbereidingen aan het treffen voor morgen: een gezichtsmaskertje op, onze nagels doen, zij en ik in goud, die van Arwen in zilver.

We hebben ook glazen gemaakt voor alle genodigden: ze zijn allemaal gegraveerd met hun naam en voor de kinderen gevuld met snoep, voor de volwassenen met chocolade.

Onze kleren liggen klaar, de jongens hun hemden zijn gestreken, ik ben vandaag nog snel met Kobe om een nieuwe zwarte broek gereden – we hadden er een op het oog maar ze bleek uitverkocht te zijn – en ik denk wel dat we er klaar voor zijn. Het belooft morgen een stralende dag te worden, hopelijk kunnen we buiten zitten.

Merel heeft ook al een kapsel uitgezocht voor morgen en ik ga haar heel lichte make-up geven, namelijk een beetje mascara en gouden oogschaduw.

En is ze een beetje zenuwachtig? Nee hoor…

Fotoshoot Merel

Als er een communie of een lentefeest is, dan is er uiteraard ook een kaartje. En voor een kaartje moeten er foto’s gemaakt worden. Ik was aan het twijfelen of ik het zelf zou doen, maar ik ben absoluut geen fotograaf. En het is de laatste, een fotoshoot is altijd leuk natuurlijk.

Wolfs eerstecommuniefoto’s werden genomen door An Nelissen, net zoals die van Kobes eerste communie. Die van Wolfs plechtige communie heb ik zelf genomen, net zoals die van Kobes lentefeest en Merels eerste communie.  Ze zijn allemaal gemaakt aan de vijver van Marc en Annemie waar ook onze trouwfoto’s zijn gemaakt, behalve die van Kobes lentefeest: het heeft veertien dagen geregend en ze zijn pas de dag voordien gemaakt hier in een parkje in de buurt. Tsja.

Merel wilde ook bijzonder graag de foto’s daar aan de vijver: de vorige foto’s waren prachtig, vond ze. Nu waren we iets later en waren de prachtige paarse bloemen van de vorige keer al uitgebloeid, maar er waren andere, natuurlijk. Bart stelde de vrouw van een van zijn vrienden voor als fotograaf, en na het bekijken van haar portfolio ging ik volledig akkoord.

We spraken af aan de vijver om half vijf en An bleek een beminnelijke dame. Ik liet haar doen met Merel, maar achteraf gezien was ik er misschien beter bij gebleven: Merel had een geforceerd lachje op de meeste van haar foto’s, alleen die waar ik bij was, zoals bij de ezels, waren een pak natuurlijker.

An heeft ze me vandaag doorgestuurd, maar helaas is een hele reeks foto’s mislukt wegens een kapotte SD-kaart, zodat alles wat ze met de telelens heeft genomen, gewist is. Jammer, en ik was wel een beetje teleurgesteld. Niet dat het geen goeie foto’s zijn, ik vind ze alleen nogal hard en soms ook wel gemaakt. Die met de telelens hadden natuurlijk een compleet andere diepte gehad, jammer. Ik koos er samen met Merel een aantal uit, die ga ik morgen tot kaartje omvormen, en dan zien we wel weer. Het komt helemaal goed.

Aards Paradijs

Ha, eindelijk! We hebben een zaal voor Merels lentefeest!

Ik was eerst op zoek naar iets tussen Gent en Ronse, maar dat bleek een bijzonder moeilijke opgave op een zondagmiddag voor 20 personen, met een tuin en een deftig niveau van eten.

Uiteindelijk is het het Aards Paradijs in Merendree geworden, het restaurant van Lieven Lootens waar we ooit zelfs nog een etentje van het toenmalige Netlash hebben gehouden. Het heeft een heel fijn terras, een tuin die ideaal is voor pakweg kubben, maar niet voor voetballen. Tot vorig jaar had het ook een Michelinster, maar die is intussen verdwenen. Het eten is dus wel degelijk nog steeds op niveau.

Merel en ik zijn vandaag naar ginder gereden en hebben het menu besproken: aperitief met hapjes, iets met langoustines, dan iets met asperges, dan eendenborst en dan een dessert met aardbeien en chocolade. En voor de kinderen garnaalkroketjes, biefstuk met frieten en sla en hetzelfde dessert.

