Ardennen 2017: dag twee

We sliepen lang, en het was zeker al na elven voor we vertrokken richting de Mont Rigi. Er zijn in het voorbije jaar nogal wat geocaches in de streek bijgekomen, en dus wisten we weer wat gedaan. Zo passeerden we langs een heel mooi riviertje, waar we eventjes moesten zoeken.

IMG_1859

Iets verderop lag een cache in de voortuin van een restaurant, wellicht gewoon om reclame te maken. Tsja. We reden dan maar verder naar de Mont Rigi, waar we elke keer opnieuw gaan eten, en elke keer weer bijzonder tevreden zijn.

Ik nam de menu express met inktvisringen, een heerlijke risotto en een ijsje voor 20 euro, Wolf gooide zich op een stevig bord lamsvlees, en de kinderen hadden allebei een kindermenu voor tien euro, mét ijsje. Dat zou Wolf als enige zonder dessert gezet hebben, en ook al had hij eigenlijk al te veel gegeten en zijn bord niet leeg gekregen, hij wilde per se een banana split. Ik waarschuwde hem: als hij het niet opkreeg, ging hij het van zijn eigen zakgeld betalen. Deal, vond hij, en dus zat hij – nogal wat later – met een grote grijns zijn bord leeg te eten.

En toen gingen we wandelen. Er is een hele mooie wandeling van een kilometer of drie, die we elke keer doen, en zelfs nog met ons ma en pa hadden gedaan in 2014. Vorig jaar was het parcours echter afgesloten: de houten paadjes waren in zeer slechte staat, en blijkbaar duur om te onderhouden, en dus waren ze alles aan het vervangen door een soortement van dijken. Meh. Maar nu bleek het weer open te zijn, mét paadjes! Die zijn splinternieuw en ongeveer een halve meter boven de oude gebouwd, maar zonder zijreling. We genoten ervan, en gingen een goeie kilometer ver tot aan de cache Konijnenhol. Maar dat was eigenlijk al te veel voor Wolf, merkte ik. En als hij eenmaal over zijn grens is gegaan, dan helpt het niet om eventjes te zitten of te liggen, dan moet hij echt in een comfortabele zetel – zoals de autostoel, gelukkig – gaan zitten, of op een comfortabel bed gaan liggen. Hmmm. Hij geraakte gelukkig wel terug, maar was daarna bijzonder stil.

We reden terug, pikten onder de baan nog een earthcache en een losse cache mee, en Wolf kon gaan liggen. Ik reed dan maar op mijn eentje naar de Delhaize voorbij Waimes, zag dat daar een nieuwe reeks van vijf geocaches verschenen was, en haalde daar nog eentje van op. Nu weet ik meteen dat er een mooie wandeling rond de steengroeve is op brede aardewegen met grint. Da’s eentje voor volgend jaar dan.

En daarna? Toen aten we gewoon buiten, en dat geeft me altijd een instant vakantiegevoel.

IMG_1895

De jongens speelden nog wat op hun computer, Merel keek tv, en ik, ik werkte wat voor school. Ha ja, de school is weer open sinds 16 augustus, en dus is ook het schoolblog weer opgestart. Vakantie, zei u?

Enfin, ik geniet er in elk geval bijzonder hard van.