Geplaatst op

McDonalds en zo

Deze voormiddag moest ik nog maar eens introductielesjes geven aan twee klassen van onze lagere school. Ik doe dat niet graag, maar het is wel levensnoodzakelijk voor mijn vak. En dit jaar mocht ik hen ook een volledig lesuur bezighouden in plaats van 35 minuten. Dat scheelt een pak, geloof me.

Het was ook de eerste keer dat ze feedback moesten invullen, en de algemene commentaar was eigenlijk een beetje: “Ik wist niet dat Latijn eigenlijk niet zo moeilijk is, alleen veel werken.” Goeie punten voor mij, dus ^^

Het zorgde er wel voor dat ik pas om twintig over twaalf thuis was, een beetje laat om te beginnen koken. Het waren ook enkel Merel en ik die thuis waren – Wolf in Italië, Kobe in Engeland – en ik had haar McDonalds beloofd. Het is dus onvoorstelbaar hoe hard dat kind kan stralen he…

Ze heeft trouwens een van mijn vestjes ontdekt: een goudkleurig bolerootje dat ik eigenlijk zelf nooit draag, maar ooit gekocht had voor het koor Furiant, toen ze wilden dat iedereen zwart droeg met een gouden toets. Het is een kringwinkelvondst en bleef in mijn kast hangen. Tot nu dus: ze ziet er ook fantastisch mee, goud is duidelijk haar kleur.

Ze wordt groot, die dochter van me.

Geplaatst op

Integratie

Elk jaar komen er verschillende klasjes zesdestudiejaartjes een paar lessen volgen bij ons om kennis te maken met de school. Uiteraard krijgen ze dan vakken die ze in het lagere niet krijgen en waarvoor ze bij ons kunnen kiezen: technologie en ICT, cultuur en filosofie, wetenschappen, en natuurlijk ook Latijn.

Vorig jaar deed ik het terwijl ik nog net volledig in ziekteverlof was, dit jaar had ik meteen vier groepen om te “entertainen”. Ik kan niet zeggen dat ik dit graag doe, die kleintjes: het is drie kwartier aan een stuk praten, ze enthousiast proberen krijgen, en ook degenen die al lang beslist hebben om nooit Latijn te doen, mee te krijgen. Ik heb er wel aparte werkblaadjes voor gemaakt en ze zijn steevast bijzonder enthousiast, maar toch… Ik had die integratie dus van kwart voor negen tot twaalf uur, en ik was steendood, net als mijn collega’s trouwens. Voor zo’n lesjes ga je namelijk voluit, de hele tijd. Met een eigen klas is dat helemaal anders, maar deze kleintjes moet je voor je winnen, vandaar. Maar… het zusje van Arwen bijvoorbeeld was vast van plan om nooit Latijn te doen, en twijfelt nu keihard ^^

Missie geslaagd dus.  En het verslag met foto’s kan je hier vinden.

Geplaatst op

Integratie

Elk jaar komen er verschillende klasjes zesdestudiejaartjes een paar lessen volgen bij ons om kennis te maken met de school. Uiteraard krijgen ze dan vakken die ze in het lagere niet krijgen en waarvoor ze bij ons kunnen kiezen: technologie en ICT, cultuur en filosofie, wetenschappen, en natuurlijk ook Latijn.

Ik ben wel nog steeds volledig in ziekteverlof, maar toen mijn vervangster vroeg hoe ze die lesjes moest aanpakken, bood ik aan om ze zelf te komen geven. Ik heb de bundels opgesteld, ik doe het al jaren, ik ken het klappen van de zweep, en voor ons vak is het echt cruciaal.

Vandaag stond ik dus op school, gaf ik anderhalf uur les, en was ik stikkapot. Wat overigens normaal is, mijn collega wetenschappen zei net hetzelfde. Voor zo’n lesjes ga je namelijk voluit, de hele tijd. Met een eigen klas is dat helemaal anders, maar deze kleintjes moet je voor je winnen, vandaar.

IMG_4185

Maar het was dus ook voor mijn rug welletjes, ik was blij dat ik daarna kon gaan liggen.

Ik heb trouwens de beste vent ter wereld, en een bijzonder fijne vakgroep! Zaterdag is er namelijk de Openschooldag, en houden wij weer medebar met hapjes en al. Ellen gaat vrijdag het laatste uur de klas volledig inrichten met haar leerlingen, want dat kan ik echt niet. Vandaag had ik dus al een halve koffer vol gerief mee naar school. De meeste dingen had ik gisteren in de loop van de dag al klaargezet, netjes verzameld in een kartonnen doos of twee, maar dat zelf dragen, ho maar. Ik wou vanmorgen dus vragen aan Bart om dat gerief allemaal in mijn auto te zetten, maar dat had hij spontaan zelf al gedaan. En iets later kreeg ik zelfs nog een smsje om me succes te wensen vandaag. Zalig, toch?

Blij dat ik in de namiddag dus deftig kon liggen, want ’s avonds reed ik fluks naar Horebeke, in de buurt van Oudenaarde: generale repetitie voor ons concert morgen. Ik had wel een strijkstoel mee om op te kunnen zitten, maar echt goed voor de rug is dat toch niet.

IMG_1436

Enfin, blij dat het me toch allemaal lukt. Een paar weken geleden zou het nog niet gegaan hebben, al dat rondlopen en rechtstaan. Het wordt nog een zwaar weekend, dat ook.