Kerstdag 2023

We sliepen min of meer uit, Bart ging zijn moeder ophalen in Ronse, en tegen één uur stonden we met zijn allen in Brussegem. Met twee auto’s, dus, want anders kunnen we er toch niet allemaal in.

Er waren hapjes, er waren scampi’s, er was hert, er was uitgebreid dessert in verschillende vormen ijstaart, en er waren fijne gesprekken allerhande. Zoals altijd, eigenlijk.

Bart was nog niet helemaal klaar met zijn dessert toen Nelly hem al sommeerde haar naar huis te brengen, wij zijn toch nog ietsje langer gebleven, ja. Er was nog koffie, er waren nog meerdere fijne babbels, en tegen een uur of zes waren we thuis, nog ietsje voor Bart, want die is net iets langer onder de baan.

Maar het huis was warm, gezellig verlicht, we hadden onze pyjama’s en thuiskleren al aan, konden heerlijk uitbuiken in de zetel, en er was Dr. Who’s kerstspecial op tv. Veel beter kon het niet zijn, toch?

Livs verjaardag

Wolf moest studeren, Kobe bleef bij opa en moest nog naar de scouts, maar Merel, Bart en ik reden naar Brussegem voor het verjaardagsfeestje van Liv. Merel vond het wel wat jammer dat er geen cupcakes meer waren om te versieren, maar verder hebben de twee meisjes in Taylor Swift het ideale gespreksonderwerp gevonden.

En er was taart. Veel taart.

Heel lang zijn we niet gebleven, want ons pa zat nog bij ons thuis, maar gezellig was het wel. Nog een gelukkige verjaardag, Liv!

Nieuwjaarsterrasbezoek

Jawel, eind februari en wij moesten nog gaan nieuwjaren. Heh, eigenlijk zijn we ook nog niet bij mijn oudste broer geweest, maar met die corona mag het eigenlijk ook nog steeds gewoon niet.

Tenzij op een terras, natuurlijk. En laat dat nu zijn wat Koen en Else echt wel hebben: comfortabel, overdekt, en met toegang langs de tuin. Alleen wisten we drie weken geleden, toen we dit vastlegden, nog niet welk weer het ging zijn.

Je zou kunnen stellen dat we een beetje geluk hadden met het weer: 16° in de schaduw, dat maakte het fantastisch lekker in de zon. We zaten buiten, luisterden naar nieuwjaarsbrieven, aten taart, genoten van de zon, genoten van het gezelschap en de babbel, enfin, een zeer aangename namiddag dus.

En vooral: ik ben er nu wel zeker van dat ik iets boven mijn terras wil: een luifel of een vaste overkapping.

Middagje Brussegem

Neefje Bo was eigenlijk al in april verjaard, maar een feestje geven in volle coronaquarantaine, nee, dat was het toch niet.

Maar intussen mogen we bubbelen met 15 mensen per week, dus enkel onze beide families, dat moest wel kunnen, dachten we. En dus waren we bij hen om twaalf uur om er gezellig te aperitieven en dan Italiaans te eten. Als cadeautje kreeg Bo van zijn peter Wolf een grote set Lego Ninjago, en die moest natuurlijk ook samen gebouwd worden, iets wat de jongens met veel plezier samen deden, terwijl de meisjes ook samen speelden.

En natuurlijk werden er samen cupcakes versierd, iets wat intussen een traditie is.

Maar na een tijdje begon mijn rug eigenlijk echt wel ambetant te doen door het stilzitten en ging ik even een ommetje wandelen, een kilometer of drie, met – hoe kan het ook anders? – een cache onder de baan. Uiteraard.

Al bij al een zeer aangename dag, voorwaar.

Brussegem revisited

Een paar keer per jaar trekken we naar Brussegem, waar Barts broer woont. Het is een heel rustig dorpje, en zij wonen dan ook nog eens in een rustige straat, maar op een hoger niveau, letterlijk dan: ze hebben een steile oprit naar hun huis.
Vandaag was er Livs verjaardagsfeestje, maar dan wel zonder de jongens, want die hebben allebei examen morgen. Ikzelf had nog geen verbeterwerk en kon dus probleemloos mee. De jongens moeten het intussen zelf wel kunnen, zo zonder toezicht. Al hou ik mijn hart vast voor Kobes Frans…

Het feestje zelf was bijzonder gemoedelijk, met taart en koffie en veel gesprekken, zoals altijd. Oh, en cupcakes voor de kinderen om te versieren, iets wat ze nog altijd met veel plezier doen. Merel had er zelfs op gehoopt.

Bo wordt vijf.

Gisteren hadden we Nelly en co al gezien, maar ook vandaag werd een familiedagje. Neefje Bo wordt namelijk vijf, en dat moest gevierd worden. Nelly kwam hier eten, en daarna reden we fluks met twee auto’s naar Brussegem. De kinderen versierden er zelf hun cupcakes, aten die op, en gingen daarna vrolijk buiten spelen. Het was wel wat frisjes, maar de zon scheen volop.

Daarna aten ook wij (= de volwassenen) meer dan uitgebreid taart, en zaten gezellig te kletsen. En net toen we voort wilden, begon Bart nog even woest te doen met de kinderen. Zoals Kobe opmerkte: “Net zoals nonkel Jeroen, maar dan met minder gegrom en een stuk minder hard”. Altijd al geweten dat die vent van mij eigenlijk een wussie was :-p

Bart reed met Nelly rechtstreeks naar huis, wij deden een klein omwegje om nog twee mooie geocaches op te pikken, en dat was dat. Tot zover dus de vakantie.

Peter Koen

Wolf had van zijn peter twee filmtickets gekregen (naast een serieuze geldsom in de vorm van een of andere belegging) en die mocht hij nu samen met hem opdoen. Als in: ik bracht hem deze namiddag naar Brussegem, en morgen ging hij tegen de middag dan wel meekomen met Koen en Else naar nonkel Staf voor diens verjaardagsdiner.

Hij zag het helemaal zitten, en dus reed ik na het middageten richting Brussel. We gingen eraf in Asse, en pikten in Bollebeek nog een cache mee. Het was echt wel de kleinste ooit, met nochtans een logboekje netjes opgerold erin. Het was daar pokkekoud, maar Wolf was apetrots dat hij het kleine dingetje toch had gevonden.

IMG_1702

Enfin, we tuften verder tot bij nonkel Koen, ik gaf hem een zoen, en reed terug. En stopte toch nog een klein beetje verderop om er in een prachtig landschap alsnog een cache te vinden. En koud, maat!

En Kobe en Merel? Die waren thuis prachtig aan het spelen!