Geplaatst op

Scala

Uiteraard kende ik Scala al, het beroemde meisjeskoor van de broertjes Kolacny. Bart vroeg me om mee te gaan naar het nieuwjaarsevent van de KBC in het Marriot, met optreden van Scala, en ik zei niet nee. Ik wilde ze nog wel eens zien, want op de Gentse Feesten een paar jaar geleden waren ze me tegengevallen en waren we na een kwartier of zo weggegaan.

Wel…

Ze zingen schitterend, dat moet gezegd zijn. Geen valse noot, geen enkele die net iets te vroeg of te laat is, de stemmen mooi op elkaar afgestemd… En toch, zoals Bart het stelde, toch was het saai. Dat komt door de arrangementen die eigenlijk elke keer klop hetzelfde zijn. Het programma was deze keer volledig Nederlandstalig, opgebouwd rond meisjesnamen, en er zaten echt hele mooie dingen tussen, zoals “Irene” van De Mens, of “Annelies uit Sas van Gent” van Louis Neefs. Oh, en het prachtige “Anne” van Herman Van Veen.

Maar zo goed als elk nummer begon eenstemmig, om dan open te waaieren in drie stemmen die netjes binnen de akkoorden harmoniseerden, met allemaal krek dezelfde tekst netjes op hetzelfde moment. Geen afwijkende akkoorden, geen teksten die door elkaar durfden te lopen, geen… Sorry, geen greintje originaliteit. En daardoor na verloop van tijd alleen nog meer van hetzelfde.

Ik kan me best voorstellen dat dit inderdaad inspeelt op de vox populi, maar  Bart en ik zaten erbij en keken ernaar. En moesten regelmatig lachen om de teksten van de twee broers, want ja, die zijn echt wel spitant en durven inspelen op het publiek. Maar de muziek? Helaas, die liet ons warm noch koud, hoe goed het op zich ook gezongen was.

Dus nee, sorry Scala, jullie zijn niet iets voor mij. Geef me dan maar Furiosa van Steve, het meisjeskoor uit Arte Musicale. Die hun programma is net iets gedurfder, iets veelzijdiger, iets uitdagender, en daardoor zoveel boeiender. Wellicht net daarom ook niet geschikt voor een event van de KBC, maar bon.

Geplaatst op

Cirque du Soleil

Bart had me een hele tijd geleden gevraagd of ik mee wilde naar Cirque du Soleil, op uitnodiging van KBC. Ik zei niet nee…

We waren welkom vanaf 17.00 uur in de Trade Mart, vlak naast het Atomium en de locatie van het optreden, maar we waren iets te vroeg, zodat we in de fantastische wind nog snel twee caches oppikten. En toen was er een zeer fijne receptie met eigenlijk gewoon uitgebreid buffet, en babbels allerhande. Alleen was het allemaal rechtstaand, en dat duurde wel redelijk lang, moet ik toegeven.

Iets na zevenen werden we in bussen geladen om toch de goeie kilometer verder afgezet te worden – met omweg – aan de ingang, en vergaapte ik me aan de gigantische tentconstructie.

En toen was er de voorstelling zelf. Ja, het decor was zeer indrukwekkend, en sommige losse nummers ook… Maar daar zat bij deze voorstelling mijn probleem: het bleef bij losse nummers, ik zag er totaal geen samenhang in. Ja, die artiesten kunnen er wel wat van, maar ik zat regelmatig te denken aan de Olympische Spelen topturnen, en hoeveel punten elke beweging zou opleveren… Misschien waren mijn verwachtingen wat te hoog gespannen, dat kan ook, maar eigenlijk bleef ik wat op mijn honger zitten. Dit was gewoon circus, maar dan op een hoog niveau. Maar met clowns, goochelaars, acrobaten, komische intermezzi die eigenlijk niet komisch waren…

Ja, er zaten fantastische acts in: het jonge koppel aan de trapezes, of de turners in het begin op de gelijke leggers, en de trampolinespringers die de trampolines vervangen hadden door soepele balken. En ja, de twee slangenmeisjes deden gewoon pijn aan de ogen, mijn mond viel open. Maar ik miste dus echt een rode draad, meer dan wat het decor te bieden had, want dat speelde een centrale rol. Maar wat hebben oerwoudmensen te maken met drie macho’s die een dame willen versieren op het strand, of indianen in een winterlandschap met in futuristisch fluo geklede springers, of Aziatische unicycle rijdsters met stevig servies?

Aan die indianen heb ik me overigens zitten ergeren: een act met rolschaatsen op een klein rond podium, waarbij het enige dat ze deden, was dat ze samen rondjes schaatsten, zij haar benen omhoog wierp om zijn nek – middel – stoere armen, ze zo even rondzwierden, stilvielen, en applaus in ontvangst namen. Maal vijf, minstens. Poëtisch, ja, maar niet meer dan dat. Maar dat zal wel aan mij liggen, veronderstel ik.

