Geplaatst op

Geocachen in Ertvelde, tussen de buien door

Het is al de hele week kutweer, en met die corona was ik daarvoor ook al niet buiten geweest. Toen ik in mijn geocache app zag dat ik nog twee dagen had om een bepaalde souvenir te behalen – een soortement sticker die je kan halen als je een bepaalde opdracht volbrengt – en dat ik daarvoor nog een aantal caches moest halen, dacht ik: “Ik ga toch eens kijken wat er nog min of meer in de buurt ligt”.

En jawel, in Ertvelde centrum lag nog een labcache van 5 caches met een bonus, net genoeg om die opdracht te halen. De regen deze voormiddag was achterwege gebleven en de zon scheen zowaar!

Bart was naar zijn moeder, Merel was naar Julie en de jongens waren aan het studeren: niks dat me tegenhield dus. Ik de auto in, naar Ertvelde getuft en daar vijf vragen opgelost en een fysieke cache gezocht.

Ik moest er ook in de Stoepekapel zijn, waar ik echt staan kijken heb naar de moderne glasramen. Mooi, maar mooi!

Ik was helemaal lekker uitgewaaid, lekker zen, en de souvenir was gehaald. Booyah!

Geplaatst op

Kampverhuis naar Ertvelde

Gisterenavond kregen we een berichtje van de scoutsleiding: of we hen vandaag naar hun nieuwe kampplaats in Ertvelde wilden brengen?

De kampplaats in Viroinval is nog compleet onbruikbaar en er is wel behoorlijk wat gerief kapot ook. Een deel van de leiding is naar ginder om te redden wat er te redden valt.

De rest van de leiding is heel actief op zoek gegaan naar een alternatief en hebben een grote weide in Ertvelde, in the middle of nowhere gevonden. Qua materiaal hebben ze kunnen lenen bij Scouts Ardu, Scouts Evergem en blijkbaar ook VZW Hoeve Lootens, wat ik gewoon de max vind.

Met een ganse stoet auto’s hebben we scouts en materiaal naar Ertvelde getransporteerd, waar ze toch wel snel hun kamp hadden opgezet. Dik in orde, ze zagen het echt helemaal zitten.

Zelf dacht ik: ik zit nu in Ertvelde, ik ga nog snel twee caches oppikken die hier in de buurt liggen, twee eenvoudige van RWCD die ik in november had ontmoet.

Na het wandelingetje naar de cache zat ik nog even in de auto te kijken of er nog iets haalbaars in de buurt lag, toen er een fietser naast me stopte: “Ha, net weesten cachen?” Het was Rudi die me niet eens had herkend, maar die me op de wegel had zien lopen, vandaar. Toen hij zag wie de cacher was, sloegen we aan de praat. Toen ik de feedback gaf dat hij best het beginpunt van de wegel aangaf, vroeg hij of ik daar even mee wilde helpen, want het was amper zijn tweede eigen cache en had niet echt een idee hoe dat moest. Bon, ik dus mee naar binnen, en pas twee uur later, na een zeer gezellige babbel over alle mogelijke caches, stapte ik opnieuw in de auto.

Mijn middag was voorbij, maar ik heb hem wel heel gezellig doorgebracht ^^

 

Geplaatst op

Het eerste cachetochtje van het jaar

Vandaag scheen de zon toch wel enthousiast, en ik vond dat ons pa dus geen poot had om op te staan om niet mee te gaan cachen. Hij is al weken niet gaan wandelen en dat is niet gezond voor hem en zijn evenwicht.

Dus, zonder pardon, voorzien van een petje en een sjaal uit de kast alhier, sommeerde ik hem de auto in en reden we naar Ertvelde, want daar lagen nog een paar onontdekte cachekes. Aan de eerste hebben we staan kijken als nen uil op ne kluit, want ook al wisten we wat we zochten, we vonden het maar niet. Ik heb dan een berichtje gestuurd naar de cache-eigenaar en kreeg prompt een antwoord met de precieze locatie, en een halve minuut later had ik een valse graspol in handen. Echt, vrijwel niet te bespeuren in dat gras.

We zijn dan verder gereden, hebben nog een paar andere gezocht en eentje gevonden met een wel zeer originele logrol, en dan een mini zoektochtje rond een replica van een oude molen. Origineel, dat zeker!

Al bij al waren we op een kleine twee uur terug, maar hadden we een frisse neus gehaald en meteen ook vijf nieuwe caches.

Goe gereden!

Geplaatst op

Lange fietstocht

Ik had eigenlijk de hele dag al rondgelopen en les gegeven, en de rug deed het niet helemaal. En vooral: het was prachtig weer.

