Kerstavond

Vorig jaar was het bij ons, dit jaar was het dus weer kerstavond bij Delphine en Jeroen, samen met ons pa.

Tegen zevenen stonden we bij hen, en zoals altijd zag het er weer schitterend uit. Delphine heeft echt flair van decoreren, het moet gezegd. We namen ook weer de standaard familiefoto’s.

En toen waren er cadeautjes, en hapjes, véél hapjes. En een voorgerecht met garnalen. En twee gigantische gevulde kalkoenen met een massa groenten en handgemaakte kroketten en peertjes, waarvan we er nog niet eens eentje hebben opgegeten. Ik vermoed dat ze nog wel een paar dagen kalkoen gaan eten ^^ Maar het was wél lekker! En uiteraard hadden we nog niet genoeg gegeten, waardoor er nog dessert was ook.

De kinderen speelden, wij kletsten, er waren cadeautjes, en ik genoot, net zoals ons pa. En mijn broer was zelfs genietelijk!

Ik kreeg van mijn metekindje een gigantische mand lekkernijen en van mijn lief een machtig wijs boek om zelf lekkernijen te maken. De geeky soort dan wel.

Tegen een uur lagen we in bed, in een poging om uit te buiken. Maar het was, naar traditie, een fijne avond!

Kerstavond

Vorig jaar was het bij ons, dit jaar was het dus weer kerstavond bij Delphine en Jeroen, samen met ons pa.

kerstfoto

IMG_3556

Eigenlijk kan ik er kort over zijn: het was bijzonder gezellig en ongedwongen. Merel amuseerde zich de max met Marie-Julie, Kobe speelde met Alexander op de Playstation, en Wolf, nu ja, die hing de verveelde tiener uit.

IMG_1127

Delphine had zoals gewoonlijk weer veel te veel hapjes voorzien, dan een gigantisch stuk foie gras als voorgerecht – mij hoor je niet klagen – en daarna hertenragout. Uiteraard hebben we allemaal weer veel te veel gegeten, maar het was dan ook bijzonder lekker.

Tussendoor werden er pakjes uitgedeeld, en ik kreeg van mijn schoonzusje – als meter van Marie-Julie – een pakket van Rituals met badschuim, douchegel en bodylotion, en ook nog zo’n flesje olie met geurstokjes. Bart had dan weer een boek voor me voorzien, een Bullet Journal. Bullet 1: een bullet journal aanmaken en volhouden :-p

De kinderen kregen vanalles, ik had cadeautjes voorzien in ons pa’s naam, en Bart had er echt zijn werk van gemaakt om voor iedereen een passend boek te voorzien, wat hem blijkbaar ook gelukt is.

En toen was er nog kerstbuche, en lagen we helemaal plat :-p

IMG_3582

Al bij al een heel fijne avond, en kwart voor één tegen dat we in bed zaten. En zelfs geen ruzie gemaakt met mijn broer!

Kerstavond

Als je een plechtige-communicant in huis hebt, dan moet die ook wel af en toe naar de catechese en/of de mis. Ik vind dat eigenlijk ook maar logisch.
Een tijdje geleden kregen we via mail de oproep om naar de kerstviering te komen, en of Wolf of ik ook iets wilden doen in de kerstvertelling. Ik gaf eerst Wolfs naam door, maar die is blijkbaar ergens tussen de plooien gevallen. Daarna heb ik ook mezelf opgegeven als verteller: ik blijf het graag doen, en ik ben er ook voor opgeleid. Tsja.

Jammer eigenlijk voor Wolf: al zijn vriendjes deden wel mee, van hem wisten ze het blijkbaar niet. Maar zelf heb ik wel een leuk complimentje gekregen: een oudere dame vroeg me of ik misschien een actrice was. Ik grijnsde tegen wil en dank, denk ik.

Enfin, tegen dat we thuis kwamen, stond alles al netjes klaar aan de voordeur: een mand met cadeautjes, de hapjes, wat speelgoed, jassen. We waren namelijk tegen half zeven gevraagd bij mijn broer, en de viering was om half zes. Beetje nipt dus, maar het viel allemaal bijzonder goed mee.

Mijn schoonzusje had bijzonder lekker gekookt: een voorgerecht met Sint-Jacobsvruchten op gekaramelliseerd witloof en een schijfje bloedworst, en als hoofdgerecht hazenrug met een fantastische saus bij. Het dessert was er bijna te veel aan, maar ook bijzonder lekker: kerstbuche, de ene met moka, de andere met chocolade.

De kinderen hadden intussen de tijd van hun leven: we zagen hen enkel wanneer ze wat chipjes kwamen stelen, of toen ze aan tafel moesten. Ja, Merel heeft even ruzie gemaakt met Marie-Julie, maar dat is quasi onvermijdelijk. Het was dan ook weer snel bijgelegd.

Een en ander, maar vooral de gezelligheid, leidde ertoe dat we pas tegen middernacht thuis waren. Ik had dat al een beetje voorzien, en Merels slaapkleedje en kamerjas meegenomen, samen met haar tandenborstel. En ja, ze was uiteraard in slaap gevallen in de auto. Ik nam een klein warm lijfje in mijn armen, en droeg haar voorzichtig naar boven. Toen ik haar neerlegde, protesteerde ze even: “Mama, mijn kamerjas! Dat is veel te warm om te slapen!” Ik trok hem glimlachend uit, waarop ze zich nestelde onder haar donsdeken. “Je bent nu misschien wel wakker, muisje, maar je bent toch wel al helemaal slapewarm he”, zei ik. Haar ogen gingen nog eventjes half open, en ze schonk me de meest dankbare, warme glimlach: “Dank je, mama!”

Dat zijn zo van die dagen waarop je helemaal warm wordt van binnen. Serieus.