Héérlijk sociaal

Nooit gedacht dat ik dat nog ging zeggen, maar vandaag was een héérlijk sociale dag!

In de voormiddag hebben Kobe en ik het partytentje opgezet want er kwam volk, maar het mocht niet zijn: in de namiddag is het echt beginnen gieten. Het zag er nochtans dik in orde uit.

Tegen half vier stonden Arend en Mireille hier: die moesten al lang iets komen ophalen en vandaag hebben we er gewoon een gelegenheid van gemaakt. Gelukkig waren ze maar met twee, van dezelfde bubbel, en volgens de huidige maatregelen mochten ze dus ook gewoon binnen, op afstand.

Ik had nog snel taart gebakken – diepvriestaart van de Aveve FTW! – en het deed deugd, eens gewoon in ’t echt, zonder scherm, zitten kletsen met vrienden. Over gewone dingen, niet eens over larp, en gewoon, echt als vrienden. Man, meestal put sociaal contact me uit, maar hiervan voelde ik mijn batterijen gewoon opladen.

Toen ze weg waren, begon het gelukkig wat droger te worden buiten en kon ik alles klaarzetten voor de DnD sessie, ook voor het eerst in bijna een jaar niet via schermen. We wisten dat het frisjes ging zijn, maar met je winterjas aan is het perfect te doen, en vooral: we konden écht spelen.

Al was ook dat weer met een korreltje zout te nemen: voor vrijwel iedereen was het het eerste niet-werkgerelateerde sociaal contact met iemand van buiten de familie of bubbel, en we hebben eerst twee uur gewoon oeverloos zitten tetteren. Héérlijk! We hadden er allemaal duidelijk behoefte aan.
Gelukkig is er wel nog wat gespeeld ook, en tegen half twaalf vond ik het welletjes: ik werd moe, en ik denk dat ook de buren het misschien wel welletjes zouden vinden. Niet dat we zo veel lawaai maakten, maar toch…

Maar ik ben binnengegaan met een grote, grote grijns. Echt. Fantastisch.

DnD live!

De voorbije vier of vijf sessies DnD waren via de computer, en dat was echt niet ideaal: verbindingen die wegvielen, maar vooral ook elkaar niet goed verstaan, dingen herhalen, het overzicht een beetje kwijtspelen…

Nu we bubbels mogen vormen en het vooral ook beter weer is, wilden we eindelijk toch wel weer eens écht samenkomen. Ik had plaats genoeg voorzien in de tuin, drinken in losse flesjes en voor ieder een apart kommetje voor knabbels, en dat lukte wonderwel.

En vooral: het deed deugd om elkaar terug te zien en ook weer écht te kunnen spelen, met echte gesprekken en discussies.

Gewoon een kwestie van plannen, toch?

Soms zijn er zo van die dagen dat taxi mama overuren doet, en dat is dan meestal omdat er dingen buiten het gewone schema bij komen, en dat Bart niet beschikbaar is.

Zoals vandaag dus.

De ochtend was rustig: gewoon lesgeven, en dan ’s middags bij Peggy lunchen en foto’s nemen voor de verkoop van haar huis.

Tegen drieën was ik thuis, tegen half vier dook Merel op, en nog iets later Kobe. Die ik dan prompt tegen half vijf afgooide in zijn fagotles in Evergem. Om half zes zette ik Merel aan tafel en Wolf in de auto, en reed ik die naar zijn rugbytraining. Intussen werd Merel opgehaald ietsje voor zessen voor de scouts. Tegen half zeven stond ik terug in Evergem om Kobe op te halen van zijn orkestrepetitie, zodat we samen om kwart voor zeven snelsnel iets konden eten en hij tegen zevenen in de scouts zat. Merel werd om acht uur van diezelfde scouts weer afgezet door een vriendin, want intussen stond ik alweer op de Blaarmeersen om Wolf af te halen. Die at zijn boterhammetjes in de auto op, zodat hij thuis snelsnel kon douchen, want om half negen startte hier thuis de DnDcampagne. En tegen half tien dook ook Kobe weer op.

Oef.

Verder valt dat wel mee hoor, zo drie kinderen met een hobby :-p

DnD

Ik had het in oktober al gemeld: we waren eindelijk weer met een DnD-campagne gestart, onder leiding van Jesse. Toen al had ik het gevoel dat deze groep veel beter ging werken dan de vorige, en jawel: we gaan vooruit!

We hebben ook al tranen gelachen: een race waarbij Yorick als een gek op een tyrannosaurus genaamd Bananenbloempje door de jungle host, toestanden met de seksuele frustratie van Robbes personage, behoorlijk bizarre dinges. Maar wat wil je, met een campagne die Tomb of Annihilation heet en een zombietyrannosaurus als logo heeft?

En op het appartement van Jesse en Emma crossen ook twee allerschattigste roste katjes rond die zich bij tijd en wijle op onze schoot nestelen: cuteness overload.

DnD

Het heeft lang geduurd en ik heb het echt wel gemist, maar yup, we’re back in business: DnD! Voor wie het niet kent: Dungeons and Dragons, een ongelofelijk maf rollenspel met elfen, gnooms, strijders, orken, enfin, u snapt het wel.

Veel hangt af van de Dungeon Master, de DM. Hij is degene die het scenario kiest, aanpast, of eventueel zelfs zelf schrijft. Vorig jaar in februari was Jesse begonnen met een campagne, maar door het feit dat hij gigantisch veel werk had in zijn laatste jaar geneeskunde, is het na nieuwjaar zo’n beetje stil gevallen. Jammer!

Intussen hebben we een nieuwe groep: nog altijd Jesse als DM, met Emma, Wolf en ik, maar ook Robbe en Yorick. Cody woont intussen in Mechelen, dat zou niet erg praktisch zijn.

Vandaag speelden we onze eerste sessie. Nu ja, er kroop nog steeds redelijk wat tijd in het aanpassen en verfijnen van onze personages, maar ik denk wel dat we er zijn. Het begin was in elk geval al goed, en ik denk dat we deze keer wel wat sneller wat verder zullen geraken, aangezien er volgens mij niemand meer in de groep zit die met opzet tegendraads is. Vreemd, ja, bizar, zeker, een vijs kwijt, uiteraard, en een hoek af. Maar dat maakt het net zo wijs om te doen.

Ik kijk ernaar uit, zo ongeveer om de twee weken. Als dat lukt met onze agenda’s, natuurlijk.