Ik ben dan maar op de fiets gesprongen en ben helemaal tot in Ertvelde gefietst, een goeie tien kilometer, om daar een paar caches te vinden. Langs de R4 ligt een heel mooi fietspad, vaak afgescheiden zelfs door een geluidswand of een hoge berm, en verder is het ook gewoon een heel mooi baantje. Ik genoot met volle teugen.

Cache nummer 1 deed me gewoon in de lach schieten: een lange buis met daarin het kleine rolletje. En hoe krijg je dat er dan uit? Wel onderaan kon ik aan een hendeltje trekken, en prompt schoot het rolletje quasi in mijn gezicht.

Cache twee liet zich eerst echt niet vinden, want de tip zei op 1.60 meter, en dus zocht ik ook op die hoogte. Hij hing echter een pak lager, waardoor ik vrijwel een half uur verloor. Maar wel een fijne half uur in een zonnig, fijn bos.

Ik stak de R4 over en dacht dat ik de volgende cache wel kon bereiken via de veldweg die parallel met de R4 liep. Prachtig baantje, zeker omdat iemand er een hoop bloemen had gezaaid, wellicht een zaadbom of zo. Ik reed dus vrolijk de ‘slag’ af, maar helaas, in de buurt van de cache leek ik niet te geraken. Ik kon uiteindelijk wel aan de voet van een windturbine gaan staan, en nog verder aan een prachtig vissersplekje, en na nog een halve kilometer toch nog over het water in de richting van de cache. En dan via een gigantisch hobbelbaantje door mul zand, waarna ik uiteindelijk de fiets heb geparkeerd midden in het veld en te voet ben verder gegaan. En die cache? Die zat bijzonder kunstig verstopt in een prachtige gigantische oude wilg. Ik heb, denk ik, een half uur gezocht tot ik de legger contacteerde en die me een paar hints kon geven zodat ik hem vond. En intussen was de zon zo goed als onder.

Ik moest nog een dikke tien kilometer fietsen en passeerde nog wel een paar mooie plekjes, maar bleef vooral aan de rechterkant van de R4. Ik had de linkerkant geprobeerd, maar op een bepaald moment kan je daar per fiets écht niet verder, zodat ik een tweetal kilometer om mocht rijden. Hmm.

Maar ik was helemaal uitgewaaid en mijn hoofd was helemaal leeggemaakt toen ik tegen half elf thuis kwam. Zalig.

Geplaatst op

Kobes, caches en confituur. En ook wel voetbal, ja.

Blijkbaar was het iets te veel voor Kobe de voorbije dagen: wellicht de warmte? In elk geval voelde hij zich gisterenavond niet zo lekker, heeft ook niet gegeten, en datzelfde geldt voor deze morgen en deze middag. Tot zover de plannen om samen naar ’t stad te fietsen en daar iets te eten. Goh ja, de vakantie is nog lang…

Ik wilde echter nog aardbeienconfituur maken, maar vond al een paar weken geen confituuraardbeitjes. Tsja. Op algemeen aanraden ben ik naar Ertvelde Tervenen gereden, toch wel een eindje weg, maar als ik dat kon combineren met cachen, waarom ook niet? Ik baande me een weg door de mais – die blaren snijden nog serieus! – sloeg wat tengels plat, en vond vier caches op toch wel hele mooie plekjes.

De aardbeitjes stonden niet goedkoop – 2.5 euro per bakje – maar waren echt wel topkwaliteit. Ik heb ze ’s avonds tijdens de match – ne mens moet toch iets doen, nee? – gesneden en in de pauze verwerkt tot confituur. Mooi meegenomen, en bijzonder lekker. En Kobe, die voelde zich een pak beter en speelde vlotjes een grote omelet binnen. Oef.

Geplaatst op

Nog eens een geocache introductie

Veronique had gisteren en vandaag een ganse dag opleiding Frenetonderwijs, en dus kwam dochter Léonore de hele middag bij ons. Alleen… Wolf had huiswerk, en Merel en Kobe waren naar de scouts. Het kind wist dus niet goed wat te doen, eigenlijk.
Het was prachtig weer, beetje koud, maar bon, en toen ik haar voorstelde om te gaan geocachen, zag ze dat meteen zitten. We reden in de richting van Ertvelde, en zagen een paar hele mooie plekjes en hele mooie caches.

Thuis heeft ze meteen een gratis account aangemaakt, en ik denk dat ze er wel mee vertrokken is, met dat geocachen. Zalige hobby, toch?