Waar ik wel stevig voor geapplaudisseerd heb, zijn de muzikanten. De muziek was live gebracht en gezongen, en chapeau! Daar zaten hele knappe dingen tussen, loepzuiver gezongen, fijne soundscapes…

Maar om eerlijk te zijn? Ik ben blij dat ik er geen 58 euro voor hoefde te betalen. Noem me gerust een dikke nek :-p

Na afloop gingen we opnieuw per bus de volle kilometer verder, en was er een uitgebreid dessertbuffet. Lang zijn we niet meer gebleven, want we moesten nog een klein uurtje naar huis.

Tsja.

Fijne avond gehad, dat wel, en het is eens een ervaring, maar Cirque du Soleil is duidelijk niks voor mij. Dat weten we dan ook alweer.

Geplaatst op

Walibi

We kregen een aanbod van de KBC: een wijnproeverij, een restaurantbezoek, een wellness voor twee, een pretpark voor vier personen, en nog wel een paar dingen. Zomaar, gratis, als goede klant. Dank u, KBC!

We kozen voor Walibi, met beide zonen. Merel is sowieso te jong voor de meeste dingen, en dan ging ook altijd wel een van ons twee aan de kant moeten staan wachten, dus zij werd vakkundig bij oma geparkeerd, waar ook haar nichtje Marie-Julie ging zijn. Ik weet eigenlijk niet wie er het meeste naar uit keek: de jongens, of Merel :-p

Enfin, wij dus tegen elf uur in het park, en aangezien het niet echt schitterend weer was – al hebben we amper twee keer een beetje regen gehad – was er nauwelijks volk. Het langste dat we moeten aanschuiven hebben, was één keertje 30 minuten. De meeste attracties waren zonder aanschuiven, eigenlijk, en dus genoten we er dubbel zo hard van. Al was het wel koud, bij momenten. We hadden namelijk niet echt jassen meegenomen, alleen een gilet en een regenjasje, en dat was soms nogal nipt. Aan de andere kant: wanneer de zon dan scheen, was het soms ook echt warm.

Enfin, we hebben niet op de zwaarste attracties gezeten – daar zijn de jongens nog te klein voor, en Bart en ik zijn ook geen helden – maar uiteraard wel op de wildwaterbaan en de boomstammetjes, en gelukkig hadden we regenkleren mee! We waren drijfnat! Maar de jongens genoten…

IMG_0656

foto 1

Wolf en Bart gingen op de Weerwolf, terwijl Kobe en ik wachtten, want onze kleinste zag dat totaal niet zitten. Na het eten mocht het was rustiger, en gingen we op het reuzenrad, en de trage bootjes.

IMG_0657

 

foto 3

foto 2

Enfin, we deden nog een hoop attracties, Kobe trok wit weg op de Calamity Mine (een rollercoaster), we liepen van het ene naar het andere, bekeken de 3D film

foto 5

en amuseerden ons meer dan behoorlijk.

Als afsluiter volgde nog eens de wildwaterbaan, want dan konden we opdrogen in de auto. En toen werd er overigens duchtig geslapen.

En als kers op de taart konden we bij oma gewoon onze voeten onder tafel schuiven, en genieten van heerlijk zelfgebakken brood. Merel was trouwens al even enthousiast over haar dagje als wij, en dat was dus dik in orde!

 

Geplaatst op

Ontbijt

Een paar weken geleden hadden we een uitgebreide ontbijtmand hier ten huize. Cadeautje van de KBC, die ons een Vivabox had opgestuurd: een grote doos met een klein flesje champagne, twee glazen, en een bon. We konden kiezen tussen een ontbijtmand, een fruitmand, iets met wijnproeven, en nog een paar dingen. Het werd dus het ontbijt, geleverd op zondag. Wolf heeft ze in ontvangst genomen, en meteen ook als verrassing voor ons de tafel gezet. Ik heb dus geen foto van de mand op zich, maar wel van de gedekte tafel. Met veel dank aan Wolf, het is zalig beneden komen zo!

365-000

En dat was overigens meer dan in orde:

– 2 croissants
– 2 andere koffiekoeken
– 2 pistolets
– 2 piccolo’s
– 2 toasten belegd met gerookte zalm
– schotel vleeswaren
– schotel kazen
– choco en confituur
– boter
– een appel en een appelsien
– 2 yoghurtjes
– 2 flesjes fruitsap
– 2 zakjes Nescafé cappucino
– 2 theezakjes
– een doosje pralines

Meer dan genoeg voor ons vijven, eigenlijk. Dik in orde. Merci KBC!

En de rieten mand? Die werd meteen ingepikt door Merel als poppenbedje.