Van hot naar her

Om acht uur stond er vanmorgen al eentje te blinken aan het station:

IMG_3325

Aansluitend reed ik naar de garage om mijn auto daar even te tonen: hij is eergisteren afgekeurd omdat er speling op het linker stuurhuis vooraan zat, en ik heb een afspraak in de garage volgende week, maar ze vroegen of ik eerst niet even langs kon komen, zodat ze zeker de juiste stukken in huis hadden. Nog een chance: blijkbaar zat mijn uitlaat maar met één vijs meer vast, en kon hij er elk moment afdonderden. Ze hebben die dan maar meteen deftig vastgezet. Ik heb dan nog een geocache opgepikt, en ben dan naar huis gereden. Boodschappen hoefde ik gelukkig niet meer te doen: er was nog meer dan genoeg eten over van gisteren.

En toen laadde ik zowel Wolf als Merel in de auto, en reed ik door de regen richting solden in Oostakker: Wolf heeft dringend nieuwe T-shirts nodig. Het joch is zodanig gegroeid, dat ze allemaal te kort geworden zijn. En het heeft geen zicht, zo’n gast van 13 met een blote navel…

Enfin, wij eerst de C&A binnen, en daar vond hij meteen drie T-shirts die hem aanstonden, een nieuwe bermuda en een nieuwe gilet. Merel vond er een ‘wrijfT-shirt’ en een felroze gilet  die ze ook nodig had. En dacht je dat daar ook maar één stuk van in de solden was? Uiteraard niet. Maar ik heb in totaal voor 7 stuks 65 euro betaald, mij hoor je niet klagen.

’t Was dus nogal de moeite dat ik tot daar was gereden, ik had evengoed naar de Wondelgemstraat kunnen rijden, dat was een pak dichter geweest. Nu ja…

Tegen dan was het weer tijd dat Wolf ging liggen, dus reed ik maar opnieuw huiswaarts. ’t Is toch nog echt niet in orde met hem, al kan hij met die nieuwe medicatie wel wat meer. Maar ik hoop vooral dat de kinesie begint aan te slaan.

Arme jongen…

 

Zomaar een zaterdag.

Fantastisch lang geslapen, en dan gewoon wat rondgedrenteld in huis, meer moet dat niet zijn voor de voormiddag. Bart had gisteren al boodschappen gedaan en was van plan – hou u vast aan uw bretellen, want hell just froze over – te barbecuen. Alleen wilde het weer niet meewerken: de vorige dagen waren misschien warm en zonnig, vandaag zag het er volledig grijs uit, en dreigde het zelfs te regenen. Op mijn aanraden hebben we ’s middags brood gegeten, en gewacht tot ’s avonds. En jawel, de beloofde opklaringen kwamen erdoor!

Intussen trok ik met de kinderen naar de Decathlon, om een deftige rugzak voor Wolf, want die vertrekt morgen voor tien dagen op kamp. We zochten en vonden een goeie rugzak, meteen ook waterschoenen, we keken eens naar de prijs van paardrijgerief voor Merel, liepen nog even langs de rugbystand, en grabbelden nog een zakje mee van vijf euro om de gsm aan een fietsstuur vast te maken. Ha ja, voor Pokémon Go, dat maakt het meteen een stuk veiliger.

Ik gooide de kinderen af thuis voor een vieruurtje, en reed naar de Brico, want daar was alles met 21% korting vandaag. Ik kwam terug met verf, zowel primer als kleur, voor de betonplaten achteraan, een zeer grote bloembak en bijhorende teelaarde om de passiflora buiten te kunnen planten aan mijn bureau, een nieuwe grote parasol in felrood (en aan 25% korting), en nog wat vijsjes en lampjes allerhande. Happy mens, ikke.

