Stappen

Ne mens zou denken: met een kapotte rug stap je niet veel. In tegenstelling tot bij een hernia moet ik ook echt veel liggen en rusten, want mijn spieren en vooral al de rest is nog steeds niet gewend aan de nieuwe situatie. Het is niet zozeer de pijn als wel de druk die het zo lastig maakt.

Maar ook al ben ik eigenlijk hele dagen thuis, en kom ik de meeste dagen de deur niet uit, ik heb echt geen zittend gat, laat staan een liggend. Ik ben er eigenlijk best wel trots op dat ik nog zo veel beweeg op een dag.

Afgelopen weekend was het natuurlijk wel extreem, en dat deed ook eens deugd.

In het ziekenhuis en de dagen erna had ik de fitbit niet aan, maar ik zal die eerste dagen misschien aan een paar honderd stappen geraakt zijn. Maar daarna ging het duidelijk beter en beter.

16 oktober, een week na de feiten, zat ik al aan 2541 stappen. En toen ging het gestaag omhoog, ook al “liep” ik met een stok.

17/10: 2592
18/10: 3053
19/10: 4807
20/10: 3681
21/10: 3307

Het bleef zo’n beetje rond deze cijfers draaien: meestal in de 3000, soms in de 4000.

05/11: 5465. Tsja, een zondag waarbij ik dan de was doe, en nu ook nog Wolf moest helpen met zijn spullen voor de GWP te verzamelen. Reken dan ook nog de scouts en zo, en dan komt dat er wel bij, ja.
06/11: 5568. Hmm. Wolf naar school brengen, en dan daar even wat papieren gaan regelen en dergelijke brengt de nodige stappen met zich mee.
08/11: 6711. Rondgecrosst als een halve zot. Kan niet missen.
10/11: 6855. Wolf gaan ophalen en dus veel rondgelopen.

Het gemiddelde werd geleidelijk aan opgetrokken naar 5000+, met vaak boven de 6000. En dan Omen: vrijdag zorgde voor 11.187 stappen, zaterdag was goed voor 11.350 stuks. Vandaag  was ik uitgeteld toen ik thuis kwam, en klokte ik af op 8960 stappen.

Ik ga nu toch proberen om het systematisch boven die 5000 stappen per dag te houden. Mijn lijf heeft dat nodig, ik verbruik zo al bijna niks. En ik loop toch al de muren op. Lang leve de halve wandelingetjes met de kinderen naar school, of richting bakker…

Fitbit Alta

Het had wat voeten in de aarde, maar eind december had ik eindelijk mijn nieuwe fitbit in handen. Fitbit? Ja, zo’n polsbandje dat je stappen telt en je slaappatroon meet. Met mijn Flex was eigenlijk niks mis, maar ik miste een uurwerk. Beide tegelijk dragen is niet aangenaam, en ja, ik heb wel een gsm, maar als ik aan het lesgeven ben, ligt dat ding meestal een eind verder op mijn bureau.

Bizar genoeg moest ik in de omschrijving van de verschillende soorten Fitbit serieus zoeken naar dat fameuze uurwerk: overal hadden ze de mond vol over stappentellers, afgelegde kilometers, alarmtoestanden, bij sommige modellen zelfs hartslagmeters, maar dat uurwerk? Daarvoor moest je al echt goed in de technische specificaties zoeken, terwijl dat net voor me de selling proposition was. Mja.

Maar ik heb dus mijn Alta, en die is een pak mooier dan het vorige type dat ik had, en in mijn geval lekker paars :-p

IMG_8539

En ja, bij een dubbel tikje op het schermpje of een flukse polsbeweging zie ik hoe laat het is. Een bijkomend tikje geeft me mijn aantal stappen, afgelegde kilometers, en meer van dat soort dingen die je apart kan instellen. Zo zoemt het ding even als ik om tien voor het uur nog niet aan 250 stappen zit dat uur. Dan geeft het me tien minuten om alsnog in beweging te komen. Ideaal voor als ik weer eens te lang achter mijn computer blijf plakken.

