Geocaching spree

Gisteren zaten Bart en ik wel in Hertog Jan, maar Kobe zat op Ankoria, de kinderlarp. Gelukkig moest ik zelf niet tot in Mol rijden en terug, maar kon ik hem gewoon bij Annelies en Erik afgooien, in Affligem. Dat scheelt al een heel pak in rijtijd, zodanig dat ik eigenlijk nog tijd had om te genieten van de stralende zon en een aantal geocaches kon meepikken. Er liggen er wel een hoop in Affligem, ja, en ik heb er toch acht gevonden op korte tijd.

Iets over tien was ik weer thuis, helemaal ontspannen en uitgewaaid, klaar om even te liggen, me chic op te kleden, en naar Hertog Jan te gaan.

Vandaag kwam ons pa opnieuw, zoals elke zondag, bij ons eten: gewoon worst met bloemkool hoor, niks speciaals deze keer.

We wilden wel genieten van het mooie weer – beetje frisse wind, maar bon – en reden opnieuw, zoals twee weken geleden, naar Sas Van Gent en het kanaal Gent-Terneuzen. Eerst zochten we twee caches in het quasi verlaten Sas Van Gent, daarna deden we de ontbrekende zes caches langs het kanaal zelf.

Langs de baan zochten we nog een cache aan het Autrichedok, en reden dan verder naar de Zwartenbroekse Zeesluis, een interessante plek met uitlegborden en al, waar we zonder geocaching nooit zouden gekomen zijn.

Een laatste geocache pikten we op in het centrum van Westdorpe, een schattig beertje, en toen was het al vijf uur, en tijd voor koffie met een taartje, hier gezellig thuis in de warmte.

Ik denk dat ons pa en ik er allebei van genieten: we hebben allebei behoefte aan beweging, het cachen zorgt ervoor dat het geen doelloze wandelingen zijn, en we appreciëren elkaars gezelschap.

Ik vermoed dat er nog wel een paar wandelingen zullen volgen, ja. En hopelijk nog weekends met 20 caches ^^

Sas Van Gent: langs het kanaal

Ik ben in februari twee keer met ons pa op zondag gaan wandelen: een keer in de Lange Velden hier vlakbij, en een keer langs de Schelde in Gentbrugge. Dat is ons allebei wonderwel bevallen, en dus reden we vandaag met ons tweetjes naar Sas Van Gent, voor een wandeling langs het kanaal Gent-Terneuzen. Meteen konden we er een ganse reeks geocaches vinden.

We parkeerden, en begonnen langs het kanaal te wandelen, helaas toen niet in de zon, die is er pas later weer doorgekomen. De hele wandeling is ons niet gelukt, dat was iets van een 6.5 kilometer, we zijn iets voorbij halverwege omgekeerd en zijn afgeklokt op 4.5 kilometer, een machtig fijne wandeling, 10 geocaches, en een goed gesprek.

In het terugkeren hebben we nog snel de eindcache van Sluis Van Gent opgepikt, en tegen half vijf zaten we achter een dampende kop koffie en een stukje fruittaart. We waren allebei een beetje moe, maar wel heerlijk uitgewaaid.

Ik denk dat ons pa en ik nog wel vaker gaan cachen op zondag…

Geocachen in Sas Van Gent

Een echt mooie maandag vandaag, en meteen ook de eerste dag dat ik volledig lesvrij ben. Ik moet dit schooljaar op maandag niet naar school, en ik ben van plan daarvan te genieten, jawel.

Ik deed wat noodzakelijk schoolwerk, en zorgde dat ik tegen half twaalf in Sas Van Gent stond, u weet wel, dat kleine stadje net over de grens. Ik dacht: ik koop daar dan ergens wel een broodje, of eet een tosti – zoals ze een croque monsieur op zijn Hollands noemen.

Ik begon mijn wandeling aan het water – hoe kan het ook anders? – bij een multi die me op allerlei plekjes zou brengen, en nog langs een ongelofelijk schattige kindercache mét muziekje, die me luidop in de lach deed schieten.

Wat me vooral opviel, is hoe doods het stadje eigenlijk was. Oké, een maandag is nooit de meest bruisende dag, maar toch. Alleen aan de Albert Heijn was er leven te bespeuren, maar ik vertikte het om daar dan een broodje te kopen, omdat ik er nog altijd van uitging dat ik wel iets ging vinden. Mijn middagmaal is dus een frangipane geworden die ik bij me had in mijn rugzakje. Bovenstaande foto is het ‘centrale plein’ van Sas Van Gent, naast de kerk, op het middaguur. Ik heb er geen levende ziel gezien. Ik wandelde dan maar verder aan de andere kant van het water.

Pas op, mooie wandeling gehad, daar niet van, en het kanaal Gent-Terneuzen is echt wel indrukwekkend als er zo’n gigant passeert, maar… Daar heb ik wat fietsers gezien, ja, en een occasionele wandelaar. Mooi, maar geen zak te beleven dus.

En ik heb dan nog geeneens de cache gevonden. Intussen heb ik een hint gekregen waar hij zou moeten zitten, en het zal dus voor een volgende keer zijn.