Van geocaching, FTFs en bramenconfituur

In april had ik een nieuw geocachevriendje gemaakt. Het is er nog altijd niet van gekomen om samen te gaan cachen – zo goed als alles in de buurt hebben we allebei al gedaan – maar Stefanie is intussen begonnen met zelf een paar caches hier in de buurt te steken.

Voor mij is dat wel fijn natuurlijk: ik moet maar op de fiets springen en ze oppikken, en dan heb ik nog een First To Find, als ik chance heb dat ik de nieuwe cache zie uitkomen. De eerste was eergisterenavond uitgekomen, maar toen had ik niet meer de puf om uit mijn zetel te komen. “Ge wordt oud”, merkte Bart langs zijn neus weg op.

Maar gisterenmorgen rond half tien trok ik de mailbox open, viel mijn frank, ging ik de fiets op, en jawel, nog een FTF. De tweede in de reeks kwam gisterenavond uit, ietsje vroeger, rond half negen, en aangezien het niet regende, ging ik alsnog de fiets op.

Nummer drie was er eentje voor deze avond: ik zat in de zetel met de computer toen ik het bericht kreeg dat er een nieuwe cache was, en dan echt nog vlakbij, op 200 meter. Vijf minuten later zat ik op de fiets en ontdekte ik een wegel langs het Liefke waarvan ik het bestaan niet eens kende! Na wat getengel had ik de cache in handen en had ik ook meteen vastgesteld dat er daar een overvloed aan rijpe bramen was!

Na het avondeten ben ik dan nog even teruggefietst met een ijscrèmedoos om bramen te gaan plukken, en heb ik meteen een half uur staan kletsen met een medecacher die nog had gehoopt de eerste te zijn. Tsja…

Ik reed verder de wegel af en vond meer en meer bramen, tot mijn doosje overvol was.

Gecombineerd met een handvol voze kersen dat was blijven staan, gaf dat nog wat later vier mooie potten confituur.

Goed gewerkt vandaag!

 

Nog meer geocaches, maar dan vooral herstellen

Dat het een bezigheid is, zelf geocaches plaatsen en in orde houden. Mijn rondje in het park van Mariakerke was nog maar eens aan onderhoud toe: de 1 die een nieuw plekje had gekregen, lag blijkbaar te dicht bij een andere cache en was afgekeurd, en de 2 was verdwenen. Een cache wat verderop aan een kapelletje was toe aan een nieuw logrolletje wegens compleet vol.

Bon, ik deed boodschappen voor Marleen en reed daarna door naar het park. Ik ging verplaatsen, vervangen en vernieuwen en genoot van de heerlijke zon.

Meteen passeerde ik ook even langs de school en kon het niet laten om daar een foto voor Instagram te nemen.

En toen had ik nog wat tijd voor het oudercontact van Merel en ik reed nog door naar de Blaarmeersen. Daar ligt namelijk al lang een cache naast de pier die al weken kleddernat is. Ik dacht voortdurend van hem te gaan vervangen tijdens een rugbytraining, maar ofwel was het aan het regenen, ofwel was er om een of andere reden geen training.

Er was veel volk, maar het is me toch gelukt om hem redelijk onopvallend te vervangen, denk ik.

Ik kwam thuis, plofte in de zetel, luisterde naar juf Liesbeth voor het oudercontact van Merel, en opende daarna mijn mail. Moh! Een nieuwe cache, uitgekomen om half drie in de namiddag, op drie kilometer van mijn deur! Langs de fietsostrade rond Gent, tussen Mariakerke en Wondelgem, een stukje dat ik wel kende. Ik twijfelde even tussen fiets en auto, maar sprong toch in de auto. Na een kort wandelingetje kwam ik aan een brugje en begon ik te zoeken met een pillamp. Eerst stond ik duidelijk aan de verkeerde kant te zoeken, maar toen ik het brugje overstak en naar de andere kant liep, had ik hem snel in handen. Een waar avontuur in het donker, maar wel een “first to find” voor ondergetekende. Yep!

Een geslaagd cachedagje, zou ik zo zeggen.

First to Find!

