Deze morgen toog ik dus met Merel richting Arca. We hadden een zalige moder-dochterochtend, en vooral ook een prachtige voorstelling. Bij deze de bespreking die ik schreef voor Gentblogt. Waar anders?
Om even met de deur in huis te vallen: dit is veruit het mooiste decor dat ik ooit gezien heb bij een kleutervoorstelling!
Nee serieus, volledig Magritte, en op een even surrealistische manier gebruikt ook nog. Maar bon, dit dus even ter zijde.
Daarstraks werd op mijn twitter gesteld: “Ik heb nog nooit iets slechts gezien van 4Hoog”, en ik kan dat alleen maar beamen.
Ook nu is het een prachtige, poëtische voorstelling, die, hoewel ze nooit te moeilijk wordt voor kleuters, ook volwassenen zonder meer aan het lachen brengt. Het verhaaltje is nochtans simpel: de koning lacht van ‘s morgens tot ‘s avonds, want naast een gouden kroon, een gouden mantel en een gouden ring met een echte rode steen, heeft hij de mooiste, beste, schitterendste, prachtigste gouden schoenen van de hele wereld, en daar is hij ongelofelijk trots op.
Tot ze op een ochtend verdwenen zijn…
De koning is ontroostbaar. Hij krijgt klompen van zijn kokkin, maar gooit die al snel teleurgesteld in de vuilnisbak.
Dan komt een wulpse jongedame in het rood, en wanneer ook zij ontdekt dat zijn schoenen verdwenen zijn, biedt ze hem haar gouden hoge hakken aan. Maar uiteraard kan de koning daar niet op lopen, en ook die verdwijnen in diezelfde vuilnisbak.
Tot hij uiteindelijk te weten komt waar zijn kostbare schoenen naartoe zijn. En hij vaststelt dat hij ze misschien eigenlijk toch niet echt terugwilt, want ze worden nu veel beter gebruikt.
Slotsom: als u kinderen heeft tussen drie en zeven, rep u morgen naar Arca. Het zal u geen minuut berouwen, dat beloof ik u.
Elk jaar opnieuw trek ik met de kinderen naar de Toren van Babel aan de Bargiekaai voor de kinderproducties van theater Uitgezonderd, en nog geen enkele keer hebben ze me teleurgesteld. Integendeel, het cd’tje van de voorstelling ‘Pluk van de Petteflet’ is hier met voorsprong de meest gedraaide cd in huis, en zelfs ik ben hem nog niet beu gehoord.