Wat ik ook de max vind – hoe onnozel kan het zijn, zeg! – is dat, als ik actief ben, er een bloempje op het scherm lijkt te groeien. Bij rust is het een schattig klein knopje, hoe actiever, hoe groter de bloem. En heel actief = een dansende bloem, waar Merel prompt de slappe lach van kreeg. En ja, ne mens doet dus extra stappen om dat bloempje te zien. Maar je hoeft dat niet in te stellen, je kan ook gewoon kiezen voor de datum. Of enkel het uur.

IMG_8540

Maar er is blijkbaar meer, iets waar ik niet eens echt op gelet had. Als ik een smsje krijg, stuurt hij die boodschap naar de fitbit, en zie ik de afzender en de boodschap, na een kort trillen. Maar wat ook bijzonder handig is, en wat ik dus niet wist: als ik gebeld word, trilt de fitbit, en staat de naam van de beller op mijn scherm. Ideaal voor mij, want mijn telefoon staat altijd op stil, en ik merk dan ook pas achteraf dat ik gebeld ben. Ik heb zo al een paar telefoontjes gewoon op tijd kunnen aannemen.

Enfin, ik ben dus bijzonder tevreden, eigenlijk feitelijk. Ik zie het meer als een uurwerk dat me meteen ook extraatjes geeft. En het ziet er gewoon uit als een armband.

Ikke blij. (En nee, ik heb hem niet gekregen, ik heb hem gewoon betaald.)

Oh, en wie wil, kan mijn Flex krijgen. Gewoon een stappenteller met een fijn online dashboard. Geef me een goeie reden waarom hij voor jou zou zijn. Sorry, het ding is al doorgegeven!

Rust?

Zoals ik al eerder schreef, kent mijn orthopedist mij intussen redelijk goed. Hij weet ook dat ik niet bepaald het stilzittende type ben. Toch heb ik, sinds ik mijn voet heb omgeslagen, mijn best gedaan om niet al te veel te stappen. Dacht ik toch: geen wandelingen meer langs de Blaarmeersen, geen wandelingetje met de kinderen ’s morgens naar school, dat soort dingen. Maar natuurlijk is er nog altijd mijn werk, mijn huishouden, boodschappen, rugby, muziekles, dat soort onzin. En ja, ik heb geen zittend gat. Maar ik was toch wel zelf versteld van de hoeveelheid stappen die ik, ondanks de ‘rust’, zet op een dag.

  • 6 mei, de dag na de verstuiking, op krukken doorheen de luchthavens: 2500
  • 7 mei, dagje spoed, krukken en looplaars: 2700
  • 8 mei, catechese en zo: 4500
  • 9 mei, terug naar het werk: 5000
  • 10 mei: 5700
  • 11 mei: 4400
  • 12 mei: 6100
  • 13 mei, met een presentatie en dan nog naar ons ma: 7600
  • 14 mei, communie en ziekenhuis: 7400
  • 15 mei: communiefeest en dan ziekenhuis: 7200
  • 16 mei: 6300
  • 17 mei, de dag dat ons ma gestorven is: 9000
  • 18 mei: 7800
  • 19 mei: 7500
  • 20 mei: 5100
  • 21 mei, terwijl Bart in Londen zat: 10800
  • 22 mei: 7600
  • 23 mei, overgeschakeld op brace: 5300
  • 24 mei: 7200
  • 25 mei: 7800
  • 26 mei: 6000
  • 27 mei: 6800
  • 28 mei, begrafenis: 7500
  • 29 mei: 7800
  • 30 mei: 4700

Ik doe dus echt mijn best, maar het wil niet zo hard lukken. Intussen ben ik gestart met kine, en gelukkig kent mijn kinesiste me ook nogal goed, want het is mijn nichtje. Ze schudde haar hoofd, en zei: “Ge moet dat ook niet verbaasd zijn als het niet vooruit gaat hé!”

Mja…

20.000 stappen!

Sinds begin april loop ik dus rond met een Fitbit, een bewegingssensor. Het ding telt mijn stappen, en ook de beweging in mijn slaap, zoals ik hier al uitlegde.

