Geplaatst op

Weekendje Amsterdam, dag twee

We waren met opzet vrij vroeg op: de kinderen waren sowieso wakker, en wij wilden ook wel op tijd – lees: voor de lange wachtrijen – in het Van Goghmuseum zijn.

Maar eerst was er uiteraard ontbijt in het hotel, en dat was toch wel dik in orde, ja. De kinderen hebben mega veel gegeten, ik had schrik dat Kobe misselijk ging worden in de auto, maar dat viel gelukkig best mee.

Ook al hadden we eigenlijk gratis busvervoer, Bart is zodanig fan van Uber (en ik moet toegeven, het is ook wel enorm gemakkelijk en comfortabel in die grote auto’s) dat we toch maar weer ons netjes aan het Van Goghmuseum lieten afzetten. De kinderen waren onder de indruk van zoveel moois.

De wandeling naar Nemo – de Amsterdamse Technopolis, maar dan groter – zou iets te veel gevergd hebben van Barts knie, en dus deden we een mooie, lange tramrit doorheen de stad. Eigenlijk hadden we dat vaker moeten doen: je ziet ongelofelijk veel, en er zijn ook van die wijze mensen die dan spontaan poseren voor je.Daarna moesten we wel nog even wandelen. Alleen jammer dat alles zo grijs was…

En toen kwam Nemo, het wetenschapscenter voor kinderen. De planning was om er een uur of zo te blijven. Tsja. We hebben er maar meteen ook gegeten, want de kinderen raakten maar niet uitgespeeld. Het zicht vanop het dak is trouwens fenomenaal, een echte aanrader.

Daarna moesten we weer een flink eindje stappen – ik had echt medelijden met Bart – om rond twee uur in Artis aan te komen, nog net op tijd om binnen onze I AMsterdamkaart te vallen.
Ik moet het toegeven: Artis is de moeite. We hebben prachtige beestjes gezien. Afsluiten deden we met een half uurtje tekenfilm in het planetarium, en daarna een wafel in de buurt.

Moet ik nog vertellen dat het niet lang duurde voor de hele achterbank lag te slapen?

Heerlijk weekend gehad, echt waar. Dikke merci, Accor Hotels!

Geplaatst op

Weekendje Amsterdam

Wat zeg je, als je het aanbod krijgt van Accor Hotels om een weekendje naar Amsterdam te gaan, mét de kinderen, en je krijgt je hotel betaald? Niet nee, natuurlijk.

Hotel Mercure Amsterdam Airport zag ons met plezier komen, en dus vertrokken we deze morgen zo rond tien uur naar Amsterdam. De afstand valt eigenlijk best wel mee: een goeie twee uur, toch met een klein beetje file. Het hotel ligt wel een kwartiertje per auto van het centrum verwijderd, maar dat geeft eigenlijk totaal niet: er is een prima busverbinding, én er is in Amsterdam natuurlijk Uber.

Enfin, aangezien het al net na de middag was toen we de parking opdraaiden, waren we toch wel blij dat er een restaurant aan het hotel zelf was, al is de kaart ’s middags toch wel beperkt. De kinderen vonden de combinaties in elk geval hilarisch: soep in een broodkom, met een wrap en een bamikroket (of toch zoiets) erbij. Lekker, dat wel, maar wij zouden dat toch echt anders combineren. Andere cultuur? Check!

We gooiden de spullen af op de kamer, zagen tot ons genoegen dat Bart en ik een gewone kamer hadden gekregen, maar de kinderen een junior suite (met drie bedden dus), en ik mocht hen meteen al verbieden om op het bed te springen. Raar, thuis willen ze dat eigenlijk nooit doen, maar op hotel is dat blijkbaar verleidelijk.

Bart bestelde een Uber, en in een Jaguar reden we het centrum binnen, netjes tot op het Museumplein. Ik schafte ons allemaal de Amsterdam City Card aan, en we trokken het Rijksmuseum binnen. Daar liep net een kleine tentoonstelling rond Dick Bruna, en dus gingen we even naar Nijntje en co kijken. De jongens wilden zelf de Nachtwacht zien, en omdat ze Rubensiaanse dingen nog niet echt kunnen smaken, namen we hen mee naar de Stijl, met Rietveld en dergelijke.

Enfin, het was al na vier uur toen we buiten stonden, te laat om nog te beginnen aan Artis of Nemo, en nog een museum zou te veel van het goede geweest zijn voor zowel Barts knie als de kinderen. Maar! In de I AMsterdamkaart zat ook een boottocht inbegrepen, en dus liepen we netjes tot aan een van de haltes. De tocht duurde een uurtje, de kinderen kregen er nog een speelgoedje bij, en wij genoten van het zicht op de Amsterdamse grachten, ook al was het intussen beginnen regenen. Maar op zich had het wel iets magisch, het zo stilaan donker zien worden van op het water. Prachtige huizen, trouwens. Aansluitend – het was toen een uur of zes – liepen we een Indonesisch restaurant binnen, en bestelden er een rijsttafel. Bij de kinderen was het geen onverdeeld succes, Bart en ik genoten.

Er werd weer richting hotel geüberd, Merel vloog in bed, en wij vieren gingen nog een spelletje spelen in de gezellige bar. Fijne dag, echt waar, fijne dag.