Thuisonderwijs

Merel zit uiteraard mee in de quarantaine en mist dus ook een week school. Nu, dat gebeurt wel vaker als je ziek bent, maar daar zit het hem nu juist: ze is helemaal niet ziek. Kon ze dan niet online volgen?

Juf Liesbeth zag mijn vraag gelukkig helemaal zitten: ja, Merel mocht vanop afstand mee les volgen, ze ging een laptop op haar plaats zetten en dan kon Merel gewoon inloggen. Gelukkig hebben ze intussen ook Smartschool, ze kon probleemloos een live sessie volgen op haar laptop, met de koptelefoon van haar oudste broer.

Eerst zat mijn jongedame nog gewoon in de keuken, maar daar werd ze gestoord door allerlei broers en andere geluiden, en dus verkaste ze vrij snel naar mijn bureau dat toch niet gebruikt wordt sinds mijn rug naar de kl*** is.

Ze volgde rekenen, Frans, Nederlands, deed zelfs een dialoogje met een klasgenootje – die de laptop zonder plichtplegingen mee nam in de gang om te oefenen – en genoot zichtbaar. En vooral: het deed wonderen voor haar zelfvertrouwen, want op die manier begreep ze alles en was ze met alles mee. En haar boeken? Die had juf Liesbeth maandagavond nog na school afgegeven aan de deur.

Respect voor de juf, en vooral een grote dankbaarheid, want ik weet hoe disruptief zoiets kan zijn. Chapeau.

WTF? (geeky stuff)

Die nieuwe computer van mij, da’s een gerief. Sneller, en vooral met een deftig werkende batterij, zodat ik hem makkelijk overal kan zetten voor een paar uur. En intussen heb ik ook Office kunnen installeren via de school, dik in orde. Alles up and running dus.

Alleen…

Plots blokkeert mijn nieuwe computer de toegang tot grafische hardware voor mijn Firefox. Iemand enig idee hoe ik dat oplos? Ik krijg geen verdere info dan dat…

Ik heb al online een paar oplossingen gezocht, maar blijkbaar is het toch nog telkens dat niet, want na een uurtje of zo krijg ik toch weer hetzelfde probleem.

Deze is het dus niet:

Iemand wel een idee? Een oplossing?

Nieuwe computer

Ik was toe aan een nieuwe computer. En sinds ik de vorige keer een laptop had, keer ik daar niet meer van terug. Man, ik was zo blij dat ik met mijn laptopje in de zetel kon toen ik plat lag met de rug! En ook op klassenraden en op vakantie is dat ding goud waard gebleken. Dus nee, geen vaste PC meer voor mij.

Sinds kort zit ik wel weer veel meer aan mijn bureau, waar de laptop in de hoek staat en aangesloten is op extra groot scherm, toetsenbord, muis en boxen. Zoals een PC, dus alleen iets praktischer.

Nu, mijn vorige ding was blijkbaar meer dan vier jaar oud, en in termen van computers voor een nerd is dat oud, ja. Hij liep niet meer zo snel, maar eigenlijk nog snel genoeg. Een groter probleem was dat de batterij kapot was – ja dat valt te vervangen, maar in combinatie met de andere problemen… – en dat de USB-poorten versleten waren en dus slecht contact gaven. Ik gebruik die voortdurend: een externe muis – ik gebruik niet graag trackpad – maar ook mijn fototoestel en gsm voortdurend in en uit. Tsja.

Bon, 1.499 euro later stond ik, helemaal happy, weer thuis. Alwaar de zieke zoon zich spontaan over het ding ontfermde en de programma’s die ik nodig had, begon te installeren. Want dat was eigenlijk hetgeen waar ik nog het meest tegen opzag: die installatie. Mijn 2 GB data waren vrij snel gebackupped en overgezet, de mail syncte spontaan zelf, idem mijn Firefox, en toen waren we vertrokken! Alleen voor mijn Office moet ik nog eens kijken, maar dat kan via een schoollicentie.

En dus zit ik nu te blinken op een gloednieuwe laptop met iets kleiner scherm, maar wel een megagrote coolfactor. Want ja, ik ben uiteraard gegaan voor een gamecomputer: zwaardere grafische kaart en dus snellere toegang voor al mijn programma’s die simultaan openstaan.

Allez hup, weer goed voor een paar jaar, en we weten ook weer waarvoor we werken.

Katten en computers…

Dat kitten in huis, daar is werk aan. Enfin, het geeft vooral leven in huis, want het beestje crosst rond als een halve zot, speelt met àlles, gaat buiten blaadjes halen om er dan binnen mee te spelen, zodat de hele living vol blaadjes ligt, en meer van dat soort onzin. Alles wat een jong katje doet, met andere woorden.

