Nieuw kleurtje voor Merels kamer

Merels kamer heeft wel al wat transformaties ondergaan, ja.

Nog voor we kinderen hadden, was dat een logeerkamer, en dat is ze ook zeer lang gebleven, in Indiase kleuren.

2004

Toen Mereltje op komst was, zette ik de kamer in frisse kleuren die vooral de kleuren van haar geboortekaartje weerspiegelden, en dan ook meteen met de tekening van haar kaartje op de muur. Haar bedje stond er nog niet, dat stond nog bij ons op de kamer.

2011

Nog wat later was het logeerbed er weg en was er een eenpersoonsbed met bedomranding. Het boekenkastje dat bij het  bed hoort, stond nog gewoon op zijn kant.

2013

Wat meer aankleding: het bed volledig geschilderd, het boekenkastje een heus knuffelkastje, en wat extra spulletjes natuurlijk, waaronder een bureautje.

2014

Ze had het intussen al zelf wat anders ingericht, met een bijpassend muggennet.

2016

Intussen is de vlinderlamp vervangen door een cooler exemplaar met verschillende lichtpunten, heeft ze een ander bureau, staan er echt wel boeken in de boekenkast, minder knuffels, veel meer lichtjes en kaartjes, en gewoon volwassener spullen.

mei 2021

Maar toch was ze niet tevreden: ze houdt echt niet van groen – de groene tapijten zijn dan ook al lang verdwenen – en wilde het groen weggeschilderd zien. Vorige week waren we verf gaan halen, en Wolf had beloofd haar te helpen. Heel veel is het niet: een strook achter haar kast, een kleine muur en de rolluikbak. Naarstig togen ze aan het werk om alles af te plakken en snel werd al het groen in een donker turquoise omgezet. Véél meer haar goesting, wist ze te vertellen.

En nu is ze apetrots natuurlijk, en vooral ook heel dankbaar tegenover haar grote broer, voor wie ze dan maar zijn favoriete vlaai heeft gebakken:

Kleine meisjes worden groot

Zaterdag kreeg ik op GIFT van een oud-leerlinge twee hele fijne lichtenslingers. Ik had die gezien, ze woont vlakbij ons, en ik dacht dat het wel iets voor Merel ging zijn: blauwgroene blaadjes met lichtjes. Er bleek zowaar nog een tweede slinger bij te zitten, eentje met grote doorzichtige wasspelden om kaartjes en foto’s aan op te hangen.

Merel was door het dolle heen, en ging meteen zelfs haar kamer een beetje herinrichten. Een kader met een gedichtenposter die toch wat kinderlijk is qua tekening, mocht vertrekken. Het merendeel van haar knuffels heeft ook tijdelijk een ander onderkomen, en de lichtjes hangen op. Er hing al een lichtsnoer dat ze had ingepikt na kerstmis.

Tegen bedtijd kwam ze me halen: of ik niet eventjes wilde komen kijken.  En ja, ik was onder de indruk. Ze heeft duidelijk oog voor stijl, die dame.

En de kleinemeisjeskamer wordt langzamerhand een tienerkamer…

Schilderwerken

Maandag kwam Wolf af met de uitspraak dat hij zijn kamer wilde veranderen: hij is uitgekeken op het blauw en wil schilderen. Zijn meubels had hij zondag al verzet zodat het er al behoorlijk anders uitzag. Nu, je kamer veranderen en herschilderen, dat is vrij normaal voor een puber. Zelf heb ik mijn kamer nooit herschilderd of herbehangen – ik denk dat ik daar te lui voor was – maar regelmatig kreeg alles een andere plaats.

Ik hield mijn hart al vast voor een nieuwe kleur, maar mijn zoon is blijkbaar vrij conservatief: hij wilde het donkere grijs vanuit onze woonkamer en gang. Oh? Prima keuze, misschien ietwat donker, maar bon. Alleen mochten Bart en ik niet mee, want we zijn in quarantaine, en Wolf zelf niet meer. Geen probleem, vond hij: hij sprong fluks op de fiets met een rugzak, een bankkaart en de kleurcode van de verf en kwam wat later thuis met een pot van 72 euro. Hij was zelf eigenlijk ook wel verschoten van de prijs, maar bon.

Ik heb hier ten huize ingesteld dat er tussen twee en vijf geen schermen gebruikt worden, want vooral Kobe zou anders niet van achter zijn computer komen, en dus gingen ze dinsdag aan de slag: afplakken en eerst het blauw een witte laag geven. Die verf had ik gelukkig wel nog staan.

Vervolgens werden ook de twee grote muren aangepakt in het donkergrijs. Merel en Kobe hielpen hun grote broer van ganser harte, ze hadden toch niet veel beters te doen :-p

Nu is het een kwestie van alle plafondranden nog af te plakken en netjes te schilderen en alles in te richten. Hij wil graag ook een nieuwe zwarte sprei voor zijn tweede bed en een hoop kussens in dezelfde kleuren: zwart, grijs en eventueel van dat hele donkere paars. En misschien wel gordijnen. En vinylplaten om aan zijn muur te hangen. En nog een paar andere coole dingen.

Maar dat zal toch moeten wachten tot na de lockdown, vrees ik.

Kameremolumenten

Kobes kamer is de kleinste van de vier, maar eigenlijk nog best wel een ruime kamer. Tenminste, als ze niet zo stampvol zou staan…

Nu hij naar het middelbaar gaat, was het tijd om daar een en ander aan te veranderen. Alle dino’s en draken mochten weg, net zoals de legoposters en zo goed als alle knuffels. En omdat we intussen gemerkt hebben dat hij dat tweede bed in zijn kamer eigenlijk toch alleen maar gebruikt om rommel op te leggen, mocht het weg.

