Tachtig: hiep hiep hoera voor Nelly!

Jawel, mijn schoonmoeder wordt vandaag gewoonweg tachtig! Ze is niet goed ter been meer – heeft een rollator nodig – en heeft veel pijn door een spierziekte, maar ze is wel nog steeds de oma van de kinderen en we zijn blij dat ze er is!

Vandaag had ze ons uitgenodigd om te gaan eten bij Paul de Pierre in Maarkedal, eventjes rijden voor ons maar vlakbij voor haar.

Bart ging haar samen met Wolf en Merel in de nieuwe auto oppikken, ik kwam achter met Kobe en mijn vader.  Hij was, tot mijn plezier, ook uitgenodigd en was strak in pak met strikje en een cadeautje vol chocolade en snoepgoed.

Het eten was, zoals altijd, meer dan in orde.

Ze had gevraagd voor een familiefoto en die namen we buiten in de zon bij het afscheid nemen. Yup, een mooie groep, toch?

De kinderen reden allemaal met Bart mee naar huis, wat mijn pa en ik de gelegenheid gaf om, nu de regen eindelijk gestopt was en de zon meer dan scheen, nog een paar caches te zoeken in Oudenaarde. Ver mochten we niet gaan want hij had zijn kostuumschoenen aan ^^

We hadden er een vrij gewone, dan een mooie aan het water en dan een virtuele in het kleine begijnhof van Oudenaarde, mij totaal onbekend maar wel echt mooi.

Een mooie dag, voorwaar.

En dan nu mijn valies maken, want we vertrekken morgenvroeg naar Frankfurt voor 5 dagen en ik moet er nog aan beginnen. Tsja.

Van vipdiners en fijne feestjes

Het was me het avondje wel, gisteren.

Al zoveel jaren word ik uitgenodigd op het Halloween feestje van Bart en Birgit, en de paar keren dat ik er gelukkig wel geraakt ben, heb ik me altijd keigoed geamuseerd.

Alleen zag ik het dit jaar niet zitten. Te ver rijden naar Antwerpen, te druk, te lastig voor de rug… Ik twijfelde en twijfelde, en toen Bart zei dat er weer een VIPdiner was het in het S.M.A.K. en me uitnodigde om mee te gaan, zei ik onmiddellijk ja.

Iets over zeven stonden we dus in het S.M.A.K. voor een soortement retrospectieve van de Vrienden van het SMAK, en daarna nog een tweede tijdelijke tentoonstelling. Daar ben ik weer dat koppel tegen het lijf gelopen waar ik de vorige keer me zo mee geamuseerd heb, en blijkbaar was dat wederzijds, want we gingen prompt aan dezelfde tafel zitten, met alweer een zeer geanimeerd gesprek.

Kwart voor elf vertrokken we ginder, en ik was eigenlijk nog helemaal niet moe, en zelfs een beetje hyper door het gelach met die mens. Ik besloot dus om alsnog naar Antwerpen te rijden voor dat feestje. En een kostuum? Wel, ik had geen zin om me echt om te kleden, dus ik hield mijn zwart kleedje gewoon aan, gooide daar een roodbruine cape van de kinderen over,  nam een rieten mandje, legde daar een wolvenmasker in, en gooide daar een handdoek over. Roodkapje met een twist dus.

Ik heb me, zoals verwacht, bijzonder goed geamuseerd, en lag maar in bed tegen half vijf of zo. Go figure. Tsja.

Kerstavond

Vorig jaar was het bij ons, dit jaar was het dus weer kerstavond bij Delphine en Jeroen, samen met ons pa.

kerstfoto

IMG_3556

Eigenlijk kan ik er kort over zijn: het was bijzonder gezellig en ongedwongen. Merel amuseerde zich de max met Marie-Julie, Kobe speelde met Alexander op de Playstation, en Wolf, nu ja, die hing de verveelde tiener uit.

IMG_1127

Delphine had zoals gewoonlijk weer veel te veel hapjes voorzien, dan een gigantisch stuk foie gras als voorgerecht – mij hoor je niet klagen – en daarna hertenragout. Uiteraard hebben we allemaal weer veel te veel gegeten, maar het was dan ook bijzonder lekker.