En slapen, uiteraard. Een kat slaapt sowieso veel, een kitten nog meer. Ik heb de kinderen ook heel duidelijke instructies moeten geven: als Saruman op een van zijn slaapplekjes ligt, moeten ze hem met rust laten, mag hij zelfs niet gestreeld worden. Het beestje moet echt een paar veilige plekjes hebben. Zo ligt hij graag achter de zetel tegen het raam op een kussen, want daar is het helemaal rustig. Soms ligt hij, net zoals Gandalf vroeger, gewoon op een stoel onder tafel. Nog zo’n favoriet plekje is het kussen naast mijn bureau.

Maar nu had hij het helemaal gevonden! Net toen we vertrokken naar Océade, eergisteren, zag ik hem op toch wel een apart plekje liggen: mijn half geopende laptop! Lekker warm, natuurlijk! Mijn laptop zelf wordt niet actief gebruikt, die staat op een hoek van mijn bureau, met groot scherm, toetsenbord en muis apart aangesloten. Dat werkt veel makkelijker, maar is wel zo handig dat ik de computer toch kan meenemen.

En ja, die geeft dus warmte af, en dat had Saruman goed gezien. Nog een chance dat de computer gelockt stond… Onderstaande foto’s zijn genomen in een tijdsspanne van een paar minuten: verschrikt op zijn hoede, als “ik moet weg, zeker?”, tot “ik mag blijkbaar gewoon blijven liggen en mij installeren”.

Intussen is de laptop zo ingesteld dat hij aan blijft staan als het scherm dichtgeklapt is, en kan hij daarop gaan liggen. Tsja…

IMG_1413

Stress!

Ik denk dat ik vanmorgen toch wel een half jaar van mijn leven heb kwijtgespeeld. Serieus zeg!

Het begon nochtans allemaal goed: Bart zit in Bratislava, en dus had ik de kinderen gevraagd om zelf hun boekentas te maken en niet te treuzelen, zodat we zeker om acht uur in de auto zaten. Ik heb examen, vandaar, en dan moet ik echt op tijd zijn. Dat lukte ook perfect, allemaal heel rustig en op ’t gemak, eigenlijk.

Ook op school was het allemaal heel relaxed: mijn gerief stond netjes binnen, alles mooi op tijd, de leerlingen op hun plaats, alles mooi uitgedeeld. Tot ik met hen het examen begon te overlopen, en vaststelde dat blijkbaar bij cursieve tekst, door de switch van versies in Word, alle spaties weggevallen waren, en dus de Latijnse tekst quasi onleesbaar was geworden. Zal me leren om het niet naar PDF om te zetten! Efkes paniek, ha ja, want een onleesbaar examen, da’s niet zo praktisch.

Het eerste deel was gelukkig puur theorie, en perfect in te vullen. Ik belde meteen het secretariaat op, en Peggy had aan een half woord genoeg, en stond daar een halve minuut later. Ik rende richting leraarskamer, startte een PC op, logde in op het schoolnetwerk, downloadde mijn examen van de directiemap, voegde stapels spaties toe, en ging opnieuw printen. Poeh! Lang leve de cloud dus, en al een chance dat ik er altijd voor zorg dat het wel ergens upgeload staat.

Enfin, het duurde even voor ik mijn zen terugvond, maar het examen kon wel probleemloos afgelegd worden. Man man man…

Gelukkig werd het daarna pakken beter: ik reed naar huis, kookte spaghetti, warmde Barts fantastische saus op, en er kon gegeten worden. Mijn bureau had ik gisteren al opgeruimd, er was goeie koffie, verse rode inkt, en VNV Nation schalde door de boxen: ideaal om te beginnen verbeteren. Alleen is dat niet altijd even gemakkelijk met kinderen in huis: een half uur later had ik al een koksmuts gefabriceerd voor Merel en Kobes fietsrem gerepareerd. Allez hup.

Maar bon, tegen drie uur gooide ik Kobe af op zijn muziekles, en reed ik met de andere twee naar Mariakerke: een laptop voor Wolf! Een vooruitgeschoven communiecadeau, dat wel, maar hij kan hem nu echt goed gebruiken. Alleen… bleek ik mijn handtas niet bij te hebben, en bestelde ik dus een laptop, in plaats van er eentje te kopen. Slim, echt slim, Rombaut!

Om half vijf pikten we Kobe weer op en reden we door naar Sleidinge om mijn jarige grootmoeder te gaan bezoeken, maar helaas, de 104-jarige was op bezoek bij haar 102-jarige zus in Knokke – die woont nog steeds thuis, een echt fiere madam – en dus niet thuis.

Tsja. We reden dan maar naar huis, Kobe werd richting rugby verscheept, en ik, ik zorgde dat ik om acht uur in het KANTL – Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, ook wel de Koningsstraat genoemd – stond voor een lezing van het NKV over de parallellen tussen Star Wars (de drie recentste films dan toch) en het Romeinse Rijk. Ik had dat zelf ook al zitten denken, maar eigenlijk zijn de gelijkenissen nog veel uitgesprokener dan ik dacht.