We zijn begonnen met zijn grote speelgoedkast op te ruimen, zodat er een hoop plaats vrijkwam om zijn slijmgerief in de kast te zetten. Daarna hebben we zijn tweede bed afgebroken, alles grondig gestofzuigd en gedweild, en meteen ook maar de vensters even gekuist. Er werd een zeteltje aangesleept uit Wolfs kamer voor een leeshoekje, en we zagen dat het goed was.

Het is een heel pak ruimer geworden, op die manier. Als Bart en Wolf dit weekend nog de planken van het bed naar de zolder brengen, kunnen we nog verder werken aan decoratie en zo. We zien nog wel, het is in elk geval nu al een hele verbetering.

Van prinsessenkamers en restaurantjes

Merels kamer was al langer een stort, maar ze zag er zich geen beginnen aan. En ik moet toegeven: ze stond ook wel eivol, en haar kasten idem.

In het kader van ‘Project 2016‘ zijn we vol goeie moed begonnen, de eerste dag, aan haar speelgoedkast, en zo langzaam opgeschoven. Vandaag hebben we er korte metten mee gemaakt, ook de buffetkast en het bureau opgeruimd, en alles ook gereorganiseerd. Zelden mijn meisje zo blij gezien.

En toen moest het beste nog komen: we hebben haar kleine tafeltje, haar keukentje en alle bijhorende spullen naar boven gebracht, naar het verhoog in mijn kamer, en daar een restaurantje ingericht. Ze heeft er twee tafels, een keuken, een koffiemachine, een ijsmachine, en zelfs gelamineerde menukaarten en receptfiches. Fantastisch, toch?

De menu’s heeft Wolf met Merel uitgedacht, en dan de kaarten ontworpen op mijn computer. Heerlijk!

Het nuttige en het aangename

Het leuke aan Project 2016 is dat het meestal maar eventjes werk is, zonder dat ge het gevoel hebt dat ge een ganse dag aan het kuisen zijt. Vandaag zijn Wolf en ik er nochtans voor gegaan: voor Kobe op kamp vertrok, had ik al eens met hem zitten overdenken of we zijn kamer ook niet konden reorganiseren. Hij zag dat helemaal zitten, maar moest ze eerst nog wel opruimen, en dat was blijkbaar wel moeilijk…

Enfin, intussen is hij op kamp, en wilden Wolf en ik wel voor een verrassing zorgen. We hebben dus met zijn tweetjes alle rommel op zijn bureau geladen, en hebben zijn kamer compleet anders gezet. Het heeft wel iets, alleen is er weinig plaats voor zijn bureau…

IMG_5188

Ik ben er dus nog niet helemaal uit, om eerlijk te zijn. Het kan best zijn dat we het alsnog veranderen :-p

Ik moest ook nog even in Mariakerke op school zijn, en toen hebben Wolf, Merel en ik nog een paar caches opgepikt. Eentje daarvan lag aan het Mariakerkse gemeentehuis, en ik heb dus nooit geweten dat daar zo’n groot park bij lag. Enfin, groot is misschien niet het woord, maar wel park, met een stukje bos en als. Moh…

Geocachen: de max van een hobby!

Nieuwe kamer voor Wolf

Niet letterlijk natuurlijk, maar zo voelt het wel. Na al dat verbeteren had ik wat energie die eruit moest, en ik vond dat Wolfs kamer wel wat logischer kon. Destijds hebben we die zo ingericht, maar ik vond dat het beter kon, na het ‘proefdraaien’. En dus hebben we vandaag eventjes gans zijn kamer gereorganiseerd: de kleerkast verschoven, logeerbed en eigen bed naast elkaar – nu écht een kingsizeversie – zijn bureau een klein beetje anders, het zeteltje op een fijn plekje… Amai mijn voet, dat wel, maar Wolf was zeer blij met het resultaat. Merel en Kobe hebben in elk geval zich te pletter geamuseerd op het extra grote bed.

Opruimwoede: vervolg

Merel slaapt sinds een paar dagen in haar grote bed. Definitief. Twee weekends geleden had ze wel haar middagdut in dat grote bed willen doen, maar ’s avonds klonk het met een bedeesd stemmetje: “Mama? Merel kleine bedje slapen!”

Ik weet niet hoe het komt dat ze nu toch plots die ommekeer heeft gemaakt, maar het is nu haar grote bed geworden. Ik had er niet bij stilgestaan dat dat voor kleine meisjes nog geen evidentie was, en de eerste nacht is ze dus grandioos uit dat bed gevallen. Gelukkig heeft ze zich geen pijn gedaan, ze was alleen flink geschrokken. Ik ben meteen naar de garage gelopen, en heb de zwemteut onder haar matrasovertrek gestoken, zodat ze er niet meer kon uitrollen. Ze was meteen gerustgesteld, en sliep dadelijk verder, gelukkig.

Vandaag heb ik dan haar kamer grondig onder handen genomen: haar kleine bedje is afgebroken en opgeborgen, ik heb een nieuw overtrek dat bij haar kamer past, opgelegd en meteen ook het ‘valhekje’ geïnstalleerd, en gewoon algemeen opgeruimd, met zeer bevredigend resultaat. Ze was er in elk geval wild enthousiast over.

Merelkamer

Nu alleen nog eens tijd vinden om het bedje zelf opnieuw te schilderen, want vooral de schuiven zijn nogal verkleurd.