Op een luie zaterdag of zondag haal ik met moeite 3000 stappen, zo blijkt, en op een gemiddelde dag kom ik meestal rond de 8.000 uit, en regelmatig ook wel boven de 10.000. Maar op maandag elf mei, nochtans een gewone maandag zonder extra wandeling of zo, heb ik mijn record ruim gebroken: 20.492! Ja, ik heb veel rondgelopen, en ik heb vooral ook het verwilderde stuk grond voor de voordeur proberen kortwieken met de grasmachine. Ik vermoed dat het daaraan ligt, want ik zou het anders echt niet weten.

In elk geval zet dat ding me wel aan om meer te stappen: ik ben er wel gevoelig aan, aan die tracker, en ik ga dus bijvoorbeeld sneller eens heen en weer lopen, of mijn auto op de parking van de winkel wat verder zetten. Stomme dingen, maar het helpt wel.

Tsja.

Nu alleen nog minder eten, zeker?

Fitbit

Sinds het begin van de vakantie heb ik een Fitbit aan, een kleine armband rond mijn pols die mijn stappen telt, en ’s nachts de beweging in mijn slaap. Op basis daarvan berekent hij mijn slaapkwaliteit, mijn bewegingsritme, en dus mijn aantal stappen per dag. Ze zeggen altijd dat je tienduizend stappen moet zetten per dag om goed te zijn, en ik was eens benieuwd. Ik had vroeger al een stappenteller aan mijn broeksriem gehad, maar die telde de domste dingen mee. Geen idee of die Fitbit betrouwbaarder is, maar ik vind het wel leuk, en het zet me aan om meer te voet te doen, dat merk ik wel.

De eerste dag, dinsdag 7 april, haalde ik meteen al meer dan 12.000 stappen, blijkbaar. Ik had inderdaad wel wat rondgelopen: op school, om een computer, gras afgereden… Maar toch was ik ergens wel verbaasd.
Wat me dan weer niet verbaasde, was mijn slaappatroon. Ik zeg vaak dat ik slecht slaap, en dat ik vooral heel erg vaak wakker word, en dat werd bevestigd door de Fitbit, al vermoed ik dat hij iets te snel registreert.

Woensdag 8 april: 8.623 stappen, doel niet gehaald dus.
Donderdag 9 april: 10.211
Vrijdag 10 april: 14.141, maar dat was de vrijdag dat ik aan een deftig tempo rond de Blaarmeersen ben gestapt om uit te waaien.
Zaterdag 11 april: 9.875
Zondag 12/04: 8.419
Maandag 13/04: 12.098
Dinsdag 14/04: 8.746
Woensdag 15/04: 10.003
Donderdag 16/04: 10.299
Vrijdag 17/04: 10.462
Zaterdag 18/04: 7.194
Zondag 19/04: 10.084

Ik dacht dat dat eigenlijk vooral aan de paasvakantie lag, en het feit dat ik dan met de kinderen nogal wat rondcross. Maar:

Maandag 20/04: 11.446
Dinsdag 21/04: 9.668
Woensdag 22/04: 13.216
Vandaag: 11.279

Ik ga er dus maar van uit dat ik van nature een rondloopmens ben. Er zullen wel rustiger dagen zijn, vooral in het weekend, maar doorgaans ben ik dus vrij actief.

Helaas blijkt dat in mijn slaap ook zo te zijn. Ik geef u even het slaappatroon van vannacht mee:

slaap 150423
Ik denk dat het een beetje te scherp afgesteld is, maar het zegt wel iets natuurlijk. En eigenlijk is dit een typisch beeld van de voorbije weken, blijkbaar: ik slaap gemiddeld zo’n vier uur per nacht. Ik kan me effectief ook vaak momenten herinneren waarop ik wakker ben, en waarop ik zelfs naar mijn wekker kijk. Mja…

Enfin, meer dan dat is die Fitbit niet natuurlijk. Maar het geeft me wel een beeld van hoeveel ik beweeg.