Gisterenmiddag na het eten zat ik met mijn koffietje rustig even voor de computer, toen plots via mail tien nieuwe geocaches binnenliepen. Op zich gebeurt dat wel vaker aangezien ik die meldingen heb aan staan voor een straal van 20 kilometer, maar… Deze bleken hier vlakbij te zijn, in de nieuwe industriezone die begint aan de Wiedauwkaai.

Ik zei tegen ons pa dat hij zijn plan moest trekken met zijn gigantische stapel kousen, trok een jas aan, stak een stylo in mijn zak, en sprong op mijn fiets.

En jawel, ik was de eerste om de eerste cache van de reeks Wolven van Meulestee te loggen, een First To Find dus. Ik weet dat het onnozel is, maar onder geocachers is het een ding. Dus ja, ik helemaal in mijn nopjes!

De tweede haalde ik ook vlot binnen als FTF, maar de derde wilde me maar niet in het oog springen… Omdat ik vreesde voor andere kapers op de first to find-kust, sloeg ik die dan maar over om opnieuw bij de vier veel te lang te staan zoeken. En jawel, plots stopte er een auto, met het onvolprezen koppel Anseldelux, en meteen in hun kielzog Luv@n op de fiets. Samen hadden we het vermaledijde onding meteen in handen, en toen besloten we maar om er gezellig samen een fijne middag van te maken, en de eer van de FTF te delen.

Het werd een bijzonder fijne namiddag, waarbij ik nog extra blij was dat Nathalie mee was, want die durfde bij de nummer zes fluks behoorlijk hoog een boom in te klimmen.  En tegen het einde kwamen we ook nog de legger, VeerleT tegen, die niet alleen het rondje had gelegd, maar er ook meteen nog een vuilraapmissie aan verbond.

Enfin, al bij al 7 FTF’s gescoord, een mooie fietstocht gemaakt doorheen de KMO-zone en een stukje natuur, nog lang staan babbelen met Els, Nathalie en Luc, en naar huis gegaan met een bijzonder goed gevoel. Man, wat een heerlijke hobby is dat toch!

First to Find

Bij het geocachen gaat het om het plezier van het zoeken, het ontdekken van plekjes, en het wandelen of fietsen. Het is niet alsof je er iets mee wint, en toch zit er een sterk competitieve kant aan: om ter meest, om ter moeilijkst, om ter snelst…

Zo is het ook altijd een wedstrijd om op het ‘podium’ van een cache te staan: First to Find, Second to Find, Third to Find. Ik had al eens een STF gescoord een tijd geleden bij een nieuwe cache in de buurt van het Gaardenierspad hier in Wondelgem.

Maar vandaag was ik rustig bezig, had ik al vanalles gedaan, net (nogal laat) gegeten, en kom ik dus terug aan mijn bureau, wanneer ik in mijn inbox zie dat er een nieuwe cache is uitgekomen op een vijftal kilometer. In Sleidinge. Oh yo en al!

Ik geef het toe: ik ben in mijn auto gesprongen en naar Sleidinge gereden: op een simpele maandagmiddag maak je meer kans dan op pakweg een zaterdagavond, wanneer er veel meer volk beschikbaar is. En jawel, ter plekke had ik de nieuwe cache al snel gevonden in een buis van een vuilbak. Maar het is niet omdat ik het potje zag zitten, dat ik het ook kon pakken! De hint bij deze nieuwe cache was: “Magneetkracht of drijfkracht”. De magneet die ik bij had, was helaas niet sterk genoeg, maar ik had nog wel een kwart bidon water in de koffer staan. Bon, teruggelopen naar de auto, water in de buis gegoten, en jawel, mijn eerste First To Find was een feit! Yay!!

Ik dacht: ik heb nog eventjes, laat ik dan maar meteen de korte multi van Ronde van Evergem – Sleidinge erbij nemen. Dat bracht me vanop de markt in ocharme tien minuten te voet tot in de velden. Mooi!

Het is misschien stom, maar de combinatie van de FTF, de geraapte kastanjes en de korte wandeling in de wind gaven me een bijzonder voldaan gevoel. Heh.