Enfin, al bij al wel een fijne, maar bij momenten ook zeer gestresseerde dag. Moeha.

Onverwacht op zwier, eigenlijk feitelijk

Deze morgen was het voor het eerst weer vroeg: ons ma moest om acht uur in het UZ zijn, en ik ben haar dus gaan oppikken in Zomergem en gaan afzetten. Dat betekende wel dat ik helemaal klaar en fris en al om half negen al aan mijn bureau zat. ’t Was vooral eens wat anders :-p

Ik prutste wat rond, en laadde tegen half elf de kinderen in de auto om naar de dokter te gaan. Wolfs vinger, die hij vorige maand verstuikt had en die toen helemaal dik en blauw zag, doet namelijk nog steeds pijn, en dat verontrust me een beetje. Maar aangezien je dus niet zomaar bij een radioloog kunt binnenlopen, gingen we eerst naar de huisdokter. Die zei: “Naar de radioloog”. Tiens. Maar die kon wel onmiddellijk bellen, en we reden dus aansluitend naar de Rooigemlaan. We waren daar eigenlijk vrij snel buiten, en passeerden nog langs de C&A omdat ik eerder al, in een andere vestiging, een prachtig kleedje voor Merel had gezien, alleen een maatje te groot. Helaas, ze hadden het er niet. De jongens kozen wel elk een Tshirt met korte mouwen, want daar is tegenwoordig al weer eens nood aan.

En toen stonden we kwart voor twaalf buiten, keken we elkaar aan, en besloten dat we deze vakantie nog geen fast food hadden gegeten, zoals ik eigenlijk elke vakantie beloof. Wij dus naar ’t stad, parkeren in de Sint-Michiels, en naar de Pizza Hut. Tip: kies er nooit frietjes, zoals Merel deed, want die worden ook in de oven gebakken en zijn het vreten niet waard.

Enfin, we waren nu toch in ’t stad, we konden even goed eens rondkijken voor een fietshelm voor Wolf, voor een docking station voor Wolf zijn iPhone voor in zijn kamer, en een nieuwe muis voor zowel de kindercomputer als ma’s nieuwe laptop. In de Hema verkopen ze verschillende soorten kabeltjes, maar blijkbaar geen muizen, en veel fietsgerief, maar geen helmen. We zijn dan maar de Veldstraat ingewandeld, waar ik het gewilde kleedje voor Merel toch nog vond, en waar we de FNAC onveilig hebben gemaakt. In de Zonnestraat vonden we de gewenste fietshelm in felblauw, en in het terugwandelen naar de parkeergarage tikte ik bij M.A.R.T.H.A. alsnog een ring op de kop.

Onverwacht veel geld uitgegeven dus, maar wel een fijne middag. Al had Kobe precies te veel gegeten: hij voelde zich misselijk thuis. En Wolf, die ging op zijn kamer de puber uithangen met zijn muziek 🙂

Rond vijf uur ging ik ons ma weer ophalen, en prutste ik bij haar thuis aan de instellingen van de WIFI, want dat internet bleef maar ambetant doen. De modem deed terug normaal na een volledige reset, maar de router sputterde behoorlijk tegen, en ik moest online hulp vragen aan mijn vaste sysadmin, die me dan ook feilloos kon helpen. Joepie!

Al bij al was ik laat thuis, en ben ik dan maar in de zetel geploft. Poeh.

Toer van het Meetjesland

Deze morgen, toen ik met Merel en Wolf richting Delhaize ging om ingrediënten te kopen voor onze verse pizza, heb ik een zotte aankoop gedaan. Toegegeven, ik speelde al een tijdje met het idee, maar toch. We liepen namelijk de Tom&Co binnen, om te kijken of ze toevallig gerbils hadden. En jawel, een schattige zwarte en een nog veel schattigere zwart-witte. Ik heb ze meteen betaald, ben thuis met de jongens het gerbilhuis gans gaan kuisen en klaarzetten, en zijn dan de beestjes gaan halen. Zalig!

En toen was er buiten pizza ^^

Daarna reden we naar het Leen, om er de magnolia’s te gaan bekijken. De jongens vonden het maar matig interessant, maar Merel en ik genoten met volle teugen, maar dat heb je wellicht al uit de vorige post kunnen opmaken :-p

Daarna tuften we naar mijn grootmoeder, alwaar we even bleven kletsen, en haar dan met gezwinde vaart naar de eetzaal voerden.

IMG_4840

Aansluitend reden we door naar Zomergem, om daar mijn ma’s nieuwe laptop te brengen en in orde te zetten. Helaas, driewerf helaas: het internet werkte grondig tegen! Blijkbaar valt het hier wel vaker eens weg, en dat kan niet de bedoeling zijn. Enfin, ik los het nog wel eens op, maar het werd uiteindelijk tijd om mijn kroost eten te geven en in bed te steken, dus ja…