Thuis had Bart – jawel! – alles klaar gezet voor de barbecue. De kinderen vinden dat zo wijs, en dus had Bart maar toegegeven. De tafel stond gedekt, het vlees lag klaar, de groenten waren gesneden, het slaatje gemaakt, het rooster afgewassen, alleen… Het vuur brandde nog niet. Ik ben hier zo’n beetje de huispyromaan, en dus was het aan mij om van vuurtje stook te doen. Dat zo’n barbecue in het begin veel te heet is, en dat je best een uurtje wacht, dat was bijzaak. Tsja. Een en ander resulteerde in een paar zwarte kantjes links en rechts, maar de zalm was fantastisch, en ook het vlees moest eigenlijk niet onderdoen. En je mag zeggen wat je wil: de smaak van barbecue is toch helemaal anders dan die van de pan.

Alleen moest ik nu nog samen met Wolf zijn rugzak maken voor morgenvroeg. Ha ja, als ge 12 zijt, kan dat blijkbaar niet vroeger. Gelukkig had ik wel al eens op voorhand gekeken, en wist ik dat alles in huis was. Nog die chance. Maar nee, het was niet met mijn goesting, nee.

Voor de Gentse Feesten had ik al helemaal geen goesting. Gewoon rustig thuis in mijn eigen kot, en dan morgen vroeg op. Oh, en lezen, natuurlijk. Ik ben momenteel keihard in mijne lees, en ik vind dat best aangenaam, ja.

Rustige zondag

Ik geef toe, het was vroeg voor een zondag. Maar om negen uur stonden Wolf en ik netjes aan het station voor zijn vertrek op kamp. Hij had er zin in!

IMG_1155

In het terugkeren stopte ik even aan de zondagsmarkt op het Vanbeverenplein, en liet me verleiden door twee kilo heerlijke kersen en een gróte zwarte zonnehoed.

IMG_1176

Helaas, in het terugkeren bleek ik een parkeerboete te hebben. Ik had me willens wetens achter een lange rij geparkeerde auto’s gezet, maar net voorbij het “verboden te parkeren”-bord. Dju! Zo wordt het toch nog een dure hoed 🙁

Thuis maakte ik een koude schotel klaar, speelden Kobe en Merel heerlijk met elkaar, en toen ze ruzie begonnen zoeken, ruimde ik met Merel haar kleerkast eens op. Ik heb er een dertigtal T-shirts uitgehaald, een dertigtal overgehouden, en een dertigtal ‘nieuwe’ aan toegevoegd. Het kind zal voorlopig nog niet zonder kleren vallen, dat garandeer ik u…

En verder? Was het eigenlijk gewoon een heel erg rustige zondag… Zalig!

 

Kamp

Een heerlijk rustige ochtend zonder kinderen, in ons eigen huis, dat was lang geleden. Maar ergens begon ik hen ook wel te missen, en tegen half twaalf ging ik een dolgelukkige Merel ophalen. Die had zich goed geamuseerd bij oma, maar was precies toch zeer blij terug te zijn ook. Ze liet me eigenlijk gewoon niet los.

En om half drie stonden zowel Bart, Merel als ik netjes aan het station van Gent Dampoort om onze kampgangers op te halen. Moe, vuil, maar bijzonder vrolijk. En eigenlijk niet echt nat ook.

Ik gooide iedereen thuis af, trok een paar gummilaarzen aan, en ging hun bagage zoeken. En vooral ook door de verloren voorwerpen rommelen, want daar zijn mijn mannen kraks in.

Tegen dat ik thuis was, zaten de heren al languit in de zetel, in hun mooie kleren, met hun zusje dicht tegen hen aan. Ha ja, want we moesten nog naar Ronse, voor het jaargetijde van Jeroom. Niet de beste timing, maar bon.

En dan die kampwas. Ik trok vuile kleren aan, en ging erbij zitten. En prees de goden dat ik verkouden ben en dus niet veel reukzin heb momenteel. Sommige broeken waren onherkenbaar qua kleur. “Ja mama, ik ben uitgegleden en gevallen in de modder…” You don’t say, my dear! De bewuste broeken zijn voorgesopt en drie keer gewassen, met de nodige Vanish en Biotex en aanverwanten, en inmiddels weer toonbaar. Oef.

’t Is dat het zo amusant is, zo’n kamp, want anders zou het sop de kool niet waard zijn. Of in dit geval: de sop het amusement. Serieus jong.