Tussendoor werden er pakjes uitgedeeld, en ik kreeg van mijn schoonzusje – als meter van Marie-Julie – een pakket van Rituals met badschuim, douchegel en bodylotion, en ook nog zo’n flesje olie met geurstokjes. Bart had dan weer een boek voor me voorzien, een Bullet Journal. Bullet 1: een bullet journal aanmaken en volhouden :-p

De kinderen kregen vanalles, ik had cadeautjes voorzien in ons pa’s naam, en Bart had er echt zijn werk van gemaakt om voor iedereen een passend boek te voorzien, wat hem blijkbaar ook gelukt is.

En toen was er nog kerstbuche, en lagen we helemaal plat :-p

IMG_3582

Al bij al een heel fijne avond, en kwart voor één tegen dat we in bed zaten. En zelfs geen ruzie gemaakt met mijn broer!

Valentijnsdiner

Ook al proef ik niks, Bart had een paar dagen geleden toch een restaurant geboekt voor gisterenavond. Hoop doet leven, nietwaar? Maar helaas, het mocht niet zijn. Gelukkig waren presentatie en texturen ook succulent, net zoals het gezelschap, dus ja, ik had een fijne avond.

In de loop van de dag postte Bart het volgende:

menu

Wist ik veel dat hij daarmee eigenlijk de menu van de Koe-vert bedoelde.

Het aperitief was dus de “Temptation apero”, maar toen ze zonder iets te vragen met alcohol kwam aanzetten, heb ik die toch beleefd geweigerd. In de plaats kreeg ik een aperitief op basis van pompelmoessap, iets wat je me in andere omstandigheden absoluut niet kan doen drinken. Maar aangezien ik toch niks proefde, gaf het voor deze ene keer eigenlijk niet.

Een eerste hapje was de “Amuse Hot-thai”, ofte een nobashi met gele curry en kokos.

IMG_2468

De “Ménage à trois” bestond uit een open lasagne – love fish – zeegroenten – grijze garnaal, en was echt bijzonder lekker. Enfin ja, ge snapt wat ik bedoel.

IMG_2469

Van de “quickie” heb ik geen foto’s: dat was een bolletje sorbet van bloedsinaasappel overgoten met wodka.

Het hoofdgerecht daarentegen, dat was ook weer fotowaardig: rundstournedos, gamba’s à la plancha, zwammen en pommes pont neuf, onder de naam “you and me”.

IMG_2470

En het dessert, het “orgasm”, was eigenlijk ook wel de moeite, ja: papaverijs, frambozencoulis, chocolademousse, Baileyscrème, en verbena.

IMG_2471

De “Sweet dreams”, onder de vorm van een latte macchiato met vanille en kaneel hebben we afgeslagen: ik slaap er niet van, en ik smaakte het toch niet.

Maar ja, het was wél de moeite, en dat had ik niet verwacht van de Koe-vert, hier in Wondelgem.

Een aanrader dus.

Kerstdag

Naar aloude traditie wordt die met de schoonfamilie gevierd, en daarna opnieuw naar mijn familie.

We aten een feestelijk kerstdiner (mijn schoonmoeder was zó bang dat het niet genoeg ging zijn dat ze nog een extra taart had gekocht, na de hapjes, het uitgebreide koud buffet van vis, de pompoensoep, het wild met amandelkroketten, wilde champignons en opgevulde appel, en het dessertbuffet met chocomousse, advocaatmousse, javanais, cake en tiramisu), kletsten honderduit, en de jongens kregen pakjes, zijnde elk een computerspelletje en de vierde en laatste doos van Lego Heroica, die prompt werd gebouwd en gespeeld.

We namen nog eten voor zes man mee naar huis, en reden naar mijn ouders. Mijn jongste broer was er uiteraard niet, die was in het ziekenhuis bij zijn kersverse dochter, maar mijn oudste broer was er wel met zijn gezin.

We hebben de taart wijselijk laten staan, zijn meteen naar de aperitief gegaan, en hebben dan brood gegeten met er vanalles bij. Het was een fijne, fijne dag, maar ik was blij dat we thuis waren, dat de kinderen in bed lagen, en dat we zelf in de zetel konden zitten. Oef.

Weight Watchers: het nieuwe programma ProPoints 2.0

Iedereen die me een beetje volgt, weet dat ik een overtuigd Weight Watcher ben. Die drieëntwintig kilo is er niet zomaar afgegaan, en toch heb ik niet echt een dieetgevoel. Weight Watchers, da’s een nieuwe gezondere levensstijl, met serieus wat aandacht voor wat je eet. Ik ben al een dikke maand niet meer actief bezig, en als ik een beetje oplet, blijf ik netjes stabiel qua gewicht, en dat vind ik al heel wat. (Alleen let ik niet altijd even goed op, al ben ik me er dan wel van bewust.)

