De brochure nog eens opgefrist

Jawel, de schoolbrochure is eindelijk weer af!

In 2021 had ik de brochure volledig vernieuwd, en nu moet die uiteraard elk jaar aangepast worden: nieuwe foto’s waar nodig, zoals bij het schooltoneel en de GWP’s, en aanpassingen links en rechts in ons aanbod. Al bij al steek ik daar dus meer tijd in dan je zou denken, om eerlijk te zijn. Maar ik ben er andermaal wel trots op: ik vind dat ze er redelijk professioneel uitziet, om gemaakt te zijn door een eersteklas prutser als mij.

Mocht ge nieuwsgierig zijn naar het geheel: ze valt hier te bekijken.

Nieuwe schoolbrochure

Vorig jaar gooiden we op school het concept voor onze schoolbrochure helemaal om: weg met de krant die uiteraard vol tekst stond, welkom aan de modernere, lichtere brochure met meer sfeer.

Ik ben geen grafica, maar ik vond dat het er best wel oké uitzag. Dat vonden we eigenlijk allemaal nog steeds, en dus werd deze brochure, waar ik vorig jaar echt wel veel tijd heb ingestoken, gewoon geüpdatet. De tekst werd hier en daar lichtjes gewijzigd waar nodig, maar meer eigenlijk niet.

Het enige dat ik wel een beetje veranderde, waren de foto’s. De foto’s bleven op zich wel dezelfde, maar na de fotografiestage schafte ik me LightRoom aan en bewerkte ik de foto’s. Niet veel, ik ben – zoals bij al dat soort dingen – een echte prutser, maar ik maakte ze allemaal net dat ietsje warmer. En, om eerlijk te zijn, het maakt echt wel een verschil. Oordeel zelf.

Stom eigenlijk, hé, wat een verschil in uitstraling dat kleine beetje maakt. En dan heeft Monica me het eigenlijk nog niet eens uitgelegd, maar heb ik gewoon gekeken wat ze precies deed.

Ik heb een bloedhekel aan instructiefilmpjes, dat werkt niet voor mij, maar ik denk dat ik toch eens iemand ga betalen om me een avondje wegwijs te maken in LightRoom. En InDesign ook, for that matter.

Iemand kandidaat?

Beetje te veel voor Corneel…

Ik heb me vandaag een beetje overdaan. Een beetje veel, eigenlijk.

Het begon al deze morgen: ik ben op ’t gemakske met de kinderen naar school gewandeld, en ik heb daar serieus deugd van gehad. Wat me ook opviel: ik had er geen enkele last meer van, van die anderhalve kilometer. Voor de vakantie moest ik daarna thuis onmiddellijk gaan liggen, maar nu heb ik eerst nog opgeruimd, koffie gemaakt, enzoverder.

De rest van de voormiddag heb ik me koest gehouden, want om een uur stond ik op school: een vergadering met de zesdes rond de uitvaart en de stand van zaken. Moet ik dat perse doen? Nee hoor, ik zou het kunnen vragen aan een collega, maar ik doe het al jaren, weet er intussen alles van, dus waarom ook niet?

Enfin, kwart voor twee ging ik langs bij de financieel coördinator, om samen de flyers voor de openschooldag te bestellen. Ik had die opgemaakt, onze onvolprezen grafica Lisa heeft dat naar druknormen gebracht, en nu moesten ze dus besteld worden. Iets voor mij? Goh, ook dat doe ik al een paar jaar, dus waarom niet?

Daarna heb ik Kobe ingeschreven voor volgend jaar. Er is sinds dit jaar een centraal aanmeldsysteem, maar gelukkig krijgen broertjes, zusjes en kinderen van personeel nog voorrang. Oef.

Aansluitend waaide ik binnen bij Peggy, de personeelsverantwoordelijke. Samen hebben we uitgezocht dat er effectief zoiets bestaat als een reïntegratietraject, waarbij ik 60% zou kunnen gaan werken. Dat zie ik zitten, voltijds nog niet. Als ik het bekijk in mijn agenda, zou dat acht uur lesgeven betekenen, en 4 uur website, wat ik eigenlijk altijd blijven doen ben. Ik moet nog wel goedkeuring krijgen van MEDEX, maar ik zie niet in waarom niet.

Tegen dan was het ongeveer half vier, en ging ik richting grote zaal, want volgende weekends is er het fameuze schooltoneel. Ik maak daar de programmaboekjes van, en ook dit jaar, ziekteverlof of niet, zag ik dat zitten. Alleen waren de foto’s die ik doorgestuurd had gekregen, wel heel mooi – er zaten echt schitterende portretten tussen – maar niet sprekend genoeg voor een programmaboekje, en dus ging ik zelf foto’s nemen. Alleen… ik dacht van een kwartiertje te blijven, maar dan ging ik vast en zeker prominente scenes missen, en dus ben ik maar meteen de hele doorloop gebleven, de volle twee uur.

Mijn pijp was uit. Meer dan uit, ik was stilaan misselijk aan het worden. Ik ben naar huis gereden, en Wolf zag het meteen. “Mama, jij gaat nu meteen in de zetel liggen. En geen gemaar, wij legen de auto wel uit”.

Ik heb de gevoel dat mijn kinderen mij goed kennen, ja. Maar ik was wél tevreden van mijn dag, en tevreden van mijn foto’s. Straks eens dat programmaboekje afwerken se.

Af.

De brochures voor school, voor de tweede en de derde graad, zijn af. Eindelijk. Omdat we de opties en complementaire vakken wat aan het omgooien zijn, moest er wel wat in gewijzigd worden, ja. Vooral met die richtingen was het puzzelen om ze op de juiste manier in de layout te krijgen, maar bon, het is gelukt. Alle foto’s zijn geüpdatet, de teksten zijn aangepast, en ze zijn klaar voor kopie, zodat ze zaterdag kunnen gebruikt worden.

En de eerste die me nu nog iets extra’s vraagt, bijt ik. Serieus.