Hij ging ons eerst in het restaurant zelf zetten, maar besloot daarna toch om ons aan de andere kant van de ingang en de bar te zetten, in de tuinkamer met heel erg veel licht en een eigen tuin. Dik in orde!

Merel zat te glunderen, ze zag het helemaal zitten. En duindoornbessap is blijkbaar bijzonder lekker, zo verzekerde ze me. Ik kreeg een koffie en at ook de meeste hapjes erbij op :-p

En uiteraard moesten we daarna nog een enkele geocache oppikken, dat was ze me wel verplicht, toch?

De kleren maken de vrouw

In de krokusvakantie waren Merel en ik al een eerste keer gaan kijken voor kleren voor haar lentefeest. Heel veel hadden we toen niet gevonden: enkel een broek voor haar.

Vandaag reden we naar Lochristi: de volledige Antwerpsesteenweg is daar één grote galerij van winkels, en vooral: het was er niet echt druk. We gingen opnieuw winkel in, winkel uit, maar deze keer vonden we het geen van beide zo erg. En jawel: score! In de JBC paste ze iets anders en griste ik in het passeren nog een T-shirtje mee naar de paskamer: bingo! Een heel eenvoudig, poepsimpel zwart croptopje met korte mouwen, maar dat was precies wat ze wilde!

We keken verder en vonden voor mij warempel ook nog een kleedje, in zwart-wit. We weten dus al wat het thema zal zijn ^^ Merel kreeg ook nog haarknijpers die eindelijk groot genoeg waren en nog een paar kleine dingen, en ze was helemaal opgewekt! Nu enkel nog schoenen, en ze is er.

Morgen gaan we ook kijken voor een zaal, al heb ik die eigenlijk al min of meer vastgelegd, aangezien ik er zeker van ben dat het in orde zal zijn.

Enfin, voor een keer een bevredigende namiddag shoppen zonder dat we er allebei een slecht gevoel en koppijn aan overgehouden hebben.

Nu nog de zaal, de schoenen, het kapsel, de foto’s en de uitnodigingen. We hebben nog een goeie maand…

Girls’ Day, de krokuseditie

Merel heeft ervoor gekozen om, net zoals Kobe, haar communie niet te doen, maar voor een lentefeest te gaan. Ik vind dat een moedige beslissing, als je weet dat al haar vriendinnen wel hun communie doen. Maar we hebben het besproken en zij moet doen waar zij zich goed bij voelt. Het is niet alsof Bart en ik nog gelovig zijn…

Maar ook voor een lentefeest moet je kleren hebben, natuurlijk. Merel en ik trokken dus met de fiets de stad in. Merel sputterde wel wat tegen voor dat fietsen: het is niet dat ze niet genoeg kan fietsen, ze is bang van het soms drukke verkeer en de tramsporen. Gelukkig is een groot deel van onze route verkeersvrij of op zijn minst verkeersarm.

Enfin, we parkeerden de fietsen op de Korenmarkt, waaiden de C&A binnen en vonden daar twee fijne T-shirts, en een broek die ze eigenlijk wel wijs vond, maar de bijhorende T-shirt vond ze heel wat minder. Geen nood, de middag was nog lang. We hopten ernaast binnen bij de Hema en installeerden ons in de stralende lentezon op het terras daarboven met ons middageten. Ze genoot, en ik ook.

En toen ging het van winkel in, winkel uit. Het was overal pokkedruk en eigenlijk doen we dat geen van beide graag. Hmm. Tegen goed drie uur waren we het eigenlijk allebei kotsebeu, deden onze voeten, respectievelijk de rug zeer en was het meer dan welletjes. Maar helaas, geen kleren. We keerden nog eens op onze stappen terug, de C&A binnen, en besloten alsnog dat setje met die wijze broek te kopen: vindt ze iets beter, prima, en dan heeft ze in elk geval een mooie broek. Nu moeten we er enkel nog het gepaste shirt bij vinden. Soit, we zijn al zo ver…

Afsluiten deden we natuurlijk met een ijsje, of wat dacht u!

Om vier uur lag ik in mijn zetel en was Merel combinaties aan het uitproberen.

Geef toe… Het mag er zijn! Nu nog de T-shirt, schoenen, zaal, foto’s, uitnodigingen… Enfin, alles eigenlijk nog. Tsja…