Vorige donderdag was ik uitgenodigd, als blogger, op de press release van het nieuwe programma. Er waren journalisten, Els De Schepper en Maurane waren er, uiteraard waren alle hoge piefen van WW België er, en nog wel een aantal bloggers.

Wat verandert er nu eigenlijk? Basically niet zo heel erg veel, maar het maakt het wel iets makkelijker. Want WW, da’s punten tellen, eigenlijk al altijd geweest, en dat blijft ook grotendeels zo.

De verandering van het vorige programma naar het ProPoints plan, was dat ze niet meer zuiver naar calorieën keken, maar ook naar de hoeveelheid energie die het je lijf kost om de betreffende voedingsmiddelen te verbranden. Vandaar dat fruit geen punten kost. Ook een banaan mag je eten, omdat het blijkbaar veel vraagt om te verteren. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je een ganse tros naar binnen speelt. Druiven kunnen ook, maar je mag ze niet pellen. Appelsienen: doe gerust, maar voor appelsiensap moet je wél rekenen. Want dan krijg je de vezels niet meer binnen, en bevat het enkel nog zeer veel vruchtensuiker. Dat soort dingen dus.

Er waren in het programma ook al ‘groene producten’ opgenomen: voedingswaren met een verzadigingsindicator. Deze geven je sneller een verzadigd gevoel dan andere, en je mag ze ook ‘onbeperkt’ eten voor een vast aantal punten. Uiteraard is het nooit de bedoeling je rond te eten, je eet net tot je genoeg hebt. Pasta bijvoorbeeld kost 7 punten voor een verzadigende portie, je hoeft ze niet te wegen.

Wel, een vernieuwing is het invoeren van ‘groene dagen’. Je eet die dag enkel ‘groene producten’, en je hoeft niks te tellen. Je krijgt er ook gratis en voor niks twee vetporties bij, want ook die zijn broodnodig in het verteringsproces. Je moet natuurlijk wel zorgen voor je ‘fitformules’: voldoende groenten, fruit, calciumhoudende producten, twee porties vet, en water. Neem je toch iets dat buiten de groene producten valt, dan trek je dat af van je extra vrije punten.

Mja. Er waren veel enthousiaste reacties, maar ik weet dat het niks voor mij zal zijn. Ik eet doorgaans veel gevarieerder dan dat, en dan hou ik me wel aan mijn gewone programma. Wat je overigens perfect kan doen.

Ook worden de basispunten per persoon scherper gesteld, en krijgt iedereen 49 vrije punten, ongeacht je basisaantal. Dat is, denk ik, wél een verbetering.

We kregen dus de uitgebreide uitleg, het nieuwe – overigens schitterende – handboek (heel knappe layout en dergelijke), de nieuwe basispapieren, en ook nog een mooi setje van sushigerief: eetstokjes, sauskommetje en rietmatje.

WW5

Het restaurant was overigens ook volledig in diezelfde lijn gekozen: Rouge Tomate op de Louizalaan in Brussel. Heerlijk!

WW1

Het restaurant gaat er prat op zoveel mogelijk te koken met groenten en kraakverse producten, met zo weinig mogelijk boter en room.

WW2
Carpaccio van St Jacques, avruga, brunoise van groene selderij en knol, emulsie met oesters

Deze avond had de Amerikaanse kok zelfs compleet met groene producten gekookt, maar dat durf ik met een korreltje zout te nemen, want ik zag heerlijke noten en caramel verschijnen in het dessert :-p

WW3
Baby gebraden lot, mirepoix van groenten, bouillon van kokos(groenten) à la “basquaise”

WW4
Apple Strudel “destructed”, bruin-brood ijs, rozijnen

In elk geval was ik vereerd aanwezig te mogen zijn, en als goeie evangelist verspreid ik het woord dus verder. Dat doe ik uiteraard alleen als ik er volledig achtersta, en dat doe ik dus, met gans mijn drieëntwintig kilo minder dan twee jaar geleden.

WW6

(Met dank aan Sara Van de Velde voor de prachtige foto’s)