Geplaatst op

Genieten!

Wat heb ik het gemist, dat vrijdagse momentje voor mezelf. Zowel vorig schooljaar als dit schooljaar heb ik op vrijdag gedaan met lesgeven om 12.05 uur. Ideaal dus, om daarna in alle rust op mijn eentje te gaan lunchen in de Villa Ooievaar, het sociale restaurant dat knal tussen werk en woning ligt.

Alleen kwam er natuurlijk corona tussen en was het uit met de pret. De laatste keer was 16 oktober… Intussen had ik een paar keer eten afgehaald voor het gezin, maar dat is absoluut niet hetzelfde.

Intussen zijn wel de terrassen al enige tijd open, maar door het absolute kutweer was daar nu niet bepaald veel mee gewonnen.

Tot vandaag. Vandaag was de eerste dag dat op vrijdag de zon straalde. Ik wilde gisterenavond nog reserveren, maar toen bleek dat hun uren veranderd waren en dat je voor het terras kon bellen tot 16.00 uur voor reservatie, of eventueel een mailtje sturen. Ik besloot het erop te wagen, mailde en kreeg in de voormiddag bevestiging. Jawel, er was nog een plaatsje om half een op het terras, en ik kon probleemloos nog de Griekse kip krijgen.

Met een hart zo groot als de wereld waaide ik het terras op, kreeg een tafeltje toegewezen in de zon, had binnen de vijf minuten mijn eten voor mijn neus, en ik voelde me de koning te rijk. Eventjes terug naar normaal!

Ik zat er zo fantastisch – en had geen deadlines te halen – zodat ik ook maar een koffie en een excellent stuk kaastaart bestelde.

Man, wat heb ik dit gemist, dit vrijdagse zenmomentje!

Geplaatst op

Me-time

Kijk, ik zie mijn kinderen doodgraag, maar pas nu begin ik te beseffen hoe hard ik snakte naar een beetje me-time, een beetje alleen zijn.

Sinds half maart ben ik namelijk zo goed als geen enkel moment zonder kinderen geweest, zonder volk in huis. Ik ben een loner, een eenzaat van nature. Ja, ik heb een bijzonder vlotte babbel en ik tetter graag mensen de oren van het hoofd, maar ik ben vooral ook heel graag alleen.

Nu, ik had tijdens de lockdown geen klagen: we hebben een groot, geriefelijk huis met een eigen kamer voor elk van de kinderen én een game room, en een apart bureau voor Bart. Het kon dus best dat we alle vijf thuis waren en ik de woonkamer voor mezelf had, maar dat is toch niet hetzelfde. Je houdt sowieso voortdurend rekening met de andere personen in huis.

Vijf dagen hebben we gehad zonder kinderen, en daarvan hebben Bart en ik dankbaar gebruik gemaakt om naar Bordeaux te gaan. En ja, ik ben natuurlijk ook wel naar Frankrijk geweest, maar dat is nog anders.

Maar nu, vandaag, heb ik mijn vrijdagse gewoonte weer opgepikt: gaan lunchen in de Villa Ooievaar. Ik heb geluk dat ik op vrijdag klaar ben om één uur: nog net op tijd om naar de villa te gaan. Ik heb er buiten op het terras zitten lezen, genoten van kip in pepersaus, en gewoon… tsja, genoten van het alleen zijn.

Ik heb zelfs mezelf nog getrakteerd op een koffie en een stuk kaastaart, gewoon omdat het kon. Niemand om aan te denken of rekening mee te houden: Bart op het werk, de kinderen op school, en mijn eigen werk kon nog wel even wachten.

En pas nu heb ik beseft hoeveel rust dat in mijn hoofd heeft gebracht, en hoe hard ik dit gemist had. Me-time. Noem het gerust egoïstisch, het maakt van mij een blijere vrouw, echtgenote, mama, en op die manier heeft de rest van mijn gezin er ook baat bij.

Geplaatst op

Kaastaart

kaastaart

Ik heb ze nu twee keer gemaakt, deze versie van kaastaart met speculoosbodem, en ik kan u garanderen: ze is fantastisch, en trekt gigantisch goed op die van Les Tartes de Françoise. Als u dus even tijd hebt – moeilijk is het echt niet –  en u hebt eraan gedacht de ingrediënten in huis te halen, dan kan u ze gerust ook zelf maken. Het recept maken duurt ook amper tien minuten, maar er moet in totaal ongeveer een uur gebakken worden, en dan nog minstens drie uur in de koelkast, het is dus geen last minute recept.

Ik heb het ook ergens van het net geplukt, geef ik toe.

Ingrediënten

  • 400 gr Philadelphia
  • 400 gr magere plattekaas
  • 200 gr verkruimelde (Lotus) speculoos
  • 200 gr suiker of zoetstof. Ik heb Sucralose gebruikt de tweede keer, en je smaakt geen verschil.
  • 80 gr boter
  • 2 eieren
  • 2 tot sneeuw geklopte eiwitten
  • sap van een halve citroen

Bereiding

  • Meng 200 gram (goed fijn) verkruimelde speculoos met 80 gram boter en beleg daarmee de taartvorm. (Springvorm  Ø 26cm). Ik doe er een bakpapier in voor ’t zicht, en ook omdat mijn bakvorm een beetje beschadigd is, maar in feite is dat niet nodig, er zit genoeg vet in. Protip: je kan speculoos kruimelen met een vijzel en stamper, maar het gaat supersnel als je je speculoos in een diepvrieszakje doet, en hem dan platrolt met de deegrol.
  • Bak het speculoosdeeg 10 minuten in de oven op 180° C.
  • Meng vervolgens 400 gram verse kaas en 400 gram magere platte kaas met 200 gram suiker (of 20 gr Sucralose), 2 eieren, en het citroensap tot er een glad mengsel ontstaat. Schep er voorzichtig de twee tot schuim geklopte eiwitten door.
  • Giet het mengsel over het speculoosdeeg.
  • Bak vervolgens gedurende minstens 30 minuten op 180° C. Zelf doe ik het 40 minuten, hou het gewoon een beetje in de gaten.
  • Zet de taart minstens 4 uur, bij voorkeur een nachtje, in de koelkast.

Voor de Weight Watchers: als je Philadelphia Light gebruikt, en zoetstof, en het resultaat in 12 stukken snijdt, heb je helaas nog steeds 6 punten per stuk. Maar het is wel